ดั่งวันนั้นที่ผ่านมา(New Ex)
วันที่4
เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการขอฃแอดที่แต่งขึ้นมา
ภาพตัวละครส่วนใหญ่จะเป็นรูปศิลปินนะคะ
พู่กันที่โดนน้องชายปลุกขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ ก็กวาดมองห้องแล้วถามน้องชายไปว่า
Phethay
ก็เมื่อคืนเจ๊บอกว่า
Phukan
จำไม่เห็นว่าดื่มเหล้าด้วย
Phethay
เมื่อวานหลังจากกลับมา
Phethay
เจ๊ก็บอกให้หนูไปซื้อเบียร์ให้หน่อย
Phethay
นี่ดื่มไป1ลังคนเดียวเลยนะ
Phukan
ว่า วันนี้ไม่ไปเรียน
Phethay
วันนี้..ไม่..ไป..เรียน
พู่กันรับยาและน้ำจากมือน้องชายมากิน แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง แต่ก็ดันได้ยินเสียงกดกริ่งมาจากหน้าบ้าน
เพทายชะโงกหัวออกไปมองรั้วประตูหน้าบ้านก็ได้พบกับคนที่เค้าคุ้นเคย
พู่กันที่กำลังนอนบนเตียงอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจ
Phukan
ไปเปิดประตูให้พี่ริวเดี๋ยวนี้เพทาย
ในขณะที่เพทายเดินออกไปเปิดประตูให้ริว พู่กันก็รีบควานหาเสื้อผ้ามาใส่แล้วมัดผมอย่างลวกๆ จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อแปลงฟัน
แล้วเดินออกมาที่ห้องรับแขก เป็นจังหวะเดียวกันพอดีที่เพทายพาริวเข้ามาในห้องรับแขก
Phukan
อ่า..พี่ริว...สวัสดีค่ะ
Phethay
เจ๊เค้าดื่มน่ะพี่ริว
Phethay
บอกให้ผมไปซื้อมา1ลัง
Phethay
แล้วก็ดื่มเอาดื่มเอา
-Ryu-
แล้วกินข้าวเช้ารึยัง
ริวชูอาหารที่ตัวเองซื้อมาให้พู่กันเห็นแล้วเดินไปยังโต๊ะอาหารแล้วหันมายิ้มเป็นการเรียกให้พู่กันจึงได้เดินตามไป
Phukan
ทั้งหมดกี่บาทหรอคะ?
Phukan
แต่ว่าหนูเกรง-อุ้บ!
มือของเพทายหยิบขนมปังก้อนโตแล้วยัดเข้าปากพู่กัน
Phethay
ขอบคุณพี่ริวมากนะครับ
Phethay
ผมและเจ๊กันจะกินทุกอย่างกันให้หมดเลย
Phethay
ว่าแต่ตอนนี้พี่อยากตีป้อมกับผมซักตามั้ย
-Ryu-
เธอกินข้าวแล้วก็กินยาด้วยนะ
มือเรียวหยิบถุงข้ามต้มร้อนเทใส่ถ้วยแต่ถือไม่ทันระวังทำให้นิ้วโดนข้าวต้มลวกเล็กน้อย
ริวรีบเดินเข้ามาดูนิ้วพู่กันว่ามีแผลตรงไหนมั้ย
Phukan
แค่ข้ามต้มลวกนิดหน่อย
-Ryu-
ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะกัน
พู่กันยืนมือออกไปให้มือสำรวจดูว่ามีแผลมั้ย
พู่กันชี้นิ้วไปที่ลิ้นชักวางของข้างทีวี ริวเห็นดังนั้นจึงเดินไปหยิบกระเป๋าพยาบาลออกมาแล้ววางไว้บนโต๊ะรีบเปิดเอายาออกมาแล้วทำแผลให้พู่กัน
-Ryu-
วางข้าวต้มทิ้งไว้ซัก5นาทีแล้วค่อยกิน
Phukan
แต่หนูต้องออกแบบงานส่งอาจารย์ก่อน...
-Ryu-
อย่าฝืนร่างกายตัวเอง
พู่กันยืนก้มหน้าเพราะไม่รู้ควรพูดอย่างไรต่อแล้วริวก็เดินเข้ามาแตะหน้าผากเบาๆ
พู่กันชี้ไปที่ผ้าที่ตู้อย่างไม่เข้าใจการกระทำของริวก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างเงียบๆ ร่างสูงเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบผ้าออกมาจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาหยุดที่หน้าพู่กัน
ไม่ทันที่ร่างคนน้องจะได้พูดอะไรคนพี่ก็นำผ้าที่จุ่มน้ำอุ่นๆแล้วบิดหมาดๆ มาเช็ดแก้มคนน้อง พู่กันนิ่งเงียบไม่ได้ขัดสิ่งที่ริวกระทำอยู่แต่เธอยังยอมนั่งนิ่งให้ผู้เป็นเช็ดใบหน้าของเธอต่อด้วยซ้ำ
-Ryu-
กลิ่นแอลกอฮอล์ยังอยู่เลย
ใบหน้าของพู่กันแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย พลางคิดว่าริวคงได้กลิ่นออกมาจากลมหายใจเธอแน่ เธอหันหน้าหนีไม่ยอมให้ผู้เป็นพี่เช็ดใบหน้าให้ต่อก่อนจะพูดว่า
Phukan
เดี๋ยวหนูเช็ดหน้าต่อเองค่ะ
ผู้เป็นพี่ยื่นผ้าให้ร่างคนน้องก่อนจะเดินออกไปหาเพทาย
Phukan
เฮียตี๋เอาเหมือนเดิมค่ะ
ชายหนุ่มหันไปตะโกนกับเตี่ยตนเองก็จะหันมาทักทายลูกค้าเจ้าประจำ
ตี๋
กินแค่เมนูนี้ไม่เบื่อบ้างรึ
Phukan
ไม่เบื่อค่ะเฮีย55555
Phukan
เตี่ยของเฮียทำอร่อย
Phukan
กิน3มื้อ7วันติดยังได้
ตี๋
แต่เฮียเข้าใจสูตรนี้ขายตั้งแต่รุ่นปู่อะ
ตี๋
ยายบ้านละแวกซอย4ก็ยังมากินทุกวัน
ชายหนุ่มยื่นแก้วน้ำใส่น้ำแข็งแล้ววางบนโต๊ะไม้เบาๆจากนั้นก็รินน้ำให้พู่กัน
Phukan
มิน่าลูกค้าเข้าไม่มีขาด
ตี๋
แล้ววันนี้ไม่มีเรียนรึ
Phukan
กินเสร็จจะไปเรียนเลย
ตี๋
คนที่เคยชอบมากินร้านพี่กับกันอะ
ตี๋
เฮียไม่เห็นมันมาตั้งแต่2,3ปีก่อน
ตี๋
เมื่ออาทิตย์ก่อนมันมาซื้อข้ามต้มร้านพี่ด้วย
ตี๋
มันเรียนจบจากนอกแล้วหรอ
Phukan
พี่ริวพึ่งกลับมาได้ไม่นานน่ะค่ะ
ตี๋
เห็นมันมากินร้านพี่กับกันตั้งแต่ม.ปลาย
Phukan
เดี๋ยวหนูไปขอมาให้นะคะ
Phukan
เดี๋ยวถ้าได้แล้วจะส่งให้
: ไอ้ตี๋มาช่วยเตี่ยทำอาหารเดี๋ยวนี้!!!
ตี๋
ไปก่อนนะเดี๋ยวให้หลิวมาเสริฟอาหารให้นะ
พู่กันยิ้มหวานเป็นการตอบกลับ เมื่อเฮียตี๋ ลูกชายเจ้าของร้านเดินออกไปเธอก็หุบยิ้มลงช้าๆ
พู่กัน : เราไม่ได้ติดต่อคุยกับพี่ริวมานานขนาดนี้เลยหรอ
พู่กัน : พี่ริวยังใช้ไลน์อันเดิมมั้ยนะ
Comments