[Fanfic One Piece]ฉันก็แค่"ศพ" ตอนที่4:คนบ้าแห่งกองทัพเรือ

ณ ห้องทำงานของจอมพลแห่งกองทัพเรือ

จอมพลเซนโงคุ

วันนี้ไปทำอะไรมาถึงได้ดูร่าเริงขนาดนี้กันการ์ป

พลเรือโทการ์ป

ได้เจอคนบ้าที่น่าสนใจมาน่ะ

จอมพลเซนโงคุ

คนบ้า?? จะมีใครบ้าไปกว่าแกได้กัน

พลเรือโทการ์ป

ฮ่าๆๆๆๆ ถ้าแกได้เห็นจะต้องตกใจมากแน่ๆ ฉันจะกลายเป็นคนบ้าอันดับสองแห่งกองทัพเรือทันทีเลยล่ะ

จอมพลเซนโงคุ

นี้แกไปเอาตัวปัญหาที่ไหนมาอีกหะ!!!

พลเรือโทการ์ป

ไม่ได้เอามา มีอยู่ตั้งนานแล้วต่างหาก

จอมพลเซนโงคุ

เด็กคนนั้นมีชื่อว่าอะไร

พลเรือโทการ์ป

ทากาซึ มิวะ เป็นพลทหารอยู่ที่หน่วย7

จอมพลเซนโงคุ

อยากให้ฉันทำยังไงกับเด็กนี้ล่ะ

พลเรือโทการ์ป

หลังจากจบสงครามให้ส่งเค้าไปยังดินแดนนรกสะ ที่นั้นเหมาะกับเด็กนั้นที่สุดแล้ว

จอมพลเซนโงคุ

นายเอาล้อฉันเล่นใช่ไหมการ์ป!!? นายก็รู้ว่าที่นั้นแม้แต่กองทัพเรือก็ไม่สามารถมีอำนาจที่นั้นได้

พลเรือโทการ์ป

เชื่อฉันเถอะ เด็กนั้นสามารถกลายเป็นนาย ฉัน และเขาคนนั้นได้

จอมพลเซนโงคุ

งั้นก็ได้ ในเมื่อนายต้องการอย่างนั้นฉันก็จะทำให้

พลเรือโทการ์ป

ขอบใจมาก

ณ โรงอาบน้ำของหน่วย7

เซนริว ไทกะ

ทำไหมผิวของนายมันถึงได้ขาวอย่างนี้

ทากาซึ มิวะ

อย่ามาจับผิวคนอื่โดยไม่ของอณุญาติสิเฟ้ย

มิวะและไทกะกำลังแช่น้ำกันเพื่อผ่อนคลายความเมื่อยล้าจากการฝึกอันแสนหนักหน่วง แต่จู่ๆไทกะก็เอามือมาลูบผิวของมิวะแล้วพูดขึ้นด้วยความอิจฉา

เซนริว ไทกะ

ดูสิแม้แต่รอยแผลเป็นนายก็ยังไม่มีเลย

ทากาซึ มิวะ

แล้วมันผิดตรงไหนฟระที่ฉันไม่มีรอยแผลเป็นเนี้ย

เซนริว ไทกะ

นายก็ดูทุกคนสิ ทุกคนมีแผลเป็นกันหมดยกเว้นนาย

มิวะรู้ดีว่าพลังในการรักษาของตนมหัศจรรย์มากเพียงใด ขนาดกระดูกที่หักจนไม่มีหมอคนไหนรักษาได้ ความสามารถของมันก็ยังสามารถทำได้ ความสามารถที่มันครอบครองไม่ต่างจากคนของตระกูลวินสโมคเลย

ทากาซึ มิวะ

ความสามารถในการฟื้นตัวของฉันมันสูงมากเลยทำให้ไม่มีแผลเป็นไงนายก็รู้

เซนริว ไทกะ

ก็จริงแหะ ฉันเกือบลืมข้อดีแบบสุดยอดของนายข้อนี้ไปเลย

ทากาซึ มิวะ

รีบไปเถอะ ถ้าแช่น้ำนานอาหารจะหมดแล้วจะเหลืออะไรให้พวกเราทาน

มิวะรีบลูกออกไปจากโรงอาบน้ำ ก่อนจะเป็นไทกะที่รีบตามมาเพราะมิวะพูดแล้วไปเลยทำให้ไทกะเหม่อไปช่วงหนึ่ง

ณ โรงอาหาร

ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)

ทากาซึ มิวะ อยู่ไหม

ทากาซึ มิวะ

อู่อับอูอึก

มิวะที่กำลังกินข้าจนเต็มมาหัวไปตามเสียงแล้วยกมือขึ้นตอบรับ

ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)

หลังจากทานอาหารเสร็จให้ไปหาพลโทการ์ปที่ลานฝึกที่1

ทากาซึ มิวะ

อึก ครับ!!

มิวะรีบจีดระเบียบเสื้อผ้าและลุกขึ้นจากออกจากโรงอาหาร แต่ก็ถูกมือของไทกะรั้งเอาไว้

เซนริว ไทกะ

นายนี้ได้รับความสนใจจากคนใหญ่คนโตแล้วสินะ สู้ๆล่ะมิวะอย่าทำให้ความคาดหวังจากพลโทการ์ปเสียเปล่าล่ะ

ทากาซึ มิวะ

ไม่ต้องห่วงหรอกน่าไทกะ ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ ไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก

เซนริว ไทกะ

พอๆ ฉันไม่ใช่พวกชอบไม้ป่าเดียวกันหรอกนะ

ทากาซึ มิวะ

ฮ่าๆๆๆๆ ฉันรู้น่า

ไทกะมองส่งมิวะออกไปด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดเพื่อนของตนก็จะเติบโตขึ้นแล้ว

ณ ลานฝึกที่1

พลเรือโทการ์ป

มาช้าไปหน่อยนะเจ้าหนู

ทากาซึ มิวะ

พอดีผมกำลังบอกลาเพื่อนอยู่น่ะ

พลเรือโทการ์ป

เด็กนั้นก็ดูใช้ได้อยู่บ้าง รุ่นนี้คงมีพวกเจ๋งๆโผล่มาเยอะจริงๆ

ทากาซึ มิวะ

มาเถอะอาจารย์ผมพร้อมแล้ว

พลเรือโทการ์ป

ในที่สุดแกก็รู้ตัวแล้วสินะว่าจะต้องเรียกฉันว่าอาจารย์!

การ์พลันปล่อยหมัดอัดร่างของมิวะลงกับพื้นด้วยรอยยิ้มดีใจ

ทากาซึ มิวะ

อึก แค่ก เล่นที่เผลอนี้หว่าตาแก่

พลเรือโทการ์ป

ในสงครามไม่มีใครรอให้แก่พูดเสร็จหรอกนะ

หลังจากนั้นก็ฝึกที่แสนจะทรมานและดุดันก็เริ่มขึ้น

จอมพลเซนโงคุ

เป็นคนบ้าจริงๆสินะ เห้อฉันหวังว่าเด็กคนนี้จะๆม่กลายเป็นการ์ปคนที่สองหรอกนะ

จอมพลเซนโงคุที่ยืนดูจากที่สูงส่ายหัวอย่างจนใจ แต่กลับไม่รู้เลยว่ามุมปากของตนฉีกยิ้มด้วยความดีใจมากแค่ไหน เซนโงคุและการ์ปรอคนแบบนี้มานานแล้ว ในที่สุดก็มีคนบ้าแบบนี้โผล่มาสักที สิ่งนี้ได้จุดประกายไฟให้กับเซนโงคุเป็นอย่างมาก

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ