เมียบาป เพียงพอหรือยัง

ข้าวหอม

เจ้าจอม..

เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียก เจอผู้เป็นแม่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องครัวก็นึกแปลกใจ

เจ้าจอม

คุณแม่จะเอาอะไรเพิ่มหรอคะ

เจ้าจอม

บอกน้องก็ได้นี่นาไม่เห็นต้องเข้ามาเอาเองเลยค่ะ

ข้าวหอมส่ายหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างลูกสาว มือที่เริ่มเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลายกขึ้นลูบหัวเจ้าจอม

ข้าวหอม

วันนี้แม่จะมากินข้าวกับลูก

คิวสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไป

หากเธอไม่มีแม่ พี่สาวและน้องสาวตัวแสบ การใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านหลังนี้คงลำบากมากกว่านี้เป็นแน่

แกร๊ก!!/เสียงเปิดประตู

เจ้าจอมถึงกับชะงักนิ่ง เมื่อเห็นพี่สาวคนสวยและยัยตัวแสบนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนของเธอ

เจ้าจอม

มีอะไรรึป่าวคะมาอยู่นี่กันหมดเลย

เจ้าเอย

พี่เอาของมาให้น้องค่ะ

เจ้าขา

น้องก็เอาของมาให้พี่เจ้าจอมค่ะ

เจ้าจอม

เอาของมาให้....หรอคะ

เจ้าเอย

ก็วันนี้เป็นวันสิ้นเดือนไงคะน้องก็ต้องได้ของขวัญสิ

เจ้าจอมพยักหน้า ทุกๆสิ้นเดือนคุณพ่อจะมีของขวัญให้กับทุกคนในบ้าน ไม่เว้นแม้แต่แม่บ้านหรือคนขับรถ

แต่ก็เป็นเธอเสมอมาที่ไม่เคยได้รับของขวัญใดๆ คงจะมีเพียงแค่พี่สาวและคุณแม่เท่านั้น ที่คอยแอบเอาของขวัญมาให้ในทุกๆสิ้นเดือน

เจ้าจอม

คุณพ่อให้มาคงคิดแล้วว่าพี่กับน้องต้องใช้นะคะ

เจ้าจอม

เอามาให้น้องจะดีหรอ

เจ้าเอย

ดีหรือไม่ดีใครติดสินกัน?

เจ้าเอย

พี่ให้เพราะพี่อยากจะให้ อยากให้น้องได้รับอะไรดีๆบ้าง

เจ้าจอม

คุณพ่อรู้จะแย่เอานะคะพี่เอย

เจ้าเอย

แล้วยังไงพี่ไม่สนหรอกค่ะน้องรับไปเถอะนะ

เจ้าเอย

พี่ง่วงแล้วไปก่อนนะคะ

เจ้าเอยยัดของใส่มือน้องสาว ก่อนจะยืนขึ้นและรีบเดินออกไปทันที

เจ้าจอม

ดะ..เดี๋ยวสิคะ!

เจ้าขา

น้องให้ พี่เอยทิ้งน้องได้ยังไง~

เจ้าขาเลื่อนถุงกระดาษไปตรงหน้าก่อนจะรีบวิ่งตามพี่สาวคนโตไป เพราะพวกเธอย่อมรู้ดีว่า หากอยู่นานเจ้าจอมจะคืนของทั้งหมดให้แก่พวกเธอ

เจ้าจอม

เฮ้อ..อะไรของพวกเค้าเนี่ย

ร่างบางนั่งมองของพวกนั้นอยู่นาน ก่อนจะลุกขึ้นและเก็บของพวกนั้นลงในลิ้นชัก

เธอจะกล้าใช้ของพวกนี้ได้ยังไงกัน หากคุณพ่อรู้ เธอจะต้องโดนดุเป็นแน่

กริ๊ง!!

เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่ากำลังมีลูกค้าเข้ามา เจ้าจอมเงยหน้าขึ้นมองเพื่อรับออเดอร์

เจ้าจอม

รับอะไรดีคะคุณลูกค้า

เนตร

คาปูชิโน่แก้วนึงค่ะ

เจ้าจอม

ได้ค่า~ รอสักครู่นะคะ

เจ้าจอมเอ่ยบอกกับลูกค้า ก่อนจะหันไปสั่งงานกับลูกน้องที่ยืนอยู่ไม่ไกล

เนตร

เอ่อ..โทษนะคะ

เจ้าจอม

ค่ะ

เนตร

ไม่ทราบว่าคุณคือลูกสาวของคุณเจ้าขุนรึป่าวคะ

ดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้น

เจ้าจอมส่งยิ้มให้กับคนตรงหน้า นึกขำในใจคุณพ่อพูดอยู่ตลอด ว่าไม่มีลูกแบบเรานี่นา

เจ้าจอม

คุณเค้าคงไม่มีลูกแบบฉันหรอกค่ะ

เนตร

ตายจริงขอโทษด้วยนะคะดิฉันคงทักผิด

เจ้าจอม

ไม่เป็นไรค่ะ

13:06

-บ้านภัทรธีรกานต์-

เจ้าจอม

คุณแม่ขา~

ผู้เป็นแม่ที่ถูกเรียกก็หันไปส่งยิ้มให้กับลูกสาว

ข้าวหอม

เหนื่อยไหมคะวันนี้

ข้าวหอม

เป็นไงบ้าง

เจ้าจอม

ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณแม่ สบายม๊ากก

ข้าวหอม

เป็นเจ้าของธุระกิจตั้งเยอะแหนะ

ข้าวหอม

เอาผู้ช่วยสักคนไหมคะ

เจ้าจอม

ไม่เป็นไรค่ะน้องอยากทำเองค่ะคุณแม่

เจ้าจอม

น้องมีเรื่องจะมาถามคุณแม่ค่ะ

ข้าวหอม

ค่ะ ว่ายังไงคะ

เจ้าจอม

คุณแม่เปลี่ยนผ้าม่านให้น้องหรอคะ

ข้าวหอม

หืม? ก็น้องบอกว่าจะเป็นคนจัดการเองนี่นา

ข้าวหอม

ตอนนั้นคุณแม่บอกจะทำให้น้องก็ไม่เอา

ข้าวหอม

ทำไมคะ?

เจ้าจอม

ป่าวค่ะไม่มีอะไร

เจ้าจอม

คุณแม่พักผ่อนเยอะๆนะคะน้องไปทำงานก่อน

ข้าวหอม

อ้าว..ไม่ได้กลับมาพักหรอกหรอ

ข้าวหอมพูดเสียงเบา เมื่อมองเห็นลูกสาวเดินพ้นประตูออกไปแล้ว

หัวอกคนเป็นแม่อย่างเธอ จะทำอย่างไรให้ลูกไม่รู้สึกขาดหายดีหนอ ที่เธอพยายามมาตลอดหลายปีสำหรับลูกแล้วเพียงพอหรือยัง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ