†ภารกิจของฆาตกร:)† —ห้องลับ—

เบจิตะ

ห้องมอนิเตอร์เป็นห้องนึงสามารถดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้หลายมุม

โอเมระ

จริงด้วย!

โอเมระ

ทำไมเราคิดไม่ถึงกัน

เคไลน์

ที่คิดไม่ถึงกว่าก็คือ ห้องมอนิเตอร์แม่งเป็นห้องลับที่อยู่ไหนไม่รู้

ซาโตะ

ทำไมเรา...อึก!...ไม่ไปที่...อ๊ากก!!

ซาโตะ

ใต้ดิน...อึก!...บ้านหลังนั้นล่ะ...ซี้ด!

เคไลน์

อดทนไว้นะมึง

โอเมระ

ใต้ดินบ้านหลังตรงข้ามเราใช่ไหม

ซาโตะ

//พยักหน้า

ซาโตะ

อึก!!//กำเสื้อตัวเองแน่น

เบจิตะ

งั้นเราต้องไปสำรวจที่นั่นให้ดี เผื่อมีอะไร

โอเมระ

อื้ม

ซาโตะ

ปล่อยกูไว้...ที่บ้านอึก!..ก็ได้

ซาโตะ

กู...จะรอ...อึก!...ในบ้าน

เคไลน์

ไม่ซาโตะ มึงต้องไปด้วย

เคไลน์

เมื่อเจอตัวไอ้นั่นจะได้รักษามึงได้เลย

เคไลน์

กูกลัวมึงจะรอไม่ไหว

ซาโตะ

อึก!...ไอ้..เค

เบจิตะ

เอาเถอะซาโตะตามที่ไอเคไลน์มันบอก

เบจิตะ

กูไม่อยากให้มึงมาทรมานแบบนี้นานหรอกนะ

ซาโตะ

อ..อื้ม...แล้วจะ...อ๊ากก!!

ซาโตะ

แม่ง!...จี้ดชะมัด!

โอเมระ

กูว่าเราต้องแบกซาโตะมันไปแล้วล่ะ

เคไลน์

เดี๋ยวกูแบกมันไปเอง

เบจิตะ

แบกไม่ไหวเดี๋ยวกูแบกต่อนะ

เคไลน์

อืม//พยักหน้า

จากนั้นเคไลน์ก็ค่อยๆพยุงร่างซาโตะขึ้นมานั่งแล้วอุ้มขึ้นหลังอย่างระมัดระวัง ส่วนซาโตะเองก็พยายามเกาะคอของเพื่อนตนเองไว้

เคไลน์

เจ็บมากก็จิกกูไปก่อนก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจ

ซาโตะ

เออ...ไปได้แล้วอึก!

ซาโตะ

จะตาย...ทั้ง..เป็นอยู่แล้ว

เคไลน์

ไปได้เลย

เบจิตะ

อื้มตามมาเลย

. . . . . . . . . . . .

14:05น.

ณ ห้องมืดทึบและค่อนข้างคับแคบ ภายในห้องไม่มีอะไรโล่งโจ้งมีเพียงแต่ร่างชายผมน้ำเงินที่นอนแน่นิ่งอยู่กลางห้อง ร่างถูกพันธนาการด้วยเชือกที่รัดแน่นทั้งขาและแขน แล้วมีเพียงแสงจากประตูเหล็กที่มีช่องว่างเล็กน้อยให้แสงส่องเข้ามา เหมือนกับในคุกอย่างไงอย่างงั้น

แอ๊ดด~ ปัง!

โชโกยะ

(ว้า~ ยังไม่ฟื้นอีกหรอเนี่ย)

เวนอม

😴

โชโกยะ

(สงสัยยาจะแรงไปหน่อยหึ)//แสยะยิ้ม

โชโกยะค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ร่างเวนอมที่หลับอยู่ พร้อมแส้ที่เขาถือมา มือสากพลิกร่างโปร่งที่นอนตะแคงข้างอยู่ให้หงายแล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำที่เวนอมใส่มาออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น

โชโกยะ

เวนอม

อือ~😴//ขยับตัวเล็กน้อย

โชโกยะ

หลับสบายเชียวนะมึง😏

โชโกยะ

(แต่อีกเดี๋ยวก็ไม่สบายแล้ว~)

เวนอม

อึก...ค..ใคร

เวนอมที่รู้สึกตัวก็พยายามลืมตาแล้วหรี่ตามองคนตรงหน้า แต่ว่าด้วยฤทธิ์ของยาที่โดนไปก่อนหน้านี้ทำให้สายตาเขาดูเบลอไปหมดมองไม่ออกว่าเป็นใคร

โชโกยะ

หึหึ😏

เวนอม

หัวเราะเชี่ยไรมึง...ใครวะ

เวนอม

(แม่ง เบลอมาก...มึนหัวไปหมด)

โชโกยะ

(กูชอบยานี้แฮะหึหึ!)

โชโกยะ

(ได้เวลาสนุกแล้วสิ~)

เมื่อโชโกยะพูดกับตัวเองในใจ จึงใช้แส้ฟาดเข้าไปที่ลำตัวผอมกล้ามแน่นของเวนอมที่นอนมึนๆหัวอยู่

เพี๊ยะ!!

เวนอม

อ๊ากกก!!

เพี๊ยะ!!

เวนอม

อ๊ากกก!!!

เพี๊ยะ!!

เวนอม

อ๊ากกกก!!!

เวนอม

หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!!

โชโกยะ

5555555

เวนอม

โชโกยะ!!😠//กัดฟัน

เมื่อดวงตาของเวนอมปรับโฟกัสได้รวมถึงเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย เขาก็รู้เลยว่าคนตรงหน้าเป็นใคร

โชโกยะ

หายมึนหัวแล้วหรอครับ~

เพี๊ยะ!!

เวนอม

อ๊ากกกก!!!

เวนอม

หยุด!!😠

เวนอมสุดจะทน พยายามใช้ขาคู่ที่ถูกมัดอยู่ ยกขึ้นถีบไอ้ฆาตกรโรคจิตออกไปให้ห่างจากตัวเขา

เวนอม

ซี้ดดด! แฮ่กๆ แฮ่ก!(แสบชะมัดยาก)

โชโกยะ

555555555

โชโกยะ

โดนกูฟาดไป3-4รอบขนาดนั้น ยังมีแรงถีบกูออกได้อีกน้า!~

โชโกยะ

5555555555

เวนอม

มึงจะบ้าจะโรคจิตเกินไปละ!

เวนอม

มึงจับตัวกูมาทำไม แล้วกูอยู่ที่ไหน!!

โชโกยะ

ใจเย็นๆ ที่นี่คือห้องลับอีกห้องนึงของกู

เวนอม

ห้องลับ...(นี่มึงมีห้องลับกี่ห้องกัน)

โชโกยะ

ดีใจไหมล่ะที่มึงได้เข้ามาในห้องลับเป็นคนแรก

เวนอม

ดีใจซะที่ไหนกัน😒

เวนอม

แล้วจะจับกูมาทำไมกัน

โชโกยะ

มึงจำห้องที่มึงเข้าล่าสุดไหม

เวนอม

....จำได้ ทำไม

โชโกยะ

ห้องนั้นเป็นห้องที่ไว้ดักเหยื่อที่เก่งๆโดยเฉพาะ

โชโกยะ

แล้วก็เป็นมึงพอดี โชคดีหน่อยนะ~

เวนอม

โชคดีกับผีน่ะสิ! หึ!

เวนอม

แล้วของๆกูหายไปไหนหมด

โชโกยะ

อยู่ที่กูหมดแล้วไม่ต้องห่วง กูจะดูแลของๆมึงอย่างดี

โชโกยะ

ตอนนี้เนี่ยพวกเพื่อนๆมึงกำลังตามหาห้องมอนิเตอร์ของกูอยู่

เวนอม

มีห้องมอนิเตอร์จริงๆด้วย

โชโกยะ

แสบนักนะที่แอบทักไปบอกไอเบจิตะนั่นก่อน

โชโกยะ

แต่ไม่เป็นไร~ เพราะการตามหาตัวมึง...

โชโกยะ

มัน ยาก กว่า5555555

เวนอม

//กำหมัดแน่น

โชโกยะ

อ้อแล้วมีอีกอย่างจะบอก

เวนอม

อะไรอีก

โชโกยะ

ตอนนี้ซาโตะดันโดนยาพิษเข้า เนื่องจากพวกมันต้องจ่ายค่าคำใบ้ที่กูให้ไป//แสยะยิ้ม

เวนอม

มึง!!//จะลุกขึ้น

ก่อนที่เวนอมพยายามจะลุกขึ้นแต่ลืมว่าตนเองถูกมัดอยู่ โชโกยะผลักตัวเวนอมให้ล้มนอนลงไปอีกรอบ

ตุบ!

เวนอม

อั่ก!!

โชโกยะ

//ยกตัวเวนอมโยนไปชิดผนังห้อง

ตุบ!!

เวนอม

อั่ก!!

เพี๊ยะ!!

เวนอม

อ๊ากกกก!!!

เวนอม

(เจ็บ...เจ็บไปหมด)

สภาพของเวนอมตอนนี้มีรอยฟาดจากแส้และแผลที่เลือดออกมาจำนวนมากตามรอยที่ยาวหลายเส้นบนลำตัวขาว ไอ้ฆาตกรได้เดินเข้ามาใกล้อีกครั้งแล้วคร่อมเวนอมเหมือนที่เขาชอบทำกับเขาคนนี้ แล้วกดไหล่พร้อมออกแรงบีบไหล่ทั้งสองข้างของคนที่โดนคร่อม

เวนอม

อึก!!

โชโกยะ

มึงนี่ตอนใส่เชิ้ตสีดำตัวนี้...

โชโกยะ

ดูเซ็กซี่ดีนะ😏

โชโกยะ

แถมยังจะรอยเลือดบนตัวนี่อีก กูยิ่งชอบหึหึหึหึ

เวนอม

เงียบปากไป!!

เวนอม

มึงไม่ฆ่ากูซะล่ะ!! หรือฆ่าไม่ลง

เวนอม

พวกกูมีอะไรที่ช่วยมึงได้งั้นหรอ มึงถึงปล่อยให้พวกกูยังมีชีวิตอยู่ทุกคน ไม่มีใครตาย

โชโกยะ

....พูดเรื่องบ้าอะไร

เวนอม

ไหนๆก็สงสัยมาซักพักละ

เวนอม

แล้วก็...มึงกับไอซาโตะดูจะมีความเหมือนกันแปลกๆ

โชโกยะ

...

เวนอม

กูไม่ค่อยเห็นซาโตะมันยิ้มแบบนั้นหรอกนะ แต่กับมึงพอมึงกับมันยิ้มแบบนั้นใส่กัน

เวนอม

มันดูเหมือนแอบมีบุคลิกที่เหมือนกันและดูเข้ากันแปลกๆ...กูไม่รู้จะพูดยังไง

เวนอม

หรือว่ามึง มีอดีตอะไรที่เหมือนกับซาโตะรึป่าว

โชโกยะ

....

โชโกยะ

พูดจาไร้สาระ

โชโกยะ

รู้เรื่องซาโตะเยอะจนน่ารำคาญ รู้ยังเรื่องอดีตอีกนะมึง

เวนอม

อะไร คนที่รู้อดีตของมันไม่ใช่กูซักหน่อย

เวนอม

เคไลน์นั่นต่างหากเล่า

โชโกยะ

....ห้ะ

โชโกยะ

(แสดงว่าเวนอมมันก็ไม่ได้รู้หมดทุกเรื่อง)

เวนอม

เงียบทำไม ห้ะ

โชโกยะ

หึ! หลับไปอีกรอบละกัน//หยิบเข็มยาสลบจากกระเป๋ากางเกง

เวนอม

อะไร

โชโกยะ

//ฉีดยาสลบที่คอเวนอม

เวนอม

อึก! ซี้ดด!

เวนอม

(ยา...สล--)

เวนอม

😴

โชโกยะ

อยากรู้จริงๆว่าฉีดยาสลบไปมากๆเนี่ย จะเป็นยังไง//แสยะยิ้ม

โชโกยะ

(ไว้ค่อยคุยวันหลังนะ หึหึหึ)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ