...วันจันทร์...
...04.00น....
...ตือดึงงง~...
...แชท...
เพื่อนไวท์
"Hello My Friend~~"
"ตื่นรึยังงง"
"My dear 💘💋"
"ที่รักคะ ได้โปรดตอบสามีคนนี้หน่อยค่ะ"
"ที่ร๊ากกกกก~"
^^^ชัย^^^
^^^💢💢💢^^^
^^^"มีอะไร"^^^
^^^"แชททิ้งไว้ก่อนเลย"^^^
^^^"เข้ากะอยู่"^^^
^^^"เดี๋ยวมาตอบ"^^^
เพื่อนไวท์
"เฮ้ย! เดี๋ยว! ไอ้ชัย เอกชัย ฟังไอก่อน please~"
...ชัย offline 🌑...
เพื่อนไวท์
"OMG Daring ~~"
"ไอจะบอกว่า มีงานที่เหมาะกับยูมานำเสนอ"
"ทำงานเป็นผู้จัดการนายแบบ"
"เงินเดือนดีนะ"
"เขาเป็นเฟรนด์ของเฟรนด์อีกทีนึง"
"ถ้ายูสนใจทักแชทตาม ID นี้ได้เลย : Kawee"
"..."
"OK ไอไปแล้วนะ"
"See you~~"
...เพื่อนไวท์ offline 🌑...
......................
...08.15น....
...ชัย online 🌕...
^^^"ขอโทษทีไวท์ เพิ่งเปลี่ยนกะ"^^^
^^^"น่าสนใจดี"^^^
^^^"ขอบใจมาก เดียวจะแชทไปนะ"^^^
เพื่อนไวท์
"มปร.~"
"ไม่ต้องชอบใจ~~"
"เพราะยังไงชัยก็เพื่อนไวท์~"
^^^ชัย^^^
^^^"อืม งั้นวันอังคารเลี้ยงเตี๋ยวเรือ"^^^
^^^"ที่ร้านกาแฟหลังมหาลัย ข้างๆโรงเรียน"^^^
เพื่อนไวท์
"หลังมหาลัย? มีคาเฟ่แบบนั้นด้วยเหรอ"
^^^ชัย^^^
^^^"ใช่ คือพี่เจ้าของร้านเป็นแฟนกันใช่ไหม"^^^
^^^"คนนึงชอบคาเฟ่ อีกคนชอบก๋วยเตี๋ยว"^^^
^^^"เลยจะยุบรวมกันเลย"^^^
เพื่อนไวท์
"Wow~ Good Idea."
"อยู่โปรโมทขนาดนี้ต้องอร่อยแน่ๆ"
"ไอจะตั้งตารอ"
^^^ชัย^^^
^^^"เค งั้นพรุ่งนี้เจอ 10 โมงเจอกัน"^^^
^^^"เดี๋ยวไปรับที่หอ"^^^
เพื่อนไวท์
"Ok~ ว่าแต่เมื่อไหร่ยูจะย้ายไปอยู่หอนอกกับไอไปน้อ"
^^^ชัย^^^
^^^"..."^^^
^^^"พรุ่งนี้เจอกัน"^^^
เพื่อนไวท์
"???"
"What??"
...ชัย offline 🌑...
......................
...วันอังคาร...
...04.00น....
กริ๊งงงง
ร่างสูงเอื้อมมือปิดนาฬิกา ก่อนจะยกมาขยี้ตาต่อใบหน้าหล่อเหลาซุกกับหมอนนุ่มนิ่มในอ้อมกอด อีก 5 นาทีต่อมาถึงจะกระดึ๊บลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินฮัมเพลงเข้าห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี
...04.30น....
"วันนี้จะกินอะไรดี"
"ข้าวผัดไข่ใส่มะเขือเทศ โปะด้วยไข่ดาวแล้วกัน"
เริ่มจากการตั้งกระทะให้ร้อนแล้ว เอาคดข้าวเย็นของเมื่อวานที่เตรียมไว้ ใส่น้ำมัน ทอดไข่ดาว 1 ฟองแล้วตักขึ้น
เสร็จแล้วให้ตอกใข่ใส่ลงไปในกระทะ 3 ฟอง คนให้เข้ากันปรุงรสตามใจชอบ ก่อนจะค่อยๆเทข้าวลงไป ผัดให้เข้ากัน
จากนั้นนำมะเขือเทศที่ฝานไว้ลงไป คลุกอีกรอบ ก่อนจะตักใส่จานไข่ดาวและแตงกวาทับพร้อมเสิร์ฟ
...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
"ยู เปิดให้ไอหน่อย~~"
ร่างสูงที่ได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคย จึงเดินไปเปิดประตู
...แอ๊ด~...
โดยที่คนข้างนอกไม่ทันได้ระวังตัว ร่างโปรงก็โดนดึงเข้าไปในห้อง
"ทำไมถึงมาที่นี่!?"
"รู้ไหมว่ามันอันตราย"
"มาคนเดียวหรอ!?"
เอกชัยพูดไถ่ถามเพื่อนสนิทของตนด้วยความเป็นห่วง
"ใจเย็นก่อน"
"ไอมากับพี่แชมเปญ"
"ที่รักกำลังตามขึ้นมา ไอก็เลยวิ่งนำมาก่อน"
ร่างโปร่งเอ่ยตอบคนที่ห่วงเขาเกินกว่าเหตุ
"อย่าทำแบบนี้อีก ยูเข้าใจไหม?"
"ที่นี่มันอันตราย"
เอกชัยไม่ยอมแพ้ในการที่จะเตือนอีกฝ่าย ถึงความน่ากลัวของแหล่งชุมชนที่เขาอาศัยอยู่
"อันตราย? แล้วเมื่อไหร่ยูจะย้ายออกอ่ะ"
ความเงียบจากคนตัวสูงคือคำตอบที่ได้มา
"อีกสักพักนึง เดี๋ยวราก็ย้ายออกแล้ว"
"งั้นย้ายมาอยู่กั-"
...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
"สงสัยพี่แชมมาแล้ว"
"เดี๋ยวเราเปิดเอง"
...แอ๊ด~...
"พี่แชมๆ"
ร่างโปร่งส่งเสียงเรียกแฟนหนุ่มของตน ที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง
"..."
แชมเปญเดินเข้ามาก่อนจะหยุดอยู่ข้างเพื่อนผมเงิน
"ข้างหลังพี่นี่ใคร?"
"คนรู้จักหรือยัวร์เฟรนด์?"
คนน้องเอ่ยถามคนพี่ พลางละคนสงสัยกับคนที่ตามมาทีหลัง หยุดเดินอยู่แค่หน้าห้อง
" เพื่อนพี่เองครับ"
"คนที่ไวท์ขอคอนแทคไป"
"ชื่อกวี"
แชมเปญผายมือไปทางร่างโปร่ง ที่สวมฮูดดำ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตามชื่อของตน แต่ก็เห็นเพียงแค่ริมฝีปากบางเท่านั้น
"โอ้! พี่วี~"
"พี่วีจำไอได้ไหม ที่สวมเสื้อสีรุ้งไปเล่นสงกรานต์"
ไวท์ทักคนตรงหน้าทันที ถึงว่าคุ้นตา เคยเจอกันมาก่อนนี้เอง
"จำได้...ครับ" ตอบคนน้องด้วยเสียงที่เบาหวิว
"สีเสื้อไวท์เด่นขนาดนั้น"
"มีแฟชั่นยังไงล่ะ You understand~"
"งั้น จะแนะนำให้รู้จักนะ~ นี่กวีคือเพื่อนพี่แชม สาวคนนี่เอกชัยเพื่อนไอเอง คนที่ไวท์ขอคอนแทคมาก็คือคนนี้แหละ~"
"เพื่อนไวท์ทำอาหารอร่อยมาก งานบ้านก็สุดยอดแถมเก่งศิลปะป้องกันตัวอีกต่างหาก~"
"แต่งหน้าก็เป็น และยังแยกเฉดสีลิปสติกออกด้วย"
"แยกครี-"
"เดี๋ยวก่อน ไวท์" คนพี่เอ่ยเบรกคนน้องที่พูดจ้อ
"เอกชัยครับ ให้เพื่อนพี่เขามาข้างในได้ไหมครับ"
"ตอนนี้พี่ รู้สึกคันขามากครับ ยุงกัด"
"ขอโทษครับ ได้ครับ" เอกชัยเอ่ยตอบ
พี่แชมเปญหลีกทางให้ พี่กวีเดินเข้ามาในห้อง วินาทีที่ร่างโปร่งเดินผ่าน ดวงตาสีฟ้ากระจ่างสบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน
...ตึกตัก ตึกตัก...
เสียงหัวใจของร่างสูงเต้นดังขึ้น เอกชัยได้ยินเสียงมันชัดเจน เหมือนใจเขามันจะหลุดออกจากอกอย่างไรอย่างนั้น
"Wow~~"
"ชัยทำข้าวผัดๆ"
"กินล่ะนะ อ้ามมม~~"
ร่างโปร่งที่เดินทาถึงโต๊ะอาหารรีบเดินไป ก่อนจะคว้าจานข้าวขึ้นมาแล้วตักเข้าปากตน
"เดี๋ยวเถอะ ถามชัยก่อน มันมีแค่จานเดียว เห็นไหม?"
ข้าวผัดสีสวยในมือไวท์ ซึ่งไม่ใช่เจ้าของ จึงจำต้องหันไปขออนุญาตจากเจ้าของห้อง แต่ก็ต้องชะงักกับเพื่อนสนิทของตนที่ทำตัวแปลกๆ
"ชัยๆ ยูเป็นไรไหม? ทำไมหน้ายูแดงง~"
"ปะ ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก"
"เงาสะท้อนจากแสงไฟ...มั้ง"
ร่างสูงพูดตอบ ถึงแม้คำลงท้ายจะมีมั้งตามมาด้วยก็เถอะ ภาวนาให้เพื่อนของตนไม่ซักไซร้มาก
"อืม~ อื้ม Ok~ สีแดงจากแสง?"
"แต่ช่างก่อน ไวท์ของกินข้าวผัดของชัยได้ไหม"
"ไวท์ไม่ได้กินนานมาก"
"Please ~"
ร่างสูงมองเพื่อนสนิทตนที่ทำเสียงและหน้าตาให้ดูเว้าวอน
"ได้ กินเลย เดี๋ยวทำเพิ่มอีก"
"พวกพี่อยากทานด้วยไหมครับ" เอกชัยเอ่ยถามทั้งสองคน
"ขอบคุณมากครับ พี่เอาด้วย"
"ผมด้วย...ครับ" กวีตอบคนน้อง
"งั้นพวกพี่รอผมที่โต๊ะญี่ปุ่นเลยนะครับ"
"รอสักครู่"เอกชัยเอ่ยบอกทุกคน ก่อนจะเดินเข้าครัวไป
"ขอบคุณฮับ~" แต่ก็มีเสียงของเพื่อนผมขาวดังตามมาด้วย
"เดี๋ยวเถอะ เรานี่นะ..." แชมเปญเอ่ยตักเตือนคนน้องเบาๆตามวิถีคนมีความรัก
ส่วนร่างสูงโปร่งก็นั่งท้าวแขนลงกับโต๊ะ มองแผ่นหลังหนาจากข้าหลัง ที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร มันละสายตาออกได้ยากจริง
......................
......................
......................
...จบ...
......................
รอไม่ถึงสามสิบนาที ข้าวผัดไข่ร้อนๆโปะด้วยไข่ดาวยางมะตูมแถมซุปและพริกน้ำปลามาด้วย
ร่างสูงเริ่มเสริฟ์ให้ทีละคน เริ่มจากพี่แชมเปญและพี่กวีมาจนถึงตัวเอง
"Ah~~ So yummy ~"
"ชัยทำอาหารอร่อยมาเลย"
"ไอชอบ~"
ร่างโปร่งเอ่ยปากชมเพื่อนสนิทของตนไม่หยุด
"กินดีๆ"
แชมเปญเอื้อมมือไปเช็ดมุมปากและพูดเตือนคนน้อง ที่พูดทั้งที่ข้าวยังอยู่ในปาก กินเลอะอีกด้วย
"ฮือ อืม~ งัมๆๆๆ"
"อา ร่อย ม๊วก~"
"ขอบใจ"
เอกชัยบอกกับเพื่อนผมขาวที่กำลังโดนแฟนดุ แต่เจ้าตัวสนใจที่ไหนล่ะ ยังมีหน้าพูดต่ออีก ดูหน้าพี่เขาด้วยเพื่อนไวท์
"อืม อร่อยมากครับ"
"ใช่อร่อยมากเลยครับ"
คนพี่ทั้งสองเอ่ยชมคนน้อง
"ขอบคุณมากครับ"
ร่างสูงตอบรับ ก่อนที่แชมเปญและกวีผงกหัวเป็นว่ารับรู้
แชมเปญจึงหันไปสนใจแฟนเด็กของตนต่อ
เอกชัยดีใจมากที่มีคนชมฝีมือของเขา รอยยิ้มกว้างจนตาหยีลง ทำเอาดวงตาสีฟ้าใสมองด้วยความตะลึง
...เคร็ง!...
เสียงช้อนที่เจ้าตัวเผลอปล่อยดังกระทบจาน เพราะมัวแต่มองคนตรงข้าม
ทำเอาคู่รักทั้งสองที่กำลังกระหนุงกระหนิงกันต้องหันมามอง และเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"???"
"พี่วี"
"Are you ok?"
"ดูเหม่อลอยแปลกๆ"
"เป็นอะไรรึปล่าว"
หลังจากที่สิ้นสุดเสียงจากเพื่อนสนิทตน กวีจึงตอบกลับไปว่า
"ไม่อะไรครับ พอดีมัน...มันลื่นหลุดมือครับ"
"Ok brother~"
"อ่า งั้นเหรอ"
แชมเปญจึงหันไปดูไวท์ต่อ ส่วนตนก็หยิบช้อนกลับมาทานต่อ
"ถ้าทุกคนกินเสร็จแล้ว เดี๋ยวผมล้างจานเอง วางไว้บนโต๊ะได้เลยครับ"
"Ok~~"
"ครับ"
"อืม ครับ"
ทั้งสามคนตอบรับเอ่ยขานรับ
......................
......................
ภายในรถยนต์ มีคนจำนวนสามคน
ร่างโปร่งบิดขี้เกียจไปมาข้างที่นั่งคนขับ หัวกลมถูไถกับไหล่ของคนขับข้างๆ
"ฮืมม~~ อิ่มสุดยอดดด~"
"เอิ๊ก"
มือใหญ่ยกขึ้นลูกกลุ่มผมนุ่มนิ่ม ริมฝีปากสีซีดยกยิ้มเเค่มุมปาก แววตาสีทองทอประกายอ่อนลง ก่อนจะรั้งคนที่ซุกซนเข้าอ้อมกอด
"เมื่อยจัง ขอพักหน่อยละกัน"
คางเรียววางบนหัวของคนตัวเล็กกว่า
"คิก~ ฮ่าฮ่าฮ่า~"
"พักเลยๆ เดี๋ยวไอจะช่วยปัดเป่าความเหนื่อยให้เอง ฟู่ๆ~"
ร่างสูงโปร่งของกวีเหลือบมองคู่รักผมเงินตรงหน้า สองมือล้วงกระเป๋า ค่อยๆเอนแผ่นหลังพิงกับเบาะนุ่ม
ดวงตาสีฟ้าเหลือบน้ำเงินเข้ม มองออกไปนอกกระจก จ้องไปที่ทางเดินเข้าออกตึก รอใครอีกคนปรากฏตัว
ไม่นานร่างสูงของเอกชัยก็เดินลงมา ร่างโปร่งเมื่อเห็นอย่างนั้น จึงลดกระจกลง โบกมือและเรียกชื่อเพื่อนตนอย่างดัง เอกชัยจึงรีบตรงมาที่รถ
"ไง~~ ขึ้นรถเลยๆทเราจะไปกันแล้ว"
"ได้ๆ แต่ครั้งหน้าเบาๆเสียงลงหน่อย"
"โอเค~"
เอกชัยเอ่ยเตือนร่างโปร่ง เมื่อตนขึ้นมานั่งเบาะหลังรถฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว ไวท์รับปากก่อนจะหันไปคุยกับเเชมเปญต่อ
"สวัสดีครับพี่แชมปเปญ"
"เช่นกันครับน้องชัย"
"สวัสดีครับพี่กวี"
"..."
"อืม สวัสดีครับ"
ร่างสูงหันไปทักทายทุกคนบนรถ หลังจากออกรถไป เอกชัยก็สังเกที่นั่งด้านข้างที่เงียบ ต่างจากที่นั่งข้างหน้า มองไปทางไหนก็เต็มไปด้วยสีชมพู
หันมาอีกที ร่างสูงโปร่งก็เริ่มเอนหัวไปฝั่งกระจก เปลือกตาที่พยายามฝืนลืมตาขึ้น บวกกับแพขนตาหนาที่สั่นเล็กน้อย
"พี่ ขอหนุนตักได้ไหมครับ"
"ง่วงมากเลย"
"..."
"ครับ?!"
เอกชัยตกใจเล็กน้อย ที่อีกคนเอ่ยขอตนตรงๆแบบนี้
แต่เราพึ่งจะรู้จักกันเองนะครับ จะให้ทำแบบนี้มันก็ออกจะ...
"นะครับ"
"ดะ ได้ครับ"
เมื่อได้ยินคำตอบที่ต้องการร่างสูงโปร่งจึงล้มตัวไปนอนที่ตักคนน้อง ขยับตัวเปลี่ยนท่าไปมาก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
ทำเอาเอกชัยได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ เพราะขนาดเพื่อนสนิทเขายังไม่เคยให้นอนตักเลย จะปฏิเสธมันก็ได้
แต่พอมองหน้าคนพี่ที่ดูอิดโรย ก็เกิดใจอ่อน
ผลที่ตามมาก็คือได้แต่ปิดหน้าตนหนีความจริง อย่างช่วยไม่ได้
"เอกชัยครับ"
"สนใจมาเป็นผู้จักการพี่ไหมครับ"
"พี่ชอบเรานะ"
"!!?"
"คะ ครับ?"
"ชอบ?"
ร่างสูงที่ได้ยินคำว่าชอบจากปากอีกฝ่ายก็เริ่มทำตัวไม่ถูก
"ใช่ครับ เราทำอาหารอร่อยมาก พี่ชอบมากครับ"
"อย่างนี้เอง พี่เรียกผมแบบไวท์ก็ได้ครับ ส่วนเรื่องผู้จัดการ ผมขอคิดดูก่อน..."
"ครับผม"
"ชัยมาเป็นผู้จัดการให้พี่นะครับ"
ร่างสูงโปร่งฉวยมือหนาขึ้นมา พลางทำหน้าให้ดูออดอ้อน เพื่อนให้คนน้องใจอ่อน ซึ่งมันได้ผล...
เอกชัยนั่งหน้าแดงแข่งกับใบหู มือข้างที่ว่างเผลอยกปิดปาก ตาสองข้างหันมองกระจกข้างทาง
"นะครับ"
"..."
บ้าเอ้ย นะครับ อีกแล้ว หยุดทำหน้าตาแบบนี้ซักทีเถอะครับ นั่นคือสิ่งที่คิด ส่วนสิ่งที่ตอบออกไปนั้น
"คะ ครับ"
"ได้ครับ"
กวีคลี่ยิ้มตอบรับ คำตอบของคนน้องจนตาปิด ตาคมปิดลงเพื่อหนีรอยยิ้มพิฆาตจากคนหนุนตัก
ในขณะที่สองคนข้างหน้า ที่เงียบกันตอนไหนก็ไม่รู้ แอบแท็กมือชนกันอย่างเงียบๆ
......................
......................
......................
...จบ...
......................
......................
...แชท...
เพื่อนไวท์
"โอ๊ะ ว่าแต่"
"ร้านที่ว่าอยู่ตรงไหนนะ?"
"แชร์โลมาให้ที"
"เพื่อนชัย"
^^^ชัย^^^
^^^"ได้ ขอโทษทีลืม"^^^
...ตือ ดึง~~...
... เอกชัยได้ส่งข้อความ...
เพื่อนไวท์
"Thank boy~"
"😘😘"
ร่างสูงโปร่งมองร่างสูงที่เอาแต่พิมพ์แชทกับเพื่อนสนิท มีการอมยิ้มอีกด้วย อารมณ์ที่แม้แต่ตนยังไม่เข้าใจมันตีตื้นขึ้นมา
"ชัย~"
"เอกชัย"
"ชัยครับ"
การเรียกร้องแบบเด็กๆ ขอให้มันได้ผล
"หืม? ครับ"
"มีอะไรหรือเปล่าครับ?"
เอกชัยขานรับคนพี่ที่เรียกตน ถึงจะนึกสงสัยเพื่อนของตนว่าอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่เลือกที่จะแชทติบกัน ก็ดีเขาจะได้ส่งโลเคชั่นให้อีกฝ่าย
"พี่เจ็บตา ดูให้หน่อยครับ"
"เหมือนมีอะไรเข้าตา"
ร่างสูงโปร่งว่า พลางทำทางขยี้ตาประกอบ ทำให้เอกชัยที่แชทอยู่ รีบวางโทรศัพท์ลง จับมือของคนที่กำลังจะประทุษร้ายตาตัวเอง
"อยากขยี้ครับ"
"ตามันยิ่งอักเสบ"
"เดี๋ยวผมดูให้"
หลังขับรถออกมาจากที่พัก จนตอนนี้เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ทำให้ร่างสูงมองเห็นไม่ต้องเปิดไฟ
มือหนาใช้เช็ดชู่เปียกที่พกมาทำความสะอาดมือ สลัดมือจะได้เเห้งเร็ว ค่อยๆจะไปที่บริเวณรอบดวงตาบาง
กวีมองร่างด้านบน ที่กำลังช่วยเขาอย่างตั้งใจ คนที่ประสบความสำเร็จในการเรียกร้องความสนใจ ได้แต่แอบยิ้ม
"ไม่เห็นมีอะไรนะครับ"
"อาจจะเป็นฝุ่นก็ได้"
"เดี๋ยวผมบอกไวท์ ว่าจะลงไปซื้อน้ำยาล้างตา"
ร่างสูงบอกคนพี่ที่นอนตักตนอยู่ด้วยความร้อนรน
"ไม่ต้องครับ"
"ขอบคุณมากที่ช่วยพี่"
"เดี๋ยวไปล้างทีเดียวที่ห้องพี่ก็ได้"
ร่างบอกคนน้อง เพื่อไม่ให้ความแตก
"แต่..."
"ก็ได้ครับ"
"My friend~"
"ไอไม่อยากจะขัดความสุขของยูหรอกนะ"
"แต่..."
"ร้านนี้ใช่หรือเปล่า?"
ร่างโปร่งเอ่ยขัดคนสองคนที่กำลังเป็นห่วงเป็นใยกันอยู่ข้างหลัง หวังว่าพี่เขาจะไม่ทำอะไรเพื่อนเขานะ เอกชัยยิ่งซื่อๆอยู่
"ร้านนี้เหรอ?"
"พี่เคยมาทานกับกวีนะ"
"ก๋วยเตี๋ยวอร่อยมาก"
"ห๊ะ?"
"พี่มาด้วยกันตอนไหน ทำไมไม่ชวนไอมาด้วย?"
"พี่แชมม"
"Answer me~"
แชมเปญเมื่อโดนคนรักเ่อยถามไม่พอเขย่าแขนเขาไปมาด้วย ทำเอาต้องรีบตอบก็ที่จะเป็นของเขาที่จะหลุด
"ก่อนจีบน้องไวท์ติดไงครับ"
"มาตั้งแต่สมัยกับพวกพี่มหาลัยปีหนึ่ง"
"รู้คำตอบแล้วนะครับ Honey~"
"คะ ครับ"
ร่างโปร่งของไวท์เอ่ยตอบคนรัก ใบหน้าเรียวที่แก้มขึ้นสีแดงขางๆ เผลอไม่ได้เป็นต้องหยอดเขาตลอดเลย
ทั้งสองข้างหน้าเริ่มปล่อยบรรยากาศสีชมพูออกมาอีกครั้ง ทำเอาเอกชัยได้แต่มองด้วยสีหน้าปลาตาย
"..."
"พี่กวีครับ"
"พี่แชมกำลังวนหาที่จอดรถครับ"
"อืม~ ขอนอนต่อก่อนได้ไหม ยังไม่อยากลุกเลย"
"ก็ได้ครับ"
จากตอนเเรกที่จะปลุกคนพี่ให้ลูกจากตัก ดันให้นอนต่อซะอย่างนั้น
แต่หลังจากที่ได้ร่างสูงพูดจบได้ไม่นาน รถก็วนเจอที่ว่าง ทำเอาคนพี่ที่กำลังออดอ้อนขอนอนตักคนน้องต่ออีกนิด หน้าบึ้ง ทำเอาเอกชัยแอบหัวเราะไม่ได้
"เร็วเข้าทุกคน"
"ไออยากเข้าไปข้างในจะแย่แล้ว~~"
"ไวท์ อย่าเพิ่งวิ่งเดี๋ยวล้ม"
"ไปเร็วๆ"
หลังจากจอดรถสนิท คนที่ลั้นลามากก็โดดลงจากรถ ปิดประตูแล้ววิ่งนำหน้าทุกคนไป แฟนหนุ่มที่พึ่งล็อกรถจึงต้องเอ่ยปราม กลัวอีกฝ่ายได้แผล
"พวกเราก็ไปกันเถอะครับ"
"พี่มือผม..."
"พี่รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่"
"ตอรลุกขึ้นมาเหมือนจะหน้ามืดเลย"
"ขอจับมือชัยไหมครับ?"
"ครับ???"
"เพื่อความอุ่นใจนะ..."
ร่างสูงโปร่งแถเนียนๆไป พรางช้อนตามองเพื่อให้คนน้องใจอ่อน ตั้งแต่ลงมาจากรถ เขาก็มือของอีกตลอด จึงใช้โอกาสที่อีกคนมัวแต่เพื่อนสนิทตน สอดนิ้วเข้าไปจับมือหนา
เอกขัยหน้าแดงกับคำตอบของอีกฝ่าย ก่อนจะเดินเข้าร้านตามคู่รักไป
......................
......................
...จบ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
