ดั่งวันนั้นที่ผ่านมา(New Ex)
วันที่2
#เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของนักเขียน
#ขออนุญาตเจ้าของภาพและบุคคลในภาพด้วยค่ะ
และก็นิยายของแอด1ตอนยาวมากนะคะ
อ่านให้จบตอนเลยนะไม่งั้นจะพลาดบางอย่าง
Phukan
กลับมาจากเที่ยวซิดนีย์แล้วหรอ
-Rin💵-
รินคิดถึงพี่มากๆเลย
-Rin💵-
อยากให้พี่ไปด้วยจัง
Phukan
พี่ไม่มีเงินแล้วก็ไม่ว่างน่ะ555
-Rin💵-
โห่ย รินออกค่าเครื่องบินให้พี่ได้
-Rin💵-
รินออกให้ได้หมดอยู่แล้ว
-Rin💵-
ไม่ต้องเกรงใจรินหรอก
-Rin💵-
รินเอาของฝากมาให้พี่ด้วยค่ะ
Phukan
คือพี่ว่ามันเยอะแล้วก็แพงเกินไปนะ
-Rin💵-
ยังมีของอยู่ในรถรินอีกนะ
Phukan
มีแต่ของแบรนด์เนมทั้งนั้นเลยหนิ
Phukan
พี่รับไว้ได้ไม่ได้จริงๆ
-Rin💵-
รินขี้เกียจถือกลับเอาไปเก็บไว้ที่รถ
Phukan
ปกติต้องเป็นพี่รหัสให้ของน้องรหัสสิ
Phukan
แต่นี่น้องรหัสให้ของพี่รหัสได้ไงอะ
Phukan
แถมมีแต่คงของแพงๆ แบรนด์เนม
-Rin💵-
เป็นเพื่อนรินหน่อยได้มั้ย
-Rin💵-
ไม่มีใครไปกินข้าวเป็นเพื่อนรินเลย
-Rin💵-
รินไม่อยากไปกินคนเดียว
-Rin💵-
โอโต้ซังกับโอก้าซังก็ไม่ว่างเลย
-Rin💵-
งั้นเดี๋ยวรินเรียนเสร็จแล้ว
-Rin💵-
รินจะมารอตรงนี้นะคะ
Phukan
ขอบคุณสำหรับของฝากอีกครั้งนะริน
Kirei✨
ของขวัญจากรินจังอีกแล้วหรอ
Kirei✨
น้องรหัสมึงแตกต่างจากมึงมากอะ555
B_B
กูอยากโดนน้องรหัสเปย์บ้าง
B_B
กูส่งของไปให้แต่โดนตีกลับตลอดเลยอะ
Kirei✨
55555น้องคงไม่ถูกชะตะกับมึงล่ะมั้ง
B_B
กูขอขโมยไปซักอันได้ป่ะ
Phukan
จะขโมยนี่ต้องขอด้วยหรอ
B_B
มึงไม่เห็นข่าวขโมยโทรทัศน์กับตู้เย็นที่กำลังดัง
B_B
แล้วลงทุกช่องในตอนนี้หรอ
B_B
ที่โจรมันเขียนว่าอีก1ชม.จะขอเอารถบรรทุก
B_B
มาบรรทุกขโมยทรศ.กับตู้เย็นอะ
Kirei✨
แล้วแม่งโจรทำจริงด้วยนะ555555
B_B
เจ้าของบ้านบอกว่านึกว่าเด็กเกรียนแถวบ้านมันมาเขียนผนังบ้านเล่น
Kirei✨
กูนั่งขำกับแม่นานมากเลย
B_B
อีก5นาทีคาบจารย์เพ็ญศรี
Kirei✨
ปกติก็โดดอยู่แล้วไม่ใช่รึไง
Kirei✨
ผีเจ้าที่เจ้าทางที่ไหนเข้าสิง
Phukan
เจ้ากรรมนายเวรบีบีรึเปล่า555
B_B
เอ้า เหี้ย*ไรของพวกมึงเนี่ย
Kirei✨
อยากไปร้านหน้าม.×××××
เสียงเพลงดังจากกระเป๋าของคิเร เพลงนี้คิเรตั้งค่าไว้ให้จำได้ง่ายๆว่าใครโทรมา แต่ละเบอร์ที่เธอเมมไว้จะมีเพลวเรียกเข้าแตกต่างกัน
เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่เธอตั้งค่าไว้ เธอจึงรีบยกทรศ.ขึ้นมากดรับสายทันที
Kirei✨
ห้ะ!? ทำไมเรต้องทำด้วย
คิเรทำสีหน้าอารมณ์เสียมากหลังจากโทรคุยกับพ่อของเธอเสร็จ
Phukan
งั้นเดี๋ยวเราไปคาเฟ่คนเดียวแล้วกัน
Kirei✨
แล้วมึงจะไม่เหงาหรอ
Kirei✨
ทำไมไม่ลองชวนน้องรินไปดูล่ะ
Phukan
รินงั้นหรอ....ก็ดีนะ
Phukan
เดี๋ยวเราลองทักไปชวนน้องดู
Kirei✨
งั้นกูไปทำธุระล่ะนะ
Kirei✨
ขอโทษที่เบี้ยวนัดนะ
เมื่อพู่กันเข้าไปก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันของลูกค้าภายในร้านจำนวนไม่มาก คงเพราะร้านคาเฟ่แห่งนี้พึ่งเปิดใหม่คนจึงไม่ค่อยรู้จักกัน
นั่นเลยทำให้ตอนนี้ลูกค้าภายในร้านมีจำนวนไม่มาก ภายในร้าน อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องดื่มกับขนมหลากหลายรสชาติ
เธอไม่ได้ชวนรินมาจากที่เพื่อนอย่างคิเรแนะนำ เพราะกลัวเธอจะเหงาแต่ว่าเธอต้องการความเป็นอยู่คนเดียวเพื่อผ่อยคลาย
บรรยากาศดีมากแต่จะดีกว่านี้ถ้าพู่กันไม่ได้หันไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกับชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนหันอยู่
แต่เธอมองแค่แผ่นหลังก็รู้ได้ว่าชายคนนั้นคือใคร
เป็นชายคนที่เธอรู้จักดีเชียวล่ะ แต่ใครจะไปนึกล่ะว่าที่จะเจอชายคนนี้ในคาเฟ่กับหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ทำท่ากระหนุงกระหนิงกันราวกับเป็นคนรักกันไม่มีผิด
ชายผู้ที่เธอรักสุดหัวใจ ชายผู้ที่เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา เขาได้ครอบครองหัวใจของเธอมาเนิดนาน
แต่เขากลับทำให้หัวใจของเธอแหลกสบายไม่มีชิ้นดี กี่ปีแล้วนะที่เธอยอมหลับหูลืมตาทำเป็นไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลับหลังเธอบ้าง
นานเท่าไหร่แล้วที่เธอทนทุกข์ทรมารกับความสัมพันธ์ของเธอและเขาที่เหมือนคนรักแต่ไม่สามารถเรียกว่าคนรักได้
เธอคอยอยู่เคียงข้างชายผู้นี้มาโดยตลอด เธออยากจะแทนที่หญิงสาวผู้ที่ทำให้เขาเจ็บปวด เธอได้แต่หวังว่าที่เจ้าของหัวใจของเขาจะเป็นเธอในซักวัน
เจ้าของหัวใจของชายคนนี้ก็คือหญิงสาวผู้นั้นตลอดมา
หญิงสาวผู้ที่กอดแขนเขา คือเจ้าของหัวใจเขา คือเจ้าของหัวใจตัวจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนเป็นเธอได้
ทั้งๆที่เขารักหญิงสาวคนนี้มาโดยตลอด แต่ก็มักจะให้ความหวังเธออยู่เสมอ
เธอยอมทำเหมือนไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่เขากระทำอยู่ว่าเขามักจะควงใครต่อใครและแอบกลับไปจีบหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งนึง
Phukan
เธออ่านข้อความเราแล้ว5555
Phukan
แล้วเธออยู่กับใครงั้นหรอ
Theo
อยู่กับใครก็เรื่องของเรา
Theo
เราจะทำงานที่จารย์สั่งต่อ
Theo
เธอรบกวนเวลาเรียนเราอยู่นะพู่กัน
หลังจากจบการแชทระหว่างเธอกับธีโอ เธอก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่ธีโอ ชายผู้เป็นที่รักของเธอ เขาโกหกเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่ารวมถึงครั้งนี้
พู่กัน : อยู่คาเฟ่แต่กลับหลอกว่าอยู่มอ....
พู่กัน : สุดท้าย...เราก็เป็นแค่ตัวแทนสินะ
Phukan
ควรชิน....กับความสัมพันธ์แบบนี้
พู่กันพยายามพูดปลอบใจตัวเองและพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้หยดลงมา แต่สุดท้าย...น้ำตาก็หยดไหลอาบแก้ม เธอไม่อาจห้ามน้ำตากับเสียงสะอื้นได้เลย
-Rin💵-
รินเลิกเรียนแล้วค่ะ
-Rin💵-
พี่ไม่มีเรียนแล้วใช่มั้ยล่ะคะ
-Rin💵-
งั้นเราไปเที่ยวที่อื่นกันก่อนดีมั้ยคะ
-Rin💵-
ว่าแต่ทำไมเสียงพี่เป็นแบบนั้นล่ะคะ?
-Rin💵-
ตอนนี้พี่อยู่ไหนหรอคะ
Phukan
คาเฟ่เปิดใหม่ตรงมอ×××××น่ะ
Phukan
จะให้รินรู้ว่าเราร้องไห้ไม่ได้
พู่กันเดินไปที่ห้องน้ำสาธารณะเพื่อล้างหน้าแล้วแต่งหน้าปกปิดร่องรอยน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา
แต่ว่าเธอก็ดันไปเจอหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของหัวใจชายหนุ่มผู้ที่เธอรัก หญิงสาวผู้ที่เธอไม่สามารถไปแทนที่ได้
Livera
ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่
Livera
ไปนั่งกินเค้กกับชั้นมั้ย?
Livera
งั้นคราวหน้าเรามากินเค้กด้วยกันนะ
Livera
เค้กคาเฟ่นี้อร่อยมากๆ
Livera
ชั้นแนะนำบลูเบอร์รี่ชีสเค้ก
พู่กัน : ลิเวร่าใจดีและสดใสมากจริงๆ
พู่กัน : ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมธีโอถึงได้รักขนาดนี้
Livera
มีอะไรติดหน้าชั้นรึเปล่า
Phukan
อืม...ไว้เจอกันใหม่
-Rin💵-
รินอยู่หน้าคาเฟ่แล้วนะ
Phukan
พี่มาเข้าห้องน้ำน่ะ
-Rin💵-
พี่ริวจะไปทานอาหารด้วยนะคะ
-Rin💵-
พี่ริวรินเป็นคนขับรถให้เอง
-Rin💵-
พี่จำหน้าตาพี่ริวได้มั้ย
Phukan
เจอกันครั้งล่าสุดก็ตอนพี่อยู่ม.4นี่นา
Phukan
ว่าแต่พี่ริวกับมาแล้วหรอเนี่ย
-Rin💵-
รินอยากให้พวกพี่มาเจอกัน
Phukan
พี่ริวจะจำพี่ได้มั้ยก็ไม่รู้555
-Rin💵-
รินก็ชอบเอาเรื่องของพี่
-Rin💵-
ไปเล่าให้พี่ริวฟังบ่อยๆเหมือนกันนะ
-Rin💵-
ตอนนี้พี่ริวหล่อขึ้นมากๆด้วยนะคะ
Phukan
5555พี่อยากเห็นแล้วสิ
Phukan
ว่าพี่ริวจะหล่อและเก่งมากขึ้น
Phukan
เหมือนที่รินชอบพูดบ่อยๆมั้ย
-Rin💵-
รินกับพี่ริวรอพี่อยู่
มือเรียวหยิบคอลซีลเลอร์ออกมาทาบริเวณร่องตาอย่างลวกๆก่อนจะรีบเดินออกไป
-Rin💵-
จะได้ไปไปทานข้าวกับพี่
-Rin💵-
แล้วก็ไปเที่ยวกับพี่ด้วย
-Ryu-
ทำท่าทางดีใจอะไรขนาดนั้น
เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นมา
พู่กันจึงได้หันไปมองต้นเสียง
แล้วก็ได้พบกับเจ้าของเสียง
ผู้เป็นพี่ชายของน้องรหัสเธอ
(◍•ᴗ•◍)
เอ๊ะ เสียงอะไรตึกตักๆ
(◍•ᴗ•◍)
เสียงหัวใจอะป่าววว
(◍•ᴗ•◍)
ว่าแต่เสียงหัวใจใครกันนะ
(◍•ᴗ•◍)
เสียงหัวใจของพู่กัน
(◍•ᴗ•◍)
หรือเสียงหัวใจของพี่ริว
(◍•ᴗ•◍)
ว่าแต่พี่ริวเป็นพระเอกรึเปล่า
(◍•ᴗ•◍)
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
Comments