กรงเล็บของสมาพันวิลเลิน อดีตผ่านพัด

วังวนที่ไร้จุดจบ

ภาพซ้อนทับของหญิงสาวที่งามไร้ที่ติดุจเทพธิดาจากสวรรค์

ดอกฟูจิงามแท้เมื่อกิ้งก้านใบปลิวสะบัดลอยละลิ่วไปตามลม

เมื่อครานั้นกลีบดอกร่วงหล่น

ชีวีของเธอกลับร่วงลับตามไป

หน้าหลุมศพที่เต็มไปด้วยผู้คนร่ำไห้กับการไปโดยมิได้จากลา

ข้าพเจ้ายังคงไร้ความโศกาแก่นาง

เพียงเพราะรู้ดีว่าข้าพเจ้าและนางไร้สิ่งด้ายแดงแก่กัน

ข้าพเจ้ายืนอยู่เช่นนั้นกระทั่งทุกคนจากไป

โดยมีหลุมศพสลักชื่อมาแทนที่

บทประพันธ์ที่ย้อนแย้งในหนังสือเล่มเล็กของอายะทำให้ดาบิถึงกับงุนงง

เขาพบมันในอุโมงค์ตอนอายะแปลงร่างและแอบเก็บกลับมาด้วย

คำที่ดูสละสลวยแต่ความหมายหยาบกระด้าง

ความหมายในที่ไม่มีใครหยั่งถึง

ถูกแสดงออกมาผ่านบทความ

อายะ... เป็นคนที่มีความคิดซับซ้อนจริงๆหรอ

อายะ

อือ...

ดาบิ

ตื่นแล้วหรอ

ดาบิ

//เก็บสมุด

อายะ

ฉันเห็นนายนั่งอ่านนานแล้วน่ะ

อายะ

ฉันคิดบทกลอนนี้ได้ตอนฉันนั่งเล่น อยู่ที่สุสานดอกฟูจิ

ดาบิ

(ใครมันจะไปนั่งเล่นแถวนั้นกัน)

ดาบิ

นายนี่บ้าจริงๆ

อายะ

ฉันก็แค่นึกถึงช่วงชีวิตนึงน่ะ

อายะ

ล..เลยถ่ายทอดผ่านบทความไงล่ะ!

ดาบิ

นายใช้คำแบบนี้เป็นด้วยเหรอ

อายะ

มีใครคนหนึ่งเคยสอนฉันน่ะ

อายะ

//น้ำเสียงอ่อนลงจนฟังดูอู้อี้

ดาบิ

ใครกัน ?

อายะ

....

อายะ

เธอ... แค่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน แต่ทำให้มีความสุขมากๆ

อายะ

ทุกวันนี้ยังคิดถึงเธออยู่เลย

ดาบิ

(ไม่นึกว่าหมอนี่มีอารมณ์รักๆใคร่ๆด้วยแหะ นึกว่าตายด้านไปแล้วซะอีก)

อายะ

อา..!

อายะ

แต่ช่างมันเถอะ

ดาบิ

ฉันเตรียมชุดไว้ให้แล้ว

ดาบิ

ส่วนชุดยูเอนายค่อยไปเปลี่ยนนะ

อายะ

//หยิบมาสวม

ดาบิ

(หมอนี่ดูไม่ค่อยมีกล้ามเลย)

ดาบิ

ปกติไม่ออกกำลังกายหรอ

อายะ

เปล่า...

อายะ

แค่คิดว่าสักวันนึงร่างฉันต้องถูกฝังน่ะ ต่อให้ออกกำลังกายไป

อายะ

มันก็ไม่ทำให้ฉันดูดีหลังตาย

อายะ

จริงไหมล่ะ

ดาบิ

นานคิดแบบนั้นไปได้ไงนะ

อายะ

ขนาดตอนนี้ผิวนายยังเหมือนซากศพอะไรสักอย่างเลย

อายะ

นายไม่ต้องกังวลล่ะสิ

อายะ

//ติดกระดุม

ดาบิ

ก็นิดหน่อย

ดาบิ

แค่กลัวว่าฉันจะไม่ได้พาตาแก่นั่นลงนรกด้วยอ่ะนะ

อายะ

อา...

อายะ

นายกำลังทำฉันกลัวนะดาบิ

...

เดนคิ คามินาริ

ไง! อายะ

เดนคิ คามินาริ

นายหานไปนานมากเลยเมื่อคืน

เดนคิ คามินาริ

พวกเราตามหานายซะให้วุ่นเลยละ

โชจิ

ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ

โชจิ

นายต้องเห็นตอนพวกซายูเระกับฮารุตามหานายนะ

โชจิ

พวกเขาดูกังวลมากเลย

อายะ

อา...

อายะ

//เกาท้ายทอย

ซายูเระ เดไม(ฮิมิโกะ)

อาย๊ะ!

ซายูเระ เดไม(ฮิมิโกะ)

เมิ่อคืนนายหายไปไหนมาน่ะ!

ซายูเระ เดไม(ฮิมิโกะ)

//เบียดตัวอายะจนหน้าอกเด้งไปมา

อายะ

อา...แหะๆ

มิโนริ มิเนตะ

ซายูเระ~!

มิโนริ มิเนตะ

เธอทำท่านั้นอีกทีสิ!

ซายูเระ เดไม(ฮิมิโกะ)

นี่! เจ้าหัวองุ่นจัญไร

ซายูเระ เดไม(ฮิมิโกะ)

ถ้านายนังไม่หยุดพูดฉันจะฆ่าแก

มิโนริ มิเนตะ

โหว๋...

18 : 00

อายะ

ฮารุ

อายะ

ควรฝึกดูบ้างนะ

ฮารุ

ท..ทำไมล่ะครับ

อายะ

ถ้านายไม่มีทักษะการต่อสู้

อายะ

นายจะสู้คนอื่นยังไงล่ะ!

ฮารุ

ครับ...

อายะ

นายเห็นกระบองเหล็กตรงนั้นไหม

ฮารุ

เห็นครับ

อายะ

พี่มีอุปกรณ์ให้

อายะ

ปืน กระบองเหล็ก สนับมือเหล็ก ระเบิดควัน

อายะ

เลือกใช้ได้เลยนะ

ฮารุ

ผ...ผม

ฮารุ

//หยิบกระบองเหล็กขึ้นมา

อายะ

งั้นเรามาลองสู้กันหน่อยไหม

อายะ

พี่จะได้รู้จักว่าฮารุมีพื้นฐานแค่ไหน

ฮารุมีท่าทางอึกอักแล้ววิ่งเข้าไปหาอายะ

ฟาดฟันกระบองเหล็กลงบนกายซีด

ในขณะที่อายะก็สามารถผลักฮารุด้วยมือเปล่า

อายะ

โอเค...

อายะ

พี่จะเริ่มเอาจริงแล้วนะ

อายะ

//ปล่อยแรงดันมหาศาล

อายะ

(ถ้าวิธีการนี้ล่ะก็)

อายะ

(ฮารุต้องหาศักยภาพตัวเองได้แน่)

ฮารุ

อึก!

ฮารุ

//ทรุดลงกับพื้น

ฮารุ

(แรงมหาศาลนี่มันอะไรกัน)

ฮารุ

(พลังงานจากพี่อายะหรอ)

ฮารุ

ผ..ผม

อายะ

ลุกขึ้นมาสิฮารุ!

ฮารุ

ผ...ผม

ฮารุ

ผมทำมันไม่ได้!

อายะ

ฉันรู้ว่านายมีอัตลักษณ์!

อายะ

แสดงมันออกมาสิ!

ฮารุ

ผมทำมันไม่ได้!

อายะ

นายจะเก็บเอาไว้ทำไม!?

ฮารุ

ทุกคนยอกว่าผมเป็นตัวอันตราย

ฮารุ

ผมไม่อยากทำให้พี่เจ็บตัว

อายะ

นายแสดงออกมาซะสิ!

อายะ

ถ้างั้นฉันฆ่านายจริงๆนะ

ไม่ทำจริงหรอก

อายะ

(ห...หึ เคียวยะ)

เคียวยะ

นายไม่ทำมันจริงหรอก

ฮารุ

ผม! กลัว!!

แสงสีม่วงมากมายปะทุออกจากตัวของฮารุ

ใบหน้าที่มีแต่คราบน้ำตาถูกเผยให้เห็น

ควันพิษจำนวนมหาศาลกอบกุมรอลพื้นที่

อายะ

ฮะ ฮะ...

อายะ

นี่คือพลังของฮารุสินะ

ฮารุ

พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม//ลุกขึ้น

อายะ

อะ...อ่า

อายะ

ไม่ได้เป็น

อายะ

ไม่เป็นไร

อายะ

(พิษแบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้)

ฮารุ

ผมก..กลัว

ฮารุ

กลัวจะทำใครตายอีก

อายะ

//กอดฮารุเอาไว้

อายะ

ฮารุ

อายะ

นายไม่ทำใครตาย

อายะ

พี่อยู่ตรงนี้นี่ไง ?

อายะ

//ลูบหัวฮารุเบาๆ

ฮารุ

ฮึก...

อายะ

อย่างร้องสิ!

อายะ

ไม่ดูเป็นลูกผู้ชายเลยนะ!

ฮารุ

ผมขอโทษ!

อายะ

ไม่มีอะไรต้องขอโทษ

อายะ

เราไปกินขนมกันแก้เซ็งดีกว่านะ

ฮารุ

ฮึก...ฮือ!!

ฮารุซบหน้าลงบนไหล่กว้าง

ร้องไห้อย่างหนักจนตาขึ้นสีแดงเรื่อ

อายะกอดฮารุไว้แนบแน่นพลางปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา

"คุณชิโมริ ผมทำได้แล้วนะครับ"

"คอยดูผมด้วยนะ"

คำที่ถูกกลั่นกรอวจากสมองของอายะล้วนเป็นคำที่ อดีตมันมีความหมายมากที่สุด

ลมเย็นกระทบผิวกายซีด ราวกับว่าเธอได้ยินทุกอย่างแล้ว และคอยมองดูเขาจากที่ไหนสักที่

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ