กรงเล็บของสมาพันวิลเลิน สุสานดอกฟูจิ

ชิโมริ สูง 169 น้ำหนัก 46 อายุ 21 อัตลักษณ์ มองเห็นวิญญาณ สามารถสื่อสารกับโนมุและวิญญาณได้ รับรู้ได้ถึงพลังงานที่ออกมาจากคนอื่นๆ รับรู้ได้ถึงอารมณ์ของผู้อื่นแต่แลกกับอายุขัยครึ่งหนึ่ง เคยเป็นคนสนิทของอายะ เธอสรใจอายะเพราะเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่สามารถอ่านอารมณ์เขาออกได้

ดอกฟูจิร่วงโรย

สุสานที่เต็มไปด้วยหลุมศพ

หยาดน้ำค้างหยดผ่านใบหญ้า

เสียงนกการ้องคร่ำครวญ

อรุณนี้ช่างโศกาเสียจริง

อายะ

....

คุณชิโมริ

เด็กน้อย

คุณชิโมริ

มาทำอะไรที่นี่

อายะ

...

เรือนผมสีฟ้าดุจมหาสมุทรและดวงตาสีมรกต น่าดึงดูดจนต้องหันไปมอง

ดวงหน้าหวานหยาดเคลิ้มแต่งแต้มด้วยสีแดงฝาด คล้ายผลไม้สุกงอม

แต่สีหน้ากลับเงียบขรึมและชวนหวาดหวั่น

คุณชิโมริ

นี่

คุณชิโมริ

ฉันพูดไม่ได้ยินรึไง

อายะ

พี่สาวจะทำอะไร

คุณชิโมริ

เป็นเด็กเป็นเล็ก

คุณชิโมริ

มาอยู่ที่นี่ไม่กลัวผีรึไง

อายะ

ทำไม? ผมต้องกลัวพี่หรอ

คุณชิโมริ

ปากดีนักเด็กนี่

ดวงตาคุกกรุ่นแฝงแววไม่พอใจ

ฉายให้เห็นผ่านหน้างดงามสะพรั่ง

อายะ

พี่สาวจะทำอะไรผม

คุณชิโมริ

ชิ

คุณชิโมริ

ดูท่าจะไม่ค่อยมีสัมมาคารวะ

อายะ

พี่ก็มาเยี่ยมใครสักคนเหมือนกันหรอ

เขาตวัดสายตาไปมองช่อดอกไม้ในมือ

คุณชิโมริ

ใช่

คุณชิโมริ

แล้วนายล่ะ

คุณชิโมริ

มาหาใคร

อายะ

มาหาปู่กับย่าน่ะ

ร่างโปร่งยืนอยู่หน้าหลุมศพพลางควักซองบุหรี่ในกระเป๋าออกมาสูบ

คุณชิโมริ

ว่าแต่นายไม่มีพ่อแม่หรอ

อายะ

ผมฆ่าเขาไปแล้ว

คุณชิโมริ

หึ... ล้อฉันเล่นรึเปล่าเนี่ย

อายะ

ไม่ ผมหมายถึงทำให้เขาตายทั้งเป็น //สูบบุหรี่

เขาผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆพร้อมกับควันสีหม่นที่ถูกปล่อยออกมา

คุณชิโมริ

//วางช่อดอกไม้ลงบนหลุมศพข้างๆกันแล้วโค้งให้

คุณชิโมริ

นายไม่มีอะไรมาให้พวกเขาหรอ

อายะ

ไม่

อายะ

ผมไม่มี

คุณชิโมริ

พวกเขาคิดถึงนายน่าดูเลย

อายะ

หืม ?

คุณชิโมริ

//ส่ายหน้าเบาๆ

คุณชิโมริ

พวกเขาหวังให้นายมีชีวิตที่ดี

อายะ

แล้วตอนนี้พวกท่านยังมองดูผมรึเปล่า?

คุณชิโมริ

ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น

คุณชิโมริ

พวกเขาจากฉันไปตอนยังเด็ก

คุณชิโมริ

แต่ฉันยังรับรู้ได้ว่าเขายังอยู่

คุณชิโมริ

เพราะงั้นเลยมาที่นี่ทุกวัน

อายะ

นั่นคงน่าเศร้ามาก...

อายะ

ถ้าคุณรู้ได้ว่าพวกเขายังอยู่

คุณชิโมริ

ว่าแต่

คุณชิโมริ

ต้อจากนี้ไปดื่มชากันไหม

อายะ

เอาสิ

อายะ

ผมไม่มีธุระอะไรต่อจากนี้อยู่แล้ว

อายะ

คุณทำงานอะไรหรอ

คุณชิโมริ

นักสืบ ฉันคิดว่าเหมาะกับฉัน

พวกเราคุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนความสัมพันธ์เปลี่ยรไปมากกว่าคนรู้จัก

ชิโมริเป็นคนที่มอบความสุขให้ผมในช่วงหนึ่ง

เธอสอนสิ่งต่างๆให้กับผม

มอบความรักและเอาใจใส่

ผมมีความรู้สึกดีให้กับชิโมริ

แม้รู้ว่าเธอจะจากไปในไม่นาน

...

ในวันเดียวกัน เวลาเดิม แต่แค่ต่างออกไป

ชิโมริกับผมยืนอยู่หน้าหลุมศพของพ่อแม่

เธอมีดวงตาที่เหม่อลอยและหม่นหมอง

เธอบอกกับผมว่าอยากให้วันสุดท้ายของเธอได้อยู่กับผมเป็นครั้งสุดท้าย

ในวันที่กลีบดอกฟูจิร่วงหล่น

ผมโอบกอดร่างของเธอไว้ในอ้อมแขน

จนเธอหมดลมหายใจ

ผมยังคงโอบกอดร่างเธอไว้

ดอกฟูจิที่ร่วงหล่นบนร่างงดงามของเธอยังคงตราตรึงใจของผมจนตอนนี้

กระทั่งในงานศพเธอ

ราวกับพระเจ้าจะสรรเสริญ

ให้แก่ชิโมริ

ดอกฟูจิที่เธอชื่นชอบพัดพามาตามลมหล่นบนป้ายหลุมศพเธอ

คำพูดสุดท้ายยังคงอยู่กับผม

"ฉันจะเฝ้าดูนาย"

มันไม่ใช่คำพูดที่ดูสวยหรู

แต่มันมาจากคนที่พิเศษ

ไปสบายนะครับคุณชิโมริ

คอยเฝ้ามองผมด้วยล่ะ

จบแล้วนะคะ สำหรับตอนย่อยที่เสนอถึงบุคคลในชีวิตของอายะ

เป็นการพบกันที่ไม่ได้สวยงาม

และไม่ได้จบอย่างแฮปปี้

ส่วนตัวมองว่าอายะรู้ตัวดีค่ะว่ายังไงก็ไม่ได้คู่กัน ในช่วงนั้นทำงานให้องค์กรวิลเลินด้วย

คงจะตรงกับคำว่า

"มีบุพา แต่ไร้วาสนาจะอยู่ร่วมล่ะมั้งคะ"

อายะเทิดทูนชิโมริยิ้งกว่าใครๆ

และยังนำคำที่ชิโมริบอกไว้มาปลอบฮารุด้วย

(ฮะ... ฮะ)

เราจะได้เห็นว่าการจากลาและการตายจากเป็นเรื่องที่อายะเห็นจนชินชา

จนกลายเป็นว่าไม่รู้สึกอะไรแล้ว

แต่ว่าการจากลาของคุณชิโมริดูจะเป็นการฝังใจอายะมากที่สุดน่ะค่ะ

ก็จอลากันไปก่อนเจอกันตอนหน้านะคะ!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ