![[Fanfic One Piece]ฉันก็แค่"ศพ"](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/28227793bbe.webp)
[Fanfic One Piece]ฉันก็แค่"ศพ"
ตอนที่5:ก่อนสงครามMarine Ford
ร่างของสองบุคคลเข้าปะทะกันอย่างไม่หยุดย่อนราวกับหมาบ้าที่กัดกันไม่หยุด พื้นและกำแพงอยู่ในสภาพยับเยินราวกับถูกสัตว์ร้ายทุบทำลาย
พลเรือโทการ์ป
อีกนิด ไอ้หนูทนไว้อีกนิดแกก็จะสามารถใช้ฮาคิได้แล้ว
ทากาซึ มิวะ
พูดมากน่าตาแก่ฉันรู้แล้ว และอีกอย่างคือฉันสามารถทนได้ถึงเช้าอย่างแน่นอน
พลเรือโทการ์ป
เป็นพลังใจที่ดีมาก!
ทากาซึ มิวะ
เพราะผมมีคนที่ต้องการที่จะอยู่เคียงข้างต่าง-
พลเรือโทการ์ป
อย่าเอาแต่พูดอะไรไร้สาระในตอนนี้ รีบใช้ฮาคิให้ได้แล้วค่อยมาว่ากันทีหลัง
การปะทะของทั้งสองเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับไม่เหมือนเดิม
ชั้นสีดำถูกเคลือบไว้ที่หมัดของมิวะจนเห็นได้ชัดเจน หมัดของทั้งสองเข้าปะทะกันจนเกิดคลื่นขนาดเล็ก หลังจากนั้นก็เป็นร่างของมิวะที่ลอยปลิวไปไกล
พลเรือโทการ์ป
ใช้ได้สักทีนะเจ้าบ้า!
จอมพลเซนโงคุ
เป็นเด็กที่เรียนรู้ไวจริงๆ
ทากาซึ มิวะ
อึกทำไหมตาแก่ออกแรงเยอะแบบนี้ หืมนี้มัน ฮาคิหรอ นี้เราใช้ฮาคิเกราะได้แล้ว
พลเรือโทการ์ป
อย่างพึ่งดีใจไปไอ้หนู ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก
มิวะเริ่มถูกการ์ปซัดหมัดเข้าใส่ไม่หยุดอีกครั้ง มิวะพยายามตอบต่อแต่ก็ไม่เป็นผล การฝึกกินเวลาอยู่นานและหยุดลงเมื่อตอนที่ดวงอาทิตย์ใกล้จะขึ้นแล้ว
จอมพลเซนโงคุ
เป็นเด็กที่บ้าดีจริงๆ แต่แบบนี้เค้าจะไม่ตายรึไง
พลเรือโทการ์ป
ไม่ตายหรอก พลังการฟื้นตัวของเจ้าเด็กนี้น่ากลัวผู้ใช้พลังผลปีศาจสายโซออนที่ตื่นแล้วเยอะ
จอมพลเซนโงคุ
เป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ
การ์ปทำเหมือคราวก่อน คือโยนมิวะไปในโรงอาบน้ำแล้วทิ้งชุดไว้ให้เท่านั้น
ทากาซึ มิวะ
เป็นตาแก่ที่โหดร้ายชะมัด คราวนี้ก็สลบไปอีกแล้ว
มิวะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปสนามฝึกเป็นคนแรกเหมือนทุกที ทำทุกอย่างเหมือนปกติและทำเหมือนเดิมซ้ำๆ จนถึงเวลาประหารเอสหมัดอัคคี
ทากาซึ มิวะ
ถึงเวลาแล้วสินะ
ทากาซึ มิวะ
แน่นอนว่าฉันกลัวสิ
เซนริว ไทกะ
หืม นายกลัวอะไรล่ะ
ทากาซึ มิวะ
กลัวว่าจะไม่ได้เห็นนายอีก
เซนริว ไทกะ
อย่าพูดอะไรที่เป็นลางสิเห้ย
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
อย่าพูดคุยกัน เตรียมตัวรับมือกับสงครามให้ดี อย่าแตกตื่นและจงจำเอาไว้ พวกมันคือกลุ่มโจรสลัดที่สังหารผู้คนไปแล้วมากมาย จงสู้เพื่อปกป้องความยุติธรรมเอาไว้
มิวะและไทกะมองหน้ากันก่อนจะส่งยิ้มให้กัน ถึงเวลาของสงครามแล้ว
ประตูแห่งความยุติธรรมถูกเปิดออก เรือที่คล้ายปลาวาฬค่อยๆโผล่ออกมา ด้านหน้าเรื่อมีชายชราไว้หนวดสีขาวคล้ายเสี้ยวพระจันทร์ ดวงตาประดุจพยัคฆ์ ร่างกายสูงใหญ่ราวกับยักษาในนิทานที่พ่อแม่เล่าให้ฟังในตอนเด็ก ในมือถือง้าวขนาดใหญ่สู่งเท่าร่างกาย สวมผ้าคลุมไหล่ที่มีสัญลักษณ์ของกลุ่มโจรสลัดหยวดขาว
ทากาซึ มิวะ
นั้นน่ะหรอหนวดขาว
เซนริว ไทกะ
น่าจะถูกคนแล้วล่ะ แค่ดูหนวดนั้นก็รู้แล้วว่าใช่
ทากาซึ มิวะ
นายตลกใช่ไหมเนี้ย
เซนริว ไทกะ
ตลกที่ไหนฉันจริงจังนะ
ทากาซึ มิวะ
ฮ่าๆๆ ข้อให้พวกเรารอดจากสงครามในครั้งนี้นะ
เซนริว ไทกะ
ถ้ารอดไปได้นายต้องเลี้ยงอาหารฉันนะ ขอเป็นของดีๆไม่เอาเหมือนคราวที่แล้วล่ะ
ทากาซึ มิวะ
เอ่อๆรู้แล้วน่า
เซนริว ไทกะ
นายคิดว่าคนยักษ์เหล่านั้นจะกันกลุ่มโจรสลัดหนวดขาวไหวไหม
ไทกะชี้นิ้วไปยัฃกลุ่มทหารเรือคนยักษ์ที่ยืนเด่นท่ามกลางพวกตน
ทากาซึ มิวะ
ไม่ไหวหรอก พวกเราจะควารมุ่งเน้นไปที่การเอาชีวิตรอดไม่ใช่เข้าปะทะกับเหล่าโจรสลัด
เซนริว ไทกะ
นี้นายคิดว่าเราจะแพ้หรอ?
ทากาซึ มิวะ
ใครบอกนายว่าฉันคิดอย่างนั้นกัน ฉันแค่จะบอกว่าพวกเราต้านไม่ให้พวกเค้าเข้ามาไม่ไหวเท่านั้นเอง ยังไงฝั่งนั้นก็คือชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเชียวนะ ถ้าพวกเราต้านเอาไว้ได้หนวดขาวจะได้ชื่อนั้นหรอ?
เซนริว ไทกะ
เอ่อมันก็จริงอย่างที่นายพูดแหะ
ทากาซึ มิวะ
นายเนี้ยนะดีไปหมดทุกอย่างยกเว้นสมองจริงๆ
ทากาซึ มิวะ
แต่พวกโจรสลัดระดับสูงคงโดนระดับพลเรือโทจัดการหมดนั้นแหละ ส่วนพวกล่างๆถึงจะหลุดมาให้พวกเราจัดการ
เซนริว ไทกะ
งั้นหมดความว่าที่เราต้องระวังมีเพียงลูกหลงใช่ไหม
ทากาซึ มิวะ
ใช่แล้ว โดยเฉพาะของอคาอินุ นิสัยของพลเอกคนนี้ดุร้ายและจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตนชนะ
เซนริว ไทกะ
นายดูรู้จักพวกคนระดับสูงดีนะ พลโทการ์ปบอกนายหรอ
ทากาซึ มิวะ
ปล่าว ฉันไปหาจากห้องสมุดบันทึกการปฏิบัติการของกองทัพเรือ
เซนริว ไทกะ
ฉันคิดว่าเราคุยกันมาสักพักแล้วนะ พวกเค้ายังพูดคุยกันไม่เสร็จหรอ หรือเป็นเพราะว่าพวกเค้ากำลังลองเชิงกันอยู่
ทากาซึ มิวะ
เตรียมรับมือได้แล้ว นายควรยืนให้ดีๆไม่งั้นนายจะล้มได้
เซนริว ไทกะ
นายหมายความว่ายัง-
ทั้นใดนั้นเกิดเสียงแตกของอากาศขึ้นเบาๆ ท้องทะเลพลันสะเทือน เกิดคลื่นสึนามิถ้วมฟ้าขึ้นทันใด
Comments