คุณผู้ดูแลผู้เฝ้ามองโลกอนิเมะ
คุณผู้ดูแลกับผู้ช่วย
คุณผู้ดูแล
ก็อย่างที่ได้อ่านกันไปในตอนแรก หลังจากที่ผมได้จัดการสั่งสอนไอ้เด็กนั่นไป แทนที่เขาจะกลัวผมและหนีไป แล้วทำไมทุกอย่างมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้
ยู
ลูกพี่ๆ ลูกพี่ผมขอติดตามลูกพี่ไปชั่วชีวิตเลยครับ!
เด็กชายผู้เป็นถึงพระเจ้ากำลังกอดขาชายหนุ่ม ด้วยแววตาไร้เดียงสา พลางอ้อนวอนชายหนุ่มด้วยเสียงที่แหลมเล็ก
ย้อนกลับไป 5 นาทีก่อนหน้านี้
หลังจากที่คุณผู้ดูแล ได้สั่งสอนเด็กชายด้วยวิธีบางอย่างจนสลบ และอีกเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ร่างของเด็กชายก็ได้สติในขณะที่ผู้ดูแลกำลังจับคอเสื้อของเด็กชายเอาไว้จนแน่น เด็กชายมองไปที่ผู้ดูแล ก่อนจะเห็นเขาทำบางอย่างที่ชวนตะลึง
แปะ!
ผู้ดูแลดีดนิ้วเพียงครั้งเดียว โลกที่น่าจะถูกทำลายไปก็ค่อยๆกลับมารวมกันเหมือนเดิม พร้อมกับปรากฎร่างของผู้กล้า จอมมารและคนอื่นๆ เพียงแต่เวลาในตอนนี้กำลังถูกหยุดลง
ยู
นะนี่มันอะไร! ดีดนิ้วแค่ครั้งเดียวแผนการทุกอย่างที่ผมวางแผนมากว่า 2,000 ปีก็พังในพริบตา สร้างโลกใหม่งั้นหรอ ไม่สิ เหมือนกับว่าเขาทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม แถมยังหยุดเวลาไว้อีก ชะ ชายคนนี้เขาเป็นใครกันแน่!
เด็กชายคิดในใจก่อนที่ผู้ดูแลจะบางอย่างออกมา
คุณผู้ดูแล
นายคิดแผนนี้ตั้งสองพันปีเลยหรอ นานจังเลยน่ะ
ชายหนุ่มกล่าว ทำเอาเด็กชายถึงกับหน้าซีด ที่รู้ว่าชายคนนี้สามารถอ่านใจของเขาได้ แต่ผู้ดูแลก็ไม่ได้แม้แต่จะหันมามองเด็กชายด้วยซ้ำ ก่อนจะดีดนิ้วอีกครั้ง พร้อมกับพาเด็กชายวาปมาที่ป่าใกล้ๆปราสาท
คุณผู้ดูแล
เอาล่ะ นายไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องตอนจบสิน่ะ
ผู้ดูแลกล่าวพร้อมกับปล่อยร่างของเด็กชายลงกับพื้น ก่อนจะหยิบกระดาษยับๆแผ่นนึงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
คุณผู้ดูแล
อือ.. ผู้กล้าได้ผนึกจอมมาร และโลกก็ได้กลับเข้าสู่ความสงบสุข แล้วก็เออ…
ผู้ดูแลบ่นพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เด็กชายยังคงเหวอไม่หาย เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเร็วมาก แต่หลังจากใช้เวลาปะติปะต่อได้แล้ว ความคิดของเด็กชายก็เปลี่ยนไปในทันที
ยู
ตั้งแต่ตัวตนของผมกำเนิดขึ้นมา ก็มีชีวิตโดยอยู่บนจุดสูงสุดมาโดยตลอด ไม่ว่าจะสู้กับใครผมก็มักจะชนะเสมอ จนบางครั้งผมเบื่อจนต้องสร้างโลกขึ้นมาทำลายเล่นด้วยซ้ำ แต่มันก็ยังบรรเทาความเบื่อไม่ได้อยู่ดี ผมไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าจะอยู่เพื่ออะไร เหตุผลจริงๆที่ผมคิดจะทำลายโลกนี้ทิ้ง ก็แค่ อยากจะสร้างโลกที่แปลกใหม่ อย่างโลกที่มีแต่สันติดูเล่นๆก็เท่านั้น เลยอ้างเหตุผลบ้าๆว่า โลกมันเน่าเฟะ แต่จริงๆผมแค่เบื่อตั่งหาก จนกระทั่งได้เจอกับเขาคนนี้ ผู้ชายที่ทำให้ผมกลัวและทึ่งในเวลาเดียวกัน..
เด็กชายยืนขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปทางผู้ดูแล ด้วยแววตาที่แนวแน่
ยู
ผมจะติดตามคุณไปครับ ผมจะต้องเอาชนะคุณให้ได้เลย ลูกพี่!
ผู้ดูแลถึงกับอุทานออกมาเป็นภาษาอังกฤษ
ยู
น้าๆๆ ให้ผมเป็นเบ้ก็ได้ยอมหมดเลย เอาผมไปด้วยเถอะครับ
คุณผู้ดูแล
ไม่ๆๆ แกบอกเองนี่ว่าจะเอาชนะฉันให้ได้น่ะ แบบนั้นก็เหมือนชาวนากับงูเห่านะสิ!
เด็กชายกอดขาผู้ดูแลจนแน่น พร้อมกับแววตาอ้อนวอน
ยู
ให้ผมแปลงเป็นสาวสวยก็ได้น่ะ จะให้ผมเป็นฮาเร็มของลูกพี่ก็ได้น่ะ
คุณผู้ดูแล
ไม่ๆๆๆๆๆ ปล่อยขาฉันได้แล้วไอ้เด็กเชี่ย!!
หลังจากนั้น ผู้กล้าและปาร์ตี้ของเขาก็ได้กำจัดจอมมารลง โดยลืมเรื่องราวการปรากฎตัวของพระเจ้าไปจนหมด เหตุการณ์ผ่านไปหลายวัน ผู้กล้าก็ได้แต่งงานกับนักบุญศักดิ์สิทธ์ตามที่เขียนเอาไว้ในเนื้อเรื่อง
คุณผู้ดูแล
เหออ.. จบงานซะที จากนี้อนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับฉันแล้วน่ะ เจ้าผู้กล้า
ผู้ดูแลอุทานออกมาอย่างโล่งอก เพราะผู้กล้าคนนี้ตั้งแต่ถูกอัญเชิญมาต่างโลกและเริ่มเนื้อเรื่อง ผู้กล้าก็เล่นตายไปกว่า 44 ครั้ง ด้วยความซื่อบื่อของตัวเอง ทำให้คุณผู้ดูแลต้องออกมาชุบชีวิตเรื่อยๆ แต่เนื่องจากผู้ดูแลทำได้แค่คอยดู ไม่สามารถไปให้คำแนะนำอะไรกับผู้กล้าได้ เขาจึงรู้สึกดีเป็นอย่างมากที่ในที่สุดเนื้อเรื่องก็จบซะที
คุณผู้ดูแล
เอาล่ะ รีบไปรายงานยัยนั่นดีกว่า
ผู้ดูแลค่อยๆเดินออกจากเมืองไปแบบสบายใจ พร้อมกับร่างของเด็กชายคนนึงที่วิ่งตามมา
ยู
ลูกพี่! ทำไมไม่ปลุกผมละครับ คิดจะทิ้งผมไว้งั้นหรอครับ
ยู
โหดร้ายเกินไปแล้วครับ!!
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น สุดท้ายคุณผู้ดูแลก็รับพระเจ้าของโลกนี้ หรือชื่อก็คือ ยู มาเป็นผู้ช่วย เพราะยูได้กอดขาของผู้ดูแลแน่น โดยบอกว่าจะไม่ยอมปล่อยจนกว่าผู้ดูแล จะรับเขาเป็นผู้ช่วย และเพราะว่ารำคาญทำให้ผู้ดูแลเลือกจะรับยูมาเป็นผู้ช่วยแบบไม่ค่อยจะเต็มใจซักเท่าไหร่
แต่ก็ใช่ว่าจะมีแต่ข้อเสีย เพราะคนที่มอบหมายงานให้ผู้ดูแล ก็เคยบอกว่าให้หาผู้ช่วยไว้เหมือนกัน แต่เพราะว่างานของผู้ดูแลเป็นงานที่ต้องสู้กับสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมากๆ ทำให้ผู้ช่วยอาจกลายเป็นตัวถ่วงของผู้ดูแลได้ แต่ถ้าเป็นยูที่เป็นถึงพระเจ้าผู้สร้างและทำลายโลกเป็นว่าเล่น ก็คงจะสามารถลดภาระของผู้ดูแลลงได้เยอะทีเดียว
คุณผู้ดูแล
จะว่าไป ถ้านายไปกับฉัน แล้วโลกของนายจะเป็นยังไงล่ะ?
ยู
ออ.. ไม่ต้องเป็นห่วงครับ เดี๋ยวก็คงมีคนขึ้นเป็นพระเจ้าแทนผมอยู่แล้วล่ะ ก็แหม่ ไอ้พวกบ้านั้นชอบมาแย่งอำนาจผมบ่อยๆนี่น่า แหะๆ
ยูกล่าวด้วยสีหน้าเอือมระอา เพราะมักจะมีคนขึ้นมาท้าทายเขา เพราะอยากได้ตำแหน่งพระเจ้าแทบจะตลอดเวลา แต่คนพวกนั้นก็ไม่สามารถต่อกรกับยูได้อยู่แล้ว
คุณผู้ดูแล
แล้วพระเจ้าเนี่ยมีเยอะรึเปล่า?
ยู
อืม ถ้านับที่ผมรู้จักก็มีราวๆ สี่สิบคนได้ครับ
คำตอบนั้นทำให้ผู้ดูแลครุ่นคิดบางอย่างซักพัก ก่อนจะอุทานออกมาเบาๆ
คุณผู้ดูแล
ยัยนั่น เป็นพระเจ้าด้วยรึเปล่าน่ะ?
หลังจากทั้งสองเดินออกมาไกลจากเมืองได้ระดับนึงแล้ว ผู้ดูแลก็หยิบกระดาษยับๆแผ่นเดียวกันกับก่อนหน้านี้ออกมา
ยู
นั่นอะไรหรอครับ ลูกพี่?
คุณผู้ดูแล
มันคือกระดาษที่เขียวบทของเนื้อเรื่องเอาไว้ยังไงล่ะ
บันทึกแห่งโชคชะตา คือกระดาษหนึ่งแผ่นที่จะบอกเรื่องราวที่ควรจะเกิดขึ้นกับผู้ดูแล โดยเมื่อเหตุการณ์ในปัจจุบันหายไปแล้ว ตัวหนังสือที่บอกเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาก็จะจางหายไป และเปลี่ยนบทไปเรื่อยๆ จนกระดาษแผ่นนั้นว่างเปล่าก็หมายความว่า [ จบบริบูรณ์นั่นเอง ]
ยู
แล้วเราจะทำอะไรกันหรอครับ?
ยูถามด้วยความสงสัย พร้อมกันนั้น ผู้ดูแลก็ฉีกกระดาษออกเป็นสองแผ่น ก่อนจะยื่นอีกแผ่นให้ยู
คุณผู้ดูแล
เมื่อฉีกกระดาษนี่ออกจากกัน มันก็จะเปลี่ยนเป็นประตูวาป และพาเรากลับยังไงล่ะ
ผู้ดูแลกล่าวอธิบาย พร้อมกับเกิดระอองแสงสีทองขึ้นรอบๆตัวของทั้งสอง
ยู
เราจะไปที่ไหนกันครับ ลูกพี่?
คุณผู้ดูแล
ก็ไปหาคนเขียนบทยังไงล่ะ..
สิ้นเสียงพูดของผู้ดูแล ทั้งสองก็วาปหายขึ้นไปบนท้องฟ้า ทิ้งไว้เพียงระอองแสงสีทอง ที่ค่อยๆจางหายไป
Comments
คุณผี
กลิ่นอาย คน ขยัน นี่มัน อะไรกัน...
2023-01-07
2