เมียบาป ไม่เคยเรียกหา

ดวงตาสวยกวาดมองไปรอบๆ ความรู้สึกไปคุ้นเคยพุดขึ้นมาในหัว เจ้าขามองหน้าพี่สาวคนสวยพรางเขย่ามือที่จับกันแน่น

เจ้าขา

พี่เจ้าจอมเป็นอะไรรึป่าวคะ

เจ้าจอม

ป่าวค่ะ

เจ้าจอม

น้องรีบไปหาคุณพ่อเถอะค่ะเดี๋ยวท่านรอนาน

แม้ใจจะอยากอยู่กับคนพี่ต่อ ด้วยเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของอีกคน แต่คนน้องก็จำยอมพยักหน้าและรีบวิ่งตรงไปยังห้องทำงานของคุณพ่อ

คาเฟ่แห่งนี้ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ตอนเด็กๆเธอเองก็ชอบที่นี่เป็นอย่างมาก

แต่ที่นี่ก็มีความทรงจำที่เลวร้ายสำหรับเธอเหมือนกัน ทุกครั้งที่เธอมาที่นี่กลับได้รับแต่สายตาที่ทำเหมือนเธอเป็นตัวประหลาด

เจ้าเอย

อ้าว...น้องมาทำอะไรที่นี่หรอคะ

เจ้าเอยเดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยทักเจ้าจอมที่ดูเหมือนเจ้าตัวจะเหม่อลอยไปซะแล้ว

เจ้าจอม

คุณแม่วานให้พาเจ้าขามาหาคุณพ่อน่ะค่ะ

เจ้าเอยมองไปยังบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสอง ราวกับว่ากลัวผู้เป็นพ่อเห็นน้องสาวแล้วจะทำอะไรไม่ดีใส่

เจ้าจอม

แล้วพี่เจ้าเอยล่ะคะ

เจ้าจอม

ว่าทำอะไรที่นี่

เจ้าเอย

คุณพ่อบอกมีเรื่องจะคุยด้วยน่ะพี่ก็เลยมา

เจ้าจอมก้มหน้าเผยรอยยิ้มบาง แต่กลับปนไปด้วยความเศร้า

มีเธอเพียงคนเดียวที่คุณพ่อไม่เคยเรียกหา ไม่เคยให้ติดสอยห้อยตามไปไหนด้วยทั้งสิ้น

นึกคิดแล้วขำตัวเองยิ่งหนัก...

เจ้าเอย

น้องขึ้นไปข้างบนด้วยกันไหมคะ

เจ้าจอม

ไม่เป็นไรค่ะ

เจ้าจอม

น้องขอนั่งอยู่ข้างล่างดีกว่าค่ะพี่เอย

คนพี่ที่เห็นแบบนั้นก็ไม่นึกเซ้าซี้ให้มากความ เพราะตัวเธอก็ย่อมรู้ถึงเหตุผลนั้นเป็นอย่างดี

เจ้าเอย

งั้นพี่ขอขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ

เจ้าเอยลูบหัวน้องด้วยความเอ็นดูก่อนจะเดินจากไป

เจ้าจอม

นึกถึงแต่ก่อนเลยเนาะ

ความเงียบเข้าปกคลุมทำให้ความคิดในหัวดังยิ่งกว่าอะไร ภาพความทรงจำในวัยเด็กไหลย้อนเข้ามาในหัวปานน้ำหลาก

พี่เจ้าเอยชอบพาเธอมาที่นี่บ่อยๆเพราะคุณพ่อเรียกหา หากไม่มีพี่เธอก็คงไม่มีโอกาสได้ก้าวเท้าเข้ามาเหยียบที่แห่งนี้

พี่เจ้าเอยมักจะเอากระดาษคำตอบที่พี่ทำคะแนนได้เต็ม100 มาแลกกับไอศกรีมที่อยู่ชั้นล่างเป็นประจำในช่วงสอบ

แต่ตัวเธอกลับไม่มีโอกาสได้แลกกระดาษคำตอบคะแนนเต็ม100นั้นกับไอศกรีมเลยสักครั้งเดียว..

แต่จะเป็นพี่สาวที่คอยซื้อไอศกรีมให้เธออยู่ทุกรอบที่มา

RRRRR

เสียงเรียกเข้าดังขึ้น ดึงคนตัวเล็กให้ออกจากห้วงความคิด เจ้าจอมเหลือบมองชื่อก่อนจะกดรับสาย

เจ้าจอม

ว่าไงจ๊ะขนมผิง

"พี่เจ้าจอมขามีออเดอร์ใหญ่ค่ะ"

"รบกวนพี่ช่วยมาที่ร้านด่วนๆเลยนะคะ"

เจ้าจอม

จ้ะ พี่จะรีบไปนะ

สายถูกตัดไป เจ้าจอมรีบวิ่งออกจากร้านตรงไปที่รถทันที

-คาเฟ่-

เจ้าจอม

จะดีหรอคะคุณเขมทัต

เจ้าจอมมีสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด รวมถึงขนมผิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็ด้วย

เขมทัต

ดีหรือไม่ดีเอาอะไรมาตัดสิน

เขมทัต

ก็ในเมื่อหน้าที่จัดหาของว่างมันเป็นของบริษัทฉัน

เขมทัต

แล้วฉันก็เลือกร้านของเธอ

เจ้าจอม

แต่ว่าคุณพ่อ---

เขมทัต

เธอนี่กลัวพ่อจังเลยนะ

เจ้าจอมเงยหน้าขึ้นสบตากับเขมทัต

ก็เค้าไม่เคยเจอแบบที่เธอเจอมานี่ เค้าจะต้องกลัวอะไรล่ะ?

แต่เธอก็ไม่นึกโกรธคุณเค้าหรอก ก็เค้าไม่รู้ จะไปโกรธเค้าเพราะเรื่องแค่นี้ได้ยังไงกัน

เขมทัต

ก็ถือซะว่าเธอแค่มาทำหน้าที่

เขมทัต

หรือเธอจะทำเป็นไม่รู้จักคุณอาก็ได้

เจ้าจอม

ไม่ใช่ฉันหรอกค่ะที่ทำเป็นไม่รู้จัก

เจ้าจอม

คุณพ่อต่างหาก...

เขมทัต

หรือถ้าเธอไม่สบายใจก็ไม่เป็นไร

เขมทัต

ฉันไม่บังคับอยู่แล้ว

ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าแน่น จริงอยู่ที่เธอไม่อยากไปให้คุณพ่อเห็นหน้าในที่ประชุม

แต่นี่ก็เป็นงานของเธอ เป็นการหารายได้ของเธอเช่นกัน..

เจ้าจอม

ฉันตกลงค่ะ

เจ้าจอม

ฉันรับงานนี้

เขมทัตพยักหน้า ก่อนจะมองไปที่ขนมผิง เจ้าตัวจ้องมองกลับก่อนจะเข้าใจว่าเขมทัตต้องการให้ตนออกไป เจ้าตัวจึงรีบเดินออกไป

เขมทัต

ฉันรู้ว่าเธอกลัว

เขมทัต

แต่เธอก็เอาชนะความกลัวของเธอได้แล้วนี่

เขมทัต

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม

เจ้าจอม

ฉัน..ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ

เขมทัต

เธอเลือกรับงานนี้อาจจะเพราะเรื่องเงิน

เขมทัต

แต่ก็เพราะเงินที่ทำให้เธอกล้าเผชิญหน้ากับคุณอา

เจ้าจอม

แม้ว่าคุณพ่อจะมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น

เจ้าจอม

แต่นี่ก็คืออาชีพของฉันนี่คะ

เจ้าจอม

รายได้ก็ไม่ใช่น้อยๆลูกน้องที่ต้องดูแลก็เยอะ

เขมทัต

อย่างน้อยตอนนี้เธอก็มีความกล้าแล้วล่ะ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ