น้องหัวหอมโดนหอมหัว ตอนที่ 2 จอมโจรหัวหอม

ตอนที่ 2

จอมโจรหัวหอม

. .

ค่าย

ไอ้สิงค์มันห้ามกูไว้ไม่งั้นวันมึงไม่เหลือแล้ว ไอ้เตี้ย!

พิณ

ชิ!

หอมเห็นท่าทางบรรยากาศระหว่างทั้งสองไม่สู้ดีนัก จึงออกอุบายลากตัวเพื่อนเข้าเรียนทั้ง ๆ ที่เหลืออีกตั้ง 30 นาทีกว่าคลาสเรียนจะเริ่ม

หัวหอม

ง…งั้นพวกผมไปเรียนแล้วนะครับ

พี่หว่านและพี่คิณต่างพยักหน้าให้เป็นการรับรู้ ส่วนพี่ค่ายก็ตอบ อืม ๆ เออ ๆ ไปตามเพื่อนเพราะด้วยความที่หัวยังไม่หายร้อน มีเพียงแต่ก็ไอ้สิงค์เนี่ยแหละที่เหล่หางตาดูเล็กน้อยไม่ได้สนใจอะไร

...

หลังเรียนจบคลาสสองเกลอต่างแยกย้ายกันกลับที่พัก ทีแรกนัดกันซะดิบดีว่าจะแวะไปคาเฟ่ที่เพิ่งเปิดใหม่สักหน่อยแต่วันนี้ช่างเหนื่อยล้าเหลือเกินชักอยากจะกระโดดลงเตียงนุ่มมากกว่าไปกินขนมอร่อยแล้วล่ะสิ

ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากเรียนที่ติดต่อกันระยะเวลานานหลายชั่วโมงบวกกับในช่วงนี้ต้องอ่านหนังสือจนดึกเนื่องด้วยเดือนหน้าอันใกล้นี้จะสอบจบเทอมแรกแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงกันว่าเลื่อนการไปคาเฟ่ออกไปจนกว่าจะสอบเสร็จ เพราะอย่างนั้นตอนนี้ขอกลับไปสลีปที่เตียงก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

...

และแล้วเช้าที่แสนสดใสก็มาถึงแต่มันจะสดใสมากกว่านี้หากปล่อยให้ร่างบางได้นอนต่อ นั้นเพราะว่าวันนี้เขาต้องออกไปคืนหนังสือที่ร้านตามกำหนดการ

ด้วยความกลัวว่าตนเองจะลืมจึงตั้งนาฬิกาปลุกวันนี้เอาไว้ แต่ด้วยความสะเพร่าของหอมดันไม่ดูเวลาเป็นผลให้นาฬิกาปลุกทำงานตั้งแต่8โมงเช้า เป็นผลให้ร่างบางต้องเดินตัวอ่อนปวกเปียกหลังจากที่นั่งอารมณ์บ่จอยบนเตียงอยู่นานสองนาน

วันนี้น้องหอมเลือกใส่ชุดสบายๆ เรียบ ๆ สวมกางเกงผ้าวอร์มสีดำ สวมเสื้อแขนยาวสีขาวตัวใหญ่ ตบท้ายด้วยรองเท้าผ้าใหญ่คอนเวิร์สสีดำคู่ใจและกระเป๋าสะพายข้างใบใหญ่ ขาก้าวออกตากห้องไม่ลืมที่จะปิดประตูกันพวกขโมยขโจรทั้งหลายด้วย

ระหว่างทางร่างบางวางแผนในหัวเอาไว้แล้วว่า หลังจากไปคืนหนังสือเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะแวะทานข้าวนิดหนึ่ง ไปซื้อของเข้าห้องอีกนิดหน่อยแล้วจึงจะเดินทางกลับห้องพัก

หัวหอม

‘เพอร์เฟกต์! สมบูรณ์แบบ! เป๊ะสุดๆ! ไม่มีอะไรดีเท่านี้แล้ว’

น้องหอมคิดในใจพลางยิ้มแก้มปริออกมา

ระหว่างทางขากลับปกติหอมจะขึ้นBTSสถานีใกล้ห้าง จากนั้นลงสถานีที่ใกล้มหาลัยที่สุดเพราะหอพักของลอยนั้นอยู่ห่างมหาลัยไม่ถึง3ซอยเดินสัก9-10นาทีก็ถึงแต่กลับกันวันนี้หอมนึกยังไงไม่รู้เขาเลือกที่จะเดินผ่านสวนสาธารณะเพื่อไปขึ้นอีกสถานีหนึ่งซึ่งอยู่ไกลมากกว่า

ร่างบางเดินมานั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่งใต้ต้นประดู่ที่ออกดอกสีเหลืองบานสะพรั่งงามตา ร่างบางพลางนั่งลงแล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอด หาได้ยากที่จะมีที่อากาศบริสุทธิ์ในท่ามกลางเมืองหลวงแบบนี้

ร่างเล็กเอนหลังพลางหลับตาลงได้สักพักหนึ่ง อยู่ ๆ ก็สัมผัสได้ถึงขนนุ่มของสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่กระโดดมาบนม้านั่งที่เขานั่งอยู่ หอมลืมตาขึ้นจึงพบกับสิ่งมีชีวิตตัวเล็กขนสีขาวปุยกำลังนอนเอาหน้าแนบตักมองเขาอยู่

หมูคั่ว

บ๊อก!! บ๊อก!! บ๊อก!!

หัวหอม

อุ้ย~~หนูมาจากไหนลูก~

หัวหอม

หลงมารึเปล่าหรือเจ้าของเอามาปล่อย~

หอมถือวิสาสะอุ้มสัตว์ตัวเล็กตรงหน้าชูขึ้นระดับอกพร้อมกับทำเสียงเล็กเสียงน้อย

หัวหอม

เจ้าของคงเอามาปล่อยแหละเนอะ ไปอยู่กับพ่อใหม่ดีกว่า ดีเด็ก…

หากแต่เล่นกันไปได้สักพัก พวกเขาก็คงต้องจากกันเสียแล้วเพราะเจ้าของตัวจริงเสียงจริงของสุนัขตัวน้อยนี้กำลังมาในไม่ช้า หากร่างบางเห็นคงแทบจะอยากมุดดินหนีหรือตาย ๆ มันไปเสีย

สิงค์

จะขโมยหมากูหรอ?

ร่างบางสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีดังขึ้นจากด้านหลัง

หัวหอม

ปะ…เปล่านะครับพี่สิงค์ ผมไม่ได้จะขโมยนะครับ!

สิงค์

หลักฐานคามือ

หัวหอม

ไม่ใช่จริงๆ นะครับ! ผมแค่เล่นกับน้องเอง…

ร่างบางมุดหน้ามุ่ยของตัวเองลงเมื่อไร้ทางอธิบาย

คนพี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นน้องมันทำตัวไม่ถูกทำหน้ามุดมุ่ยน่ารัก จึงใส่ไฟแกล้งคนน้องใหญ่

สิงค์

แบบนี้กูคงต้องแจ้งตำรวจ

หัวหอม

อย่านะครับ ผมไม่ได้จะขโมยจริงๆ นะ

หัวหอม

พี่สิงค์เชื่อผมนะครับ…

ร่างบางหาวิธีต่างๆ นานาเพื่อทำให้คนพี่เชื่อสักทีว่าตนไม่ได้จะขโมยแต่ไร้ผล งั้นก็คงเหลือแค่ท่าไม่ตายอย่างสุดท้ายนั้น คือความน่ารัก ยังไงล่ะ!

สิงค์

คิดว่ากูชอบของน่ารักรึไง

หัวหอม

‘ขนาดนี้แล้วยอมผมเถอะพี่ ปล่อยผมไปเถอะครับ’

ความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว ทางรอดที่เซลล์สมองนับแสนล้านเซลล์ของหอมคิดขึ้นมาได้นั้นคือ….

หัวหอม

ผมไม่ได้ทำจริงๆ นะครับ

หัวหอม

นี่! ผมคืน

หัวหอม

หายกันนะครับ!

หอมยัดเจ้าลูกสุนัขให้คนพี่แล้วรีบวิ่งหนีทันที

พอเจ้าตัวกลับมาถึงห้องก็เอาแต่นอนมุดหน้ากับหมอนด้วยความอาย ใครกันช่างกล้าทำแบบนั้นกับพี่สิงค์ กล้าจับยัดเจ้าสุนัขตัวเล็กใส่มือพี่สิงค์แล้ววิ่งหนีหน้าตั้งออกมาแล้วพี่สิงค์เป็นคนที่น่ากลัวมาก ๆ ด้วยสิ แบบนี้เขาจะยังไม่เหลือแค่ชื่อใช่ไหม

หัวหอม

พี่สิงค์ต้องโกรธหอมแน่ ๆ เลย

หัวหอม

งื้อ~ หอมจะทำยังไงล่ะทีนี่

----------------------------------------------------------------------------------------------------

นักเขียนเองจ้า

จบไปแล้วจ้าสำหรับตอนที่ 2 อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค้าบ~

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ