Ep. 1

เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
1 2 3!
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
จับได้แล้ว!//ดีใจ
เผิงหรานวิ่งไปกอดตัวจิ่งถิงแน่น
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
//ยิ้ม
จิ่งถิงไม่ตั้งใจจะวิ่งหนีแต่แรก
เขาอยากให้นางดีใจที่ชนะ
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ไม่สนุกเลย..เจ้าเอาแต่ยืนนิ่ง
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
//กอดอก
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ไม่อยากเล่นกับเจ้าแล้ว
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ก็ข้าอยากเห็นเจ้าดีใจ
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ข้าจะดีใจก็ต่อเมื่อ..ชนะจริงๆ
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ข้าอยากชนะจริงๆนะ
เด็กสาวพูดจาหนักแน่น
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
เอาล่ะๆ..เผิงหราน
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
เราเปลี่ยนเกมกันเถอะ
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ฮองเฮากับฮ่องเต้ในอนาคตไม่ควรเล่นแบบนี้//ยิ้ม
เขายื่นมือไปให้นาง
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
//จับมือ
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
แล้ว..เราจะเล่นอะไรกัน
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
อ่านตำรา..
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่ชอบเลย
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
เช่นนั้นเจ้าไม่อยากเป็นฮองเฮาของข้าแล้วหรือ
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
เผิงหราน(ตอนเด็ก)
ไม่สิ..ข้าอยากเป็นอยู่แล้ว
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
ไป๋จิ่งถิง(ตอนเด็ก)
งั้นก็ไปกันเถอะ//ยิ้ม
ทั้งคู่จับมือกันเดินไปสองคน
ต่อมา
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิง
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิงเพคะ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
อื้อ…อือ
หวังเผิงหรานนอนสบาย
ฉู่อิน
ฉู่อิน
ท่านหญิงแย่แล้วนะเพคะ..หากวันนี้ไปสาย
ฉู่อิน
ฉู่อิน
จะไม่ได้เข้าเรียนเอาได้นะเพคะ
หวังเผิงหรานตกใจตื่นทันที
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
…ว่าอะไรนะ!?
ฉู่อิน
ฉู่อิน
เร็วเพคะ
ฉู่อิน
ฉู่อิน
รีบแต่งตัวเถิดเพคะ
หวังเผิงฟรานรีบจนแทบจะลืมหยิบร้องเท้า
พระชายาหวัง
พระชายาหวัง
เผิงหราน..ได-
เผิงหรานวิ่งผ่านหน้าแม่ไปด้วยความเร่งรีบ
พระชายาหวัง
พระชายาหวัง
ตายจริง..เด็กคนนี้เดี๋ยวก็หกล้มเอา//ตะโกนตามหลัง
ฉู่อิน
ฉู่อิน
พระชายา//ก้มตัว
พระชายาหวัง
พระชายาหวัง
ไปเถอะ
ฉู่อิน
ฉู่อิน
เพคะ
ฉู่อินรีบวิ่งตามเผิงหราน
ในรถม้า
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
บอกให้รีบๆเข้าล่ะ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
หากไปสาย..ข้าซวยแน่ๆ
นางหายใจเหนื่อยหอบ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
การเข้าเรียนในวังครั้งนี้..สำคัญกับข้ามากทีเดียว
นางจัดผมอยู่สักพัก
พอถึงที่หน้าประตูวัง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ฉู่อิน..ข้างามแล้วหรือไม่
ฉู่อิน
ฉู่อิน
งามเพคะ..งดงามมากๆ//ยิ้ม
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
//ยิ้มกว้าง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
เอาล่ะได้เวลาแล้ว
หวังเผิงหรานลงรถม้า
ก็มีเสียงเชียร์จากสองข้างทางอย่างยิ่งใหญ่
จื่อม่าน
จื่อม่าน
เผิงหราน
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
จื่อม่าน//ยิ้ม
นางจะวิ่งไปตามประสา
แต่ก็สังเกตเห็นผู้คนมากมาย
จึงต้องทำตัวสงบเสงี่ยมเข้าไว้
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ฮ่า..//ขำแห้ง
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
จื่อม่าน..เจ้าก็มาสายเช่นกันหรือ
จื่อม่าน
จื่อม่าน
รีบเข้าไปเถอะ..ท่านหญิง//ขำ
ทั้งสองเดินเข้าไปพร้อมกันๆ
ความงดงามของเผิงหรานกับจื่อม่านสะกดสายตาของบุตรสาวคุณนางในสำนัก
อาจารย์
อาจารย์
เหล่าศิษย์ทั้งหลาย..
อาจารย์
อาจารย์
เชิญนั่ง
อาจารย์
อาจารย์
ท่านหญิง//คำนับ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ไม่ๆ..ท่านอาจารย์//คำนับกลับ
อาจารย์
อาจารย์
อ้อ..
หวังเผิงหรานได้นั่งหน้าสุดตามเคย
มีบุตรสาวตระกูลขุนนางมากอำนาจเท่านั้นที่จะมีโอกาสเข้าเรียน
นอกประตูหวัง
มีสาวงามคนนึงคลุมหน้าคลุมตา
อาฟู่
อาฟู่
หากข้า..ได้เป็นเช่นนางบ้างจะเป็นเช่นไร
อาฟู่จินตนาการว่านางคือเผิงหราน
อาฟู่
อาฟู่
ได้ยินว่านางคือว่าที่ฮองเฮาของฮ่องเต้
อาฟู่
อาฟู่
จริงหรือ..
จูหมิง
จูหมิง
คุณหนู..เรื่องนั้น
จูหมิง
จูหมิง
เป็นเรื่องจริงเจ้าค่ะ
อาฟู่
อาฟู่
//หน้าเศร้า
อาฟู่
อาฟู่
ไปเถอะ..
อาฟู่
อาฟู่
ดูไปก็ไม่ช่วยอันใด
นางสิ้นหวัง
นางได้แต่เอาแต่คิดว่าถ้านางเป็นหวังเผิงหรานชีวิตจะมีความสุขมากแค่ไหน
และแล้วนางก็เดินจากไป
ด้านตำหนักสอนหนังสือ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
//แวะมาดู
บุตรสาวขุนนาง
บุตรสาวขุนนาง
นั้นฮ่องเต้..
ทุกคนต่างหือหาไม่เป็นอันเรียน
จื่อม่าน
จื่อม่าน
นั้น..
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
//หันไปมอง
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
//โบกมือทักทายเผิงหราน
เผิงหรานมองหน้าอาจารย์
อาจารย์
อาจารย์
ไปเถอะพ่ะย่ะค่ะ//ยิ้ม
อาจารย์
อาจารย์
ฮ่องเต้..มาหาท่านแล้ว
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ขอบพระคุณเจ้าค่ะอาจารย์
เผิงหรานรีบวิ่งไปหาจิ่งถิงอย่างสดใส
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ท่านมาได้อย่างไร
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
พึ่งรับตำแหน่ง..งานไม่ยุ่งหรอกหรือ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
มาดูเจ้าเสียอย่างไร
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
คงไม่ใช่เอาแต่เหม่อลอยใช่หรือไม่
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าเปล่านะ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ข้าตั้งใจเรียนมากๆ
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
ทั้งหมดก็เพื่อท่าน
ไป๋จิ่งถิงมองหน้า พูดกับนางด้วยเหมือนเคย
แต่แววตานั้นกลับไม่ได้เป็นเหมือนเคย
เขาไม่ได้มองนางด้วยความรักอีกแล้ว เขามองนางเหมือนคนอื่นๆ
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
รีบกลับเข้าไปเรียนเสียเถิด
ไป๋จิ่งถิง
ไป๋จิ่งถิง
เดี๋ยวผู้อื่นจะติฉินนิทาเจ้า
หวังเผิงหราน(อดีต)
หวังเผิงหราน(อดีต)
เพคะ//ยิ้ม
หวังเผิงหรานเดินไป
แต่นางไม่วายที่จะหันกลับมามองเขา
ใครๆมองก็ต่างพูดไปตามกันว่าคู่เหมาะสมกันมากเพียงใด
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!