[Fanfic One Piece]ฉันก็แค่"ศพ"
ตอนที่3:การฝึกสำหรับคนบ้า
พลเรือโทการ์ป
การให้กำเนิดฮาคิเกราะของเธอคงจะแตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้าง แต่มันง่ายมากสำหรับเธอ
ทากาซึ มิวะ
คืออะไรหรอครับ
พลเรือโทการ์ป
รับการโจมตีจนกว่าเธอตะสำเร็จฮาคิเกราะยังไงล่ะ!!!!
ไม่ทันให้มิวะได้เตรียมตัวแต่อย่างใด หมัดของการ์ปพุ่งเข้าปะกับร่างของมิวะจนลอยไปติดกำลังแพง
ทากาซึ มิวะ
คุณไม่คิดจะให้ผมเตรียมตัวเลยรึไง
รอยยิ้มบ้าคลั่งถูกจุดขึ้นที่มุมปากของมิวะ ไม่หลบหลีก ไม่หลีกเลี่ยง ทำเพียงหน้าเข้าหาการ์ปอย่างรวดเร็ว
พลเรือโทการ์ป
อึดดีนี้ไอ้หนู งั้นแสดงให้เห็นหน่อยว่านายทนได้นานเท่าไร!!!
ทากาซึ มิวะ
เดี๋ยวจะแสดงให้ดูเองน่าตาแก่
การ์ปปล่อยหมัดแล้วหมัดเล่า ร่างของมิวะลอยไปติดกำแพงครั้งแล้วครั้งเล่า การฝึกซ้อมของมิวะถูกเก็บเป็นความลับอย่างสมบูรณ์ ทำให้ไม่มีใครเอะใจเรื่องที่มีเสียงดังเกิดขึ้นตลอดเวลาจากที่แห่งนี้
ทากาซึ มิวะ
อัก ตาแก่มันยังไม่จบ
พลเรือโทการ์ป
ฮ่าๆๆๆ เนี้ยแหละทหารเรือในแบบที่ฉันต้องการ
ร่างมิวะถูกกระทืบ ถูกต่อย ถูกใช้ราวกับเป็นกระสอบทราย ยิ่งนานไปนานไปร่างกายของมิวะก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น มิวะไม่ได้ใช้กายาเหล็กคลุมร่างกายเอาไว้ แต่ใช้เพียงร่างกายที่ถูกผลปีศาจปรับแต่งเท่านั้นในการรับการโจมตี
พลเรือโทการ์ป
แกนี้มันอึดทนมือฉันได้ดีจริงๆ
มิวะไม่ตอบอะไรเพราะเค้าสลบลงไปแล้ว การ์ปแบกร่างที่คลุกฝุ่นของมิวะไปโยนในห้องอาบน้ำ เพราะใกล้จะเช้าแล้วมิวะหากไปในสภาพคลุกฝุ่นทุกคนคงตกใจแน่
พลเรือโทการ์ป
อีกสักสองวันก็น่าจะใช้ฮาคิเกราะได้แล้ว ถ้าฝึกต่อไปจนถึงวันสุดท้ายก่อนวันประหาร คงสามารถทำให้เจ้าหนูนี้มีชีวิตรอดในสงครามมาได้
การ์ปเดินแคะตมูกแล้วหายไป เวลาผ่านไปสักพักมิวะก็ตื่น มันรีบมำความสะอาดร่างกายแล้วเปลี่ยนชุดในทันที มันเดินทางไปยังสนามฝึกอย่างรวดเร็ว มันไม่รู้สึกเหนื่อยเพราะงั้นเลยไม่เป็นอะไร จิตใจของมันกระปรี้กระเป่าตลอด และมักจะเป็นมิวะเสมอที่มายืนเข้าแถวคนแรก
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
จัดแถวแล้วเริ่มฝึกกันเหมือนเมื่อวาน ใครที่ช้ากว่าเพื่อจะถูกลงโทษ พยายามให้ดีที่สุดอย่าเกียจคร้าน แม้พวกเรามีคติที่จะไม่ทิ้งใครไว้ด้านหลัง แต่ถ้าพวกเค้าฉุดรั้งเราเอาไว้ก็จงปล่อยเสีย
เซนริว ไทกะ
มิวะทำไหมวันนี้นายดูดีจัง ปกตินายน่าจะอยู่ดันดับสองนี้หน่า ทำไหมวันนี้นายสามารถตีโต้ฉันได้ล่ะเนี้ย
ทากาซึ มิวะ
เพราะวันฉันเป็นเพื่อนายไงล่ะ ฉันจะไม่ยอมถูกนายทิ้งไว้ด้านหลังหรอกนะ
เซนริว ไทกะ
ดี! งั้นเรามาพยายามไปด้วยกันเถอะนะเพื่อนรัก
ทั้งสองวิ่งตีโต้กันไปกันมาอย่างสนุกสนาน แข็งขันกันว่าใครทำได้มากกว่าราวกับเป็นเด็กๆ ทหาเรือหลายคนเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกมีกำลังใจเริ่มฝึกกันอย่างเมามันส์
ครูฝึกทหารเรือ(ตัวประกอบ)
วันนี้มันไปดีดมาจากไหนกัน แต่ก็ดีนี้สิถึงจะสมกับเป็นรุ่นน้องของฉัน
ครูฝึกยิ้มร่า ดูเหมือวันนี้จะเป็นวันที่หน่วยของมิวะเปล่งประกายที่สุด
Comments