แรกพบสบตา

...วันจันทร์...

...04.00น....

...ตือดึงงง~...

...แชท...

เพื่อนไวท์

"Hello My Friend~~"

"ตื่นรึยังงง"

"My dear 💘💋"

"ที่รักคะ ได้โปรดตอบสามีคนนี้หน่อยค่ะ"

"ที่ร๊ากกกกก~"

^^^ชัย^^^

^^^💢💢💢^^^

^^^"มีอะไร"^^^

^^^"แชททิ้งไว้ก่อนเลย"^^^

^^^"เข้ากะอยู่"^^^

^^^"เดี๋ยวมาตอบ"^^^

เพื่อนไวท์

"เฮ้ย! เดี๋ยว! ไอ้ชัย เอกชัย ฟังไอก่อน please~"

...ชัย offline 🌑...

เพื่อนไวท์

"OMG Daring ~~"

"ไอจะบอกว่า มีงานที่เหมาะกับยูมานำเสนอ"

"ทำงานเป็นผู้จัดการนายแบบ"

"เงินเดือนดีนะ"

"เขาเป็นเฟรนด์ของเฟรนด์อีกทีนึง"

"ถ้ายูสนใจทักแชทตาม ID นี้ได้เลย : Kawee"

"..."

"OK ไอไปแล้วนะ"

"See you~~"

...เพื่อนไวท์ offline 🌑...

......................

...08.15น....

...ชัย online 🌕...

^^^"ขอโทษทีไวท์ เพิ่งเปลี่ยนกะ"^^^

^^^"น่าสนใจดี"^^^

^^^"ขอบใจมาก เดียวจะแชทไปนะ"^^^

เพื่อนไวท์

"มปร.~"

"ไม่ต้องชอบใจ~~"

"เพราะยังไงชัยก็เพื่อนไวท์~"

^^^ชัย^^^

^^^"อืม งั้นวันอังคารเลี้ยงเตี๋ยวเรือ"^^^

^^^"ที่ร้านกาแฟหลังมหาลัย ข้างๆโรงเรียน"^^^

เพื่อนไวท์

"หลังมหาลัย? มีคาเฟ่แบบนั้นด้วยเหรอ"

^^^ชัย^^^

^^^"ใช่ คือพี่เจ้าของร้านเป็นแฟนกันใช่ไหม"^^^

^^^"คนนึงชอบคาเฟ่ อีกคนชอบก๋วยเตี๋ยว"^^^

^^^"เลยจะยุบรวมกันเลย"^^^

เพื่อนไวท์

"Wow~ Good Idea."

"อยู่โปรโมทขนาดนี้ต้องอร่อยแน่ๆ"

"ไอจะตั้งตารอ"

^^^ชัย^^^

^^^"เค งั้นพรุ่งนี้เจอ 10 โมงเจอกัน"^^^

^^^"เดี๋ยวไปรับที่หอ"^^^

เพื่อนไวท์

"Ok~ ว่าแต่เมื่อไหร่ยูจะย้ายไปอยู่หอนอกกับไอไปน้อ"

^^^ชัย^^^

^^^"..."^^^

^^^"พรุ่งนี้เจอกัน"^^^

เพื่อนไวท์

"???"

"What??"

...ชัย offline 🌑...

......................

...วันอังคาร...

...04.00น....

กริ๊งงงง

ร่างสูงเอื้อมมือปิดนาฬิกา ก่อนจะยกมาขยี้ตาต่อใบหน้าหล่อเหลาซุกกับหมอนนุ่มนิ่มในอ้อมกอด อีก 5 นาทีต่อมาถึงจะกระดึ๊บลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี

...04.30น....

"วันนี้จะกินอะไรดี"

"ข้าวผัดไข่ใส่มะเขือเทศ โปะด้วยไข่ดาวแล้วกัน"

เริ่มจากการตั้งกระทะให้ร้อนแล้ว เอาคดข้าวเย็นของเมื่อวานที่เตรียมไว้ ใส่น้ำมัน ทอดไข่ดาว 1 ฟองแล้วตักขึ้น

เสร็จแล้วให้ตอกใข่ใส่ลงไปในกระทะ 3 ฟอง คนให้เข้ากันปรุงรสตามใจชอบ ก่อนจะค่อยๆเทข้าวลงไป ผัดให้เข้ากัน

จากนั้นนำมะเขือเทศที่ฝานไว้ลงไป คลุกอีกรอบ ก่อนจะตักใส่จานไข่ดาวและแตงกวาทับพร้อมเสิร์ฟ

...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

"ยู เปิดให้ไอหน่อย~~"

ร่างสูงที่ได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคย จึงเดินไปเปิดประตู

...แอ๊ด~...

โดยที่คนข้างนอกไม่ทันได้ระวังตัว ร่างโปรงก็โดนดึงเข้าไปในห้อง

"ทำไมถึงมาที่นี่!?"

"รู้ไหมว่ามันอันตราย"

"มาคนเดียวหรอ!?"

เอกชัยพูดไถ่ถามเพื่อนสนิทของตนด้วยความเป็นห่วง

"ใจเย็นก่อน"

"ไอมากับพี่แชมเปญ"

"ที่รักกำลังตามขึ้นมา ไอก็เลยวิ่งนำมาก่อน"

ร่างโปร่งเอ่ยตอบคนที่ห่วงเขาเกินกว่าเหตุ

"อย่าทำแบบนี้อีก ยูเข้าใจไหม?"

"ที่นี่มันอันตราย"

เอกชัยไม่ยอมแพ้ในการที่จะเตือนอีกฝ่าย ถึงความน่ากลัวของแหล่งชุมชนที่เขาอาศัยอยู่

"อันตราย? แล้วเมื่อไหร่ยูจะย้ายออกอ่ะ"

ความเงียบจากคนตัวสูงคือคำตอบที่ได้มา

"อีกสักพักนึง เดี๋ยวราก็ย้ายออกแล้ว"

"งั้นย้ายมาอยู่กั-"

...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

"สงสัยพี่แชมมาแล้ว"

"เดี๋ยวเราเปิดเอง"

...แอ๊ด~...

"พี่แชมๆ"

ร่างโปร่งส่งเสียงเรียกแฟนหนุ่มของตน ที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง

"..."

แชมเปญเดินเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างเพื่อนผมเงิน

"ข้างหลังพี่นี่ใคร?"

"คนรู้จักหรือยัวร์เฟรนด์?"

คนน้องเอ่ยถามคนพี่ พลางละคนสงสัยกับคนที่ตามมาทีหลัง หยุดเดินอยู่แค่หน้าห้อง

" เพื่อนพี่เองครับ"

"คนที่ไวท์ขอคอนแทคไป"

"ชื่อกวี"

แชมเปญผายมือไปทางร่างโปร่ง ที่สวมฮูดดำ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตามชื่อของตน แต่ก็เห็นเพียงแค่ริมฝีปากบางเท่านั้น

"โอ้! พี่วี~"

"พี่วีจำไอได้ไหม ที่สวมเสื้อสีรุ้งไปเล่นสงกรานต์"

ไวท์ทักคนตรงหน้าทันที ถึงว่าคุ้นตา เคยเจอกันมาก่อนนี้เอง

"จำได้...ครับ" ตอบคนน้องด้วยเสียงที่เบาหวิว

"สีเสื้อไวท์เด่นขนาดนั้น"

"มีแฟชั่นยังไงล่ะ You understand~"

"งั้น จะแนะนำให้รู้จักนะ~ นี่กวีคือเพื่อนพี่แชม สาวคนนี่เอกชัยเพื่อนไอเอง คนที่ไวท์ขอคอนแทคมาก็คือคนนี้แหละ~"

"เพื่อนไวท์ทำอาหารอร่อยมาก งานบ้านก็สุดยอดแถมเก่งศิลปะป้องกันตัวอีกต่างหาก~"

"แต่งหน้าก็เป็น และยังแยกเฉดสีลิปสติกออกด้วย"

"แยกครี-"

"เดี๋ยวก่อน ไวท์" คนพี่เอ่ยเบรกคนน้องที่พูดจ้อ

"เอกชัยครับ ให้เพื่อนพี่เขามาข้างในได้ไหมครับ"

"ตอนนี้พี่ รู้สึกคันขามากครับ ยุงกัด"

"ขอโทษครับ ได้ครับ" เอกชัยเอ่ยตอบ

พี่แชมเปญหลีกทางให้ พี่กวีเดินเข้ามาในห้อง วินาทีที่ร่างโปร่งเดินผ่าน ดวงตาสีฟ้ากระจ่างสบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน

...ตึกตัก ตึกตัก...

เสียงหัวใจของร่างสูงเต้นดังขึ้น เอกชัยได้ยินเสียงมันชัดเจน เหมือนใจเขามันจะหลุดออกจากอกอย่างไรอย่างนั้น

"Wow~~"

"ชัยทำข้าวผัดๆ"

"กินล่ะนะ อ้ามมม~~"

ร่างโปร่งที่เดินทาถึงโต๊ะอาหารรีบเดินไป ก่อนจะคว้าจานข้าวขึ้นมาแล้วตักเข้าปากตน

"เดี๋ยวเถอะ ถามชัยก่อน มันมีแค่จานเดียว เห็นไหม?"

ข้าวผัดสีสวยในมือไวท์ ซึ่งไม่ใช่เจ้าของ จึงจำต้องหันไปขออนุญาตจากเจ้าของห้อง แต่ก็ต้องชะงักกับเพื่อนสนิทของตนที่ทำตัวแปลกๆ

"ชัยๆ ยูเป็นไรไหม? ทำไมหน้ายูแดงง~"

"ปะ ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก"

"เงาสะท้อนจากแสงไฟ...มั้ง"

ร่างสูงพูดตอบ ถึงแม้คำลงท้ายจะมีมั้งตามมาด้วยก็เถอะ ภาวนาให้เพื่อนของตนไม่ซักไซร้มาก

"อืม~ อื้ม Ok~ สีแดงจากแสง?"

"แต่ช่างก่อน ไวท์ของกินข้าวผัดของชัยได้ไหม"

"ไวท์ไม่ได้กินนานมาก"

"Please ~"

ร่างสูงมองเพื่อนสนิทตนที่ทำเสียงและหน้าตาให้ดูเว้าวอน

"ได้ กินเลย เดี๋ยวทำเพิ่มอีก"

"พวกพี่อยากทานด้วยไหมครับ" เอกชัยเอ่ยถามทั้งสองคน

"ขอบคุณมากครับ พี่เอาด้วย"

"ผมด้วย...ครับ" กวีตอบคนน้อง

"งั้นพวกพี่รอผมที่โต๊ะญี่ปุ่นเลยนะครับ"

"รอสักครู่"เอกชัยเอ่ยบอกทุกคน ก่อนจะเดินเข้าครัวไป

"ขอบคุณฮับ~" แต่ก็มีเสียงของเพื่อนผมขาวดังตามมาด้วย

"เดี๋ยวเถอะ เรานี่นะ..." แชมเปญเอ่ยตักเตือนคนน้องเบาๆตามวิถีคนมีความรัก

ส่วนร่างสูงโปร่งก็นั่งท้าวแขนลงกับโต๊ะ มองแผ่นหลังหนาจากข้าหลัง ที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร มันละสายตาออกได้ยากจริง

......................

......................

......................

...จบ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***