MERMAN #NOHEN 1

เฮนรี่ - เฮนเดอรี่

เฮนรี่กำลังไม่ชอบใจ

เขาเกลียดทะเลยามแปรปรวนเช่นคืนนี้ คืนจันทร์เต็มดวงที่เปรียบเสมอฝันร้ายฝังรากลึกในจิตใจอันบอบช้ำของเฮนรี่ ผ้านวมผืนหนาและผมสีบอร์นทองยาวของเขาคือเกราะป้องกันที่ห่อหุ้มร่างเล็กในห้องใหญ่จากอาการหวาดกลัวได้ดี นามสกุลหนุ่มราพันเซลที่ได้จากชาวบ้านที่เกลียดชังต่อความประหลาดของเขาไม่เคยเกินจริงสำหรับเขาเลย เพราะผมที่ไม่เคยคิดจะตัดมันยาวเหมือนเจ้าหญิงในโลกปรำปรานั้นจริงๆ

เปรี๊ยง!!!!

เสียงฟ้าร้องดังสนั่นผืนทะเลใกล้ที่พักเขา เนื้อตัวเขาสั่นเทากว่าเก่า น้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลกับไหลอาบสองแก้มอย่างห้ามไม่ได้ ริมฝีปากบางถูกคมเขี้ยวของตัวเองกัดจนกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเหมือนเกิดแผ่นดินไหวในอกเพราะความหวาดกลัวที่มากเกินกว่าจะต้านทาน

ค่ำคืนที่โหดร้ายต่อเฮนรี่สงบลงในช่วงเวลาก่อนรุ่งสางสองชั่วโมง ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะข่มตาหลับหลังพายุความน่ากลัวของทะเลในค่ำคืนนี้สงบลงแท้ๆ แต่ความง่วงงันกลับไม่มีแม้แต่น้อยเลย ขาคู่ยาวพาเฮนรี่ก้าวออกจากตัวบ้านสู่พื้นทะเลใกล้เคียงอย่างไม่รู้ตัว

'เดินมาทำไมนะ'

เฮนรี่ฉงนต่อสมองของตนนัก ทั้งๆ ที่พึ่งร้องไห้อย่างหนักเพราะกลัวพื้นน้ำสีดำตรงหน้าแท้ๆ ฝ่าเท้าเปล่าเดินเหยียบย้ำไปตามพื้นหาดทราย ลมจากทะเลยามกลางคืนพัดผมยาวของเฮนรี่ไปตามกระแสลม ถ้าใครก็ตามมาเห็นคงนึกเป็นอื่นไม่ได้นอกจากสตรีสักนางที่ดูเหงาในคืนจันทร์เต็มดวง

'ตลกตายล่ะ'

เฮนรี่สะบัดหัวไล่ความคิดพิลึกพิลันต่อตนเองออกจากหัว มีหรือที่บุรุษเพศจะมารู้สึกด้วยกันเอง บ้าบอที่สุดตั้งแต่เขานึกออกมาได้ ดวงตากลมโตทอดมองหาดยาวสุดสายตาอย่างเหม่อลอย แต่ก็ต้องสะดุดกับเรือนผมสีแดงที่เด่นเตะตาอย่างประหลาดในคืนพายุโหมกระหน่ำ

'ใครกัน?

มนุษย์หรือผีสาง'

เฮนรี่ไม่รอให้มีคำตอบกับคำถามที่นึก ขายาวพาเจ้าของร่างเดินก้าวเร็วไปหาสิ่งตรงหน้า

ยิ่งใกล้ยิ่งชัดเจน

มนุษย์เพศชายผมแดง

เฮนรี่รีบกุลีกุจอเข้าหาคนหมดสติ มือเล็กเขย่าร่างอีกคนหวังให้ตื่น ใบหูไร้เครื่องประดับแนบลงอกของชายปริศนาเพื่อเช็ดการเต้นของหัวใจ มือบางอังที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันของชายปริศนาเพื่อเช็คการหายใจ

'ยังไม่ตาย โชคดีจังแหะ'

เฮนรี่คิดพลางพยายามพยุ่งอีกคนขึ้นจะน้ำทะเลนั้นไปพื้นที่แห้ง ร่างสมบูรณ์ผิวขาวซีดเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ปกปิด เรือนผมสีแดงเปียกลู่ลงปกปิดดวงตาที่หลับสนิท ใบหน้างดงามคล้ายคลึงรูปปั้นในวิหารเทพสักองค์ที่เมินเฉยต่อเขา สะดุดเพียงอย่างเดียวที่ไม่เหมาะกับมนุษย์ตรงหน้าคือหางปลาสีมรกต

หางปลาใหญ่สีมรกตสะท้อนแสนจันทร์เด่น เหมือนหยกราคาแพงของกษัตริย์ที่ล้ำค่า

'เป็นอะไรกันแน่'

เฮนรี่ทำได้เพียงแต่นึกคิดและฉงนใจเก็บเอาไว้ในความคิด การพาอีกคนที่ไร้สติกลับบ้านหลังน้อยคือสิ่งแรกที่เขาต้องการ ถ้ามีผู้คนมาพบบุรุษตรงหน้าต้องถูกสาปส่งว่าเป็นปีศาจเช่นเขาแน่ๆ ขอเพียงเขาที่เจ็บปวดสุดในโลกนี้คนเดียวเป็นพอ เขาไม่ต้องการให้ใครต้องโชคร้ายเช่นเขา เพราะความเชื่อที่แปลกประหลาดนั้น

TBC

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***