ดั่งวันนั้นที่ผ่านมา(New Ex)
วันที่5
Phukan
พี่ขอไอจีพี่ริวหน่อยสิ
Phukan
ยังไม่ได้คิดไว้เลยค่ะ
Phukan
อีก1เดือนก็จบปี3แล้ว
-Ryu-
เดี๋ยวพี่คุยกับโอกาซังให้
-Ryu-
ท่านคงไม่คิดอะไรอยู่แล้ว
-Ryu-
รินอยากชวนไปร้านLady pink
-Ryu-
ก็ครัังที่แล้วไม่ได้ไป
ร่างเล็กเดินลงมาจากตึกก็พบกับรถสีดำคันหรูและเจ้าของรถร่างสูงที่ยืนพิงประตูฝั่งคนขับมองมาทางเธอ
ร่างเล็กเดินไปหยุดอยู่ตรงประตูฝั่งเบาะข้างคนขับก่อนที่ร่านสูงจะเปิดประตูให้การกระทำนี้ทำเอาร่างเล็กแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ขึ้นไปนั่ง
ร่างสูงยื่นโทรศัพท์ที่พึ่งเชื่อมกับบลูทูธลำโพงรถเอาไว้ให้ร่างเล็ก
ลมอ่อนพัดโชยมา น้ำตาก็ไหลริน
เหลือเพียงกลิ่นหัวใจ คลุ้งไปกับความเหงา
รักยังไม่จางไป ตรึงติดชิดดวงใจ
ยังหอมรัญจวนชวนให้ฝัน
พู่กัน
ปาท่องโก๋ของหนูหายไปไหน1ชิ้น
ริว
พี่แค่ชิมไปอันเดียวเอง
พู่กัน
พี่ดีดหน้าผากหนูทำไม
ริว
เดี๋ยวเย็นนี้พี่เลี้ยงข้าวมันไก่
เคยแอบแนบเคียงกาย อิงแอบมิรู้คลาย
ใต้เงาของแสงจันทร์ เย้ายวนไม่เลือนหาย
ซ่อนเก็บไว้ข้างใน ตรงสุดลึกดวงใจ
ถนอมเธออยู่ในนั้น
พู่กัน
ผีจะโผล่มาตอนไหนหรอ
ร่างใหญ่ดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้ไปก่อนจะลูบหัวเพื่อทำให้ร่างเล็กหายกลัว
ริว
หยิบป๊อปคอร์นให้พี่หน่อยสิ
ร่างเล็กกำป๊อปคอร์นเต็มมือแล้วยัดเข้าปากร่างใหญ่เพื่อแกล้งเล่น
คงไว้ได้แค่กลิ่น ที่ไม่เคยเลือนลา
ยังหอมดังวันเก่า ยามเมื่อลมโชยมา
ทิ้งไว้เพียงอดีต ที่ไม่เคยหวนมา
ซ่อนเธอไว้ในใจ
ริว
เลือกน้ำหอมเสร็จรึยังครับ
ร่างเล็กยื่นข้อมือให้ร่างใหญ่ดมอย่างไม่ทันตั้งตัวทำเอาร่างใหญ่ถอยหลังตกใจเล็กน้อย
พู่กัน
ใช่...อืมเอาขวดนี้แหละ
พู่กัน
รอหนูเอาไปคิดเงินแปปนึงนะ
เจ้าดอกไม้ซ่อนกลิ่น หอมบาดลึกเกินใคร
หอมเกินหักห้ามใจ ทุกคราวต้องหวั่นไหว
ร้อยเก็บเจ้ามาลัย ทัดเธอไว้ในใจ
เพื่อคงกลิ่นหอมไว้อย่างนั้น
พู่กัน
นึกว่าจะได้เที่ยว3คนซะอีก
ริว
แล้วเที่ยว2คนกับพี่ไม่ดีหรอ
พู่กัน
แต่อยากเที่ยวกับรินด้วย
ริว
งั้นถ่ายรูปส่งไปให้รินดูมั้ย
ริว
รินจะได้เสียดายที่ไม่ยอมมาไง
ทิ้งไว้เพียงอดีตที่ไม่เคยหวนมา
ซ่อนเธอไว้ในใจ
Phukan
พี่ริวอยากเปิดเพลงอะไรมั้ยคะ
-Ryu-
ปล่อยไว้ให้สุ่มเพลงไปเถอะ
- ขวัญเอยขวัญมา -
ปาล์มมี่
ค่ำคืนมืดมนลงครั้งใด
ทำฉันหัวใจไหวหวั่น
คำสัญญาที่ให้กัน
นั้นไม่จางหายไป
เก็บคืนวันที่เคยอ้อนออด
คงไว้ในอ้อมกอด
แม้ว่าเราต้องห่างกันแสนไกล
พู่กัน
ทั้งหมดนี่คือมีคนฝากให้หนูเอามาให้พี่
ริว
ปีก่อนยังไม่ขนาดนี้เลย
ริว
แล้วเธอไม่มีให้พี่บ้างหรอ
ริว
ฝากเอากุหลาบไปทิ้งหน่อยสิ
ริว
ช็อคโกแลตพวกนี้ก็เอาไปกินเลย
พู่กัน
ราคาทั้งกุหลาบกับช็อคโกแลตทั้งหมดนี่ไม่ได้ถูกเลยนะ
ริว
พี่อยากได้จากเธอไม่ใช่คนอื่น
สูดลมหายใจกล่อมหัวใจ
ปลอบขวัญให้คืนกลับมา
ใครหนอใครจำพรากพา
ขวัญไปอยู่ที่ใด
อยากมีกันเหมือนดังวันก่อน
คำรักชวนใจอ่อน
เพ้อรำพันครวญคร่ำเรียกหาเธอ
พู่กัน
อีก2อาทิตย์ก็ปัจฉิมแล้ว
พู่กัน
แล้วหนูก็จะขึ้นมา.6
พู่กัน
จบม.6แล้วพี่จะไปเรียนต่อที่ไหนหรอ
พู่กัน
จะต่อมหิดลรึเปล่าหรือว่าจะต่อจุฬา
ชายหนุ่มยิ้มพร้อมกับหัวเราะร่างเล็กด้วยสายตาอบอุ่นแต่ก็ปนไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้
ขวัญเจ้าเอยขวัญมา
ไยหนอล่องลอยหลุดไป
อยู่ที่ไหนช่วยบอกได้ไหมใจ
ไยถึงไม่คืนกลับมา
ฝากไว้ให้เธอนานแล้วไม่เจอ
วอนช่วยพากลับมา
พู่กัน
พะ..พี่ริวไป...แล้วหรอริน
ร่างบางมองเครื่องบินที่บินสูงขึ้นเรื่อยๆด้วยสายตาเศร้าละห้อยและพยายามกลั้นน้ำตาตนเองเอาไว้
ยังคงหายใจ
มีหัวใจ
แต่เหมือนทำไมว่างเปล่า
สุดแสนไกลปลายแสงดาว
หวังว่าเธอได้ยิน
อุ่นไอความรักในวันเก่า
ยังย้อนเป็นดังเงา
เฝ้ารอวันเธอกลับมาสักที
พู่กันนอนร้องไห้ขณะปิดเทอมไปทุกวันด้วยความรู้สึกคิดถึงและโศกเศร้า เธอได้แต่นอนร้องไห้แล้วคิดว่าจะได้กลับมาพบกันตอนไหน
ขวัญเจ้าเอยขวัญมา
ไยหนอล่องลอยหลุดไป
อยู่ที่ไหนช่วยบอกได้ไหมใจ
ไยถึงไม่คืนกลับมา
ฝากไว้ให้เธอนานแล้วไม่เจอ
วอนช่วยพากลับมา
ไม่ต่างจากริวที่ไม่เป็นอันอ่านหนังสือทั้งที่จะสอบเข้ามหาลัยแล้ว เขาได้แต่คิดถึงคนทางนั้นว่าจะเป็นอย่างไรบ้างจะสบายดีมั้ยจะมีความสุขหรือเปล่า
พวกเขายังไม่ทันได้บอกความรู้สึกในใจของกันและกันเลยด้วยซ้ำ
ขวัญเจ้าเอยขวัญมา
ไยหนอล่องลอยหลุดไป
ฝากไว้ให้เธอนานแล้วไม่เจอ
ร่างบางสะดุ้งแปลกใจ เธอมัวแต่เหม่อลอยถึงความทรงจำเก่าๆที่ผ่านมาจนไม่รู้ว่าผ่านมาหลายสิบนาทีจนถึงร้านแล้ว
ร่างบางดึงเข็มขัดออกแต่ก็ดึงไม่ได้จนร่างสูงยื่นใบหน้าเข้ามาทำเอาเธอตกใจแล้วปลดเข็มขัดออกให้แล้วเผลอสบตากัน
เฝ้ารอเธอจนหัวใจแทบขาด
ลมเพลมพัดพาเราพราก
ยังรออยู่ตรงนี้ไม่ห่าง
Comments