Ep. 3

หลังจากวันนั้น ท่านอ๋องหวังก็เข้าวังไป
ที่ตำหนักซ่างกู่เจิง
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ท่านอ๋องหวังนี่เอง
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ข้าก็คิดว่าใครที่ไหน//ยิ้ม
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
ไทฮองไทเฮา//คำนับ
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ไม่ต้องมาพิธี นั่งสิ
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
พ่ะย่ะค่ะ
เขาสองคนดื่มชาและพูดคุยกันอยู่นาน
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
เอ่อคือว่า…
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
เจ้ามีเรื่องร้อนใจอันใดก็บอกมา
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
ไทฮองไทเฮาท่านก็ทราบ
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
อดีตฮ่องเต้หมั้นหมายฮ่องเต้กับบุตรสาวกระหม่อมตั้งแต่เล็ก
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
กระหม่อมมีบุตรสาวเพียงคนเดียวแน่นอนว่า..
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ข้าเข้าใจ
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
เข้าใจดีเชียวล่ะ เพราะข้าก็มีบุตรชายเพียงคนเดียวเช่นกัน
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
ตอนนี้บุตรสาวของกระหม่อมก็ถึงวัยออกเรือนแล้วมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
กระหม่อมไม่อยากให้นางถูกติฉินนินทา
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ความหมายของท่านอ๋องคือ
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
อยากให้ข้าช่วยจัดงามสมรสให้ไวขึ้นใช่หรือไม่
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
พ่ะย่ะค่ะ
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ก็ดีสิ..ฝ่าบาทขึ้นครองราชย์มานานพอแล้ว
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ข้างกายยังไมมีฮองเฮาเสียที
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
เจ้าวางใจตำแหน่งฮองเฮานี้หากไม่ใช่เผิงหราน
ไทฮองไทเฮา
ไทฮองไทเฮา
ก็จะไม่มีอีกแล้ว
ท่านอ๋องหวัง
ท่านอ๋องหวัง
ขอบพระทัยไทฮองไทเฮาพ่ะย่ะค่ะ//ยิ้ม
หลังจากวันนั้น
ก็มีราชโองการแต่งตั้งเผิงหราน
แต่นางดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าที่ควร
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิง..เหตุใดจึงไม่ดีพระทัยเลยเล่าเพคะ นี่เป็นสิ่งที่ท่านหวังมาตลอดมิใช่หรือ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าจะดีใจได้อย่างไร ความตั้งใจเดิมของข้าคือการอยู่ข้างกายเขา
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
แต่ไม่รู้เลยว่าจะได้แค่ข้างกาย กลับก้าวข้ามกำแพงใจของเขาไปไม่ได้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
อยู่ตำแหน่งนี้ไปก็มีแต่จะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
จิ่งถิงเป็นคนสำคัญสำหรับข้า..ข้าจะทนมองเขาเกลียดชังข้าได้ด้วยหรือ//เสียใจ
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิง..เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้นะเพคะ
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ฮ่องเต้เป็นคนสำคัญของท่าน..แล้วท่านเล่าจะไม่ใช่คนสำคัญของฮ่องเต้เชียวหรือ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ถึงเจ้าจะพูดเช่นนี้..ข้าจักทำอะไรได้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
แต่ยิ่งเกิดเรื่องเช่นนี้หากไม่ถามกับปาก
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ก็คง..ไม่เข้าใจ//มองออกไปนอกหน้าต่าง
พูดจบประโยค
เผิงหรานก็ลุกขึ้นและขึ้นรถม้าไปยังในวัง
ตำหนักเฟยเทียน
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เผิงหราน
เผิงหรานรีบเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
มีเรื่องอันใดเหตุใดเจ้าถึง..
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
จิ่งถิง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าต้องการคำตอบของท่าน..
ไป๋จิ่งถิงเห็นสีหน้าหนักแน่นของนาง
ก็ใจไม่ดีนัก
จึงส่งสายตาให้คนใช้ออกไปให้หมด
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เผิงหรานเจ้าทำข้ากังวลนะ พูดมาสิมีเรื่องอะไร
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
แม่นางที่นามว่าอาฟู่
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
เป็นคนรักท่านหรอกหรือ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
//นิ่งไป
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
จะ..เจ้าถามคำถามอะไรกัน
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
หากใช่..ข้าก็จะขอถอนหมั้น ตอบข้ามาเถอะเพคะ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เผิงหรานการถอนราชโองการไม่ใช่เรื่องง่าย
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
เป็นเรื่องจริงหรือ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
มันไม่สำคัญ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เผิงหราน..ตำแหน่งฮองเฮามันเป็นของเจ้า
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
ถึงข้าจะรักใคร..ข้าก็ยกให้ใครไม่ได้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
(วันนั้น..เจ้าไม่ได้เอ่ยออกมาเช่นนี้)
เผิงหรานสูดหายใจ
นางพยายามกลั้นน้ำตาไว้เต็มทน
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าเข้าใจแล้ว
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
แต่ว่าจิ่งถิง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ท่านไม่ไปเจอนางอีกได้หรือไม่
สุดท้ายสายน้ำตาของนางก็ไหล่ออกมา
ไป๋จิ่งถิงเงียบไป
เค้าเองก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าครั้งนึงเขาเคยรักเผิงหราน
แต่ตอนนี้ในหัวใจของเขาไม่ใช่นางอีกต่อไป
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
ข้ารับปากเจ้าไม่ได้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
//ร้องไห้
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เผิงหราน..เจ้าอย่าร้องไห้เช่นนี้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าอยากให้นางหายไปเสียจริงๆ ทำไมต้องเป็นตอนนี้ด้วย
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าไม่ได้อยากให้ท่าน..รั้งข้าไว้ด้วยตำแหน่งเช่นนี้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
จิ่งถิง..ข้าทำเจ้าผิดหวังแล้ว แต่ข้าเสียใจข้าไม่อยากอยู่ข้างกายท่านเพราะเหตุผลพวกนี้
เผิงหรานเดินออกมาพร้อมกับปาดน้ำตา
ตอนนั้นเององค์ชายใหญ่ก็ผ่านมาเห็นนางเข้าพอดี
ไป๋จิ่งอัน
ไป๋จิ่งอัน
(เหตุใด..ถึงได้เสียใจปานนี้)
ในตำหนักเหลือเพียงไป๋จิ่งถิง
ที่ยืนแบกรับความรู้สึกผิด
ด้านแม่นางอาฟู่
พอรับรู้เช่นนั้นนางก็เสียใจ
สักพักเผิงหรานกับจื่อม่านก็มาที่เดิม
เจ้าของโรงน้ำชา
เจ้าของโรงน้ำชา
อาฟู่เจ้าไปรับใช้ท่านหญิงเผิงหรานกับคุณหนูจื่อม่านเร็วเข้า
อาฟู่
อาฟู่
เจ้าค่ะ
นางต้องกล่ำกลืนศักดิ์ศรีไปรับใช้ว่าที่ภรรยาของคนที่นางรัก
อาฟู่
อาฟู่
//รินชาให้
ทั้งสองมองตากันด้วยความไม่ชอบใจ
จนอาฟู่เผลอรินน้ำชาท่วมจอก
มันลวกมือเผิงหรานเล็กน้อย
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
อ้ะ!//ชักมือออก
จื่อม่าน
จื่อม่าน
เผิงหราน!
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิง..ให้เรียกหมอมั้ยเพคะ
อาฟู่
อาฟู่
//รีบคุกเข่า
อาฟู่
อาฟู่
ขออภัยเพคะท่านหญิง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ไม่เป็นไรลุกขึ้นเถิด
ไป๋จิ่งถิงก็มาอีกตามเคย
เข้าลองสังเกตเหตุการอยู่ห่างๆ
ภาพตรงหน้าคืออาฟู่ก้มคุกเข่าต่อหน้าเผิงหรานที่สีหน้าดูไม่ดี
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
(นางไม่ใช่คนแบบนั้น..คงไม่ใช่อย่างที่ข้าคิดใช่หรือไม่)
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!