†ภารกิจของฆาตกร:)† —กุหลาบสีม่วง—

12:49น.

ณ ห้องใต้ดินบ้านเลขที่215

เคไลน์

มีห้าห้องจริงด้วย

โอเมระ

งี้แล้ว...ใครจะเข้าไปก่อนล่ะ

ซาโตะ

เริ่มจากคนหัวดำก่อนเลย

ซาโตะ

แล้วก็หัวน้ำตาลแล้วก็หัวน้ำเงิน

เบจิตะ

อ่าวไอ้นี่

โอเมระ

มึงตั้งใจจะเข้าสุดท้ายใช่ม่ะ

ซาโตะ

รู้ดี

เคไลน์

อ่าๆงั้นกูก่อนละกันพวกมึงหันหลังไปเลย

ซาโตะ

//หันหลัง

เวนอม

//หันหลัง

โอเมระ

//หันหลัง

เบจิตะ

//หันหลัง

เคไลน์

(กูห้องที่...5!)

เคไลน์

//เดินเข้าห้องที่5

ซาโตะ

เสียงเท้าเดินไปแล้ว

โอเมระ

มึงต่อเลยจ้าเบจิ

เบจิตะ

//หันกลับมา

เบจิตะ

(ห้อง4สินะกู)//เดินเข้าห้องที่4

เวนอม

มึงต่อเลยเมระ

โอเมระ

//หันกลับมา

โอเมระ

//เดินเข้าห้องที่1

ซาโตะ

ตามึงแล้วเวนอม

เวนอม

เจอกัน//หันกลับมา

เวนอม

//เดินเข้าห้องที่3

ซาโตะ

(ไปหมดแล้ว)//หันกลับมา

ซาโตะ

//เดินเข้าห้องที่2

. . . . . . . . . . .

ชายผมดำดวงตาคมนั่นก็คือเบจิตะ ขายาวสาวเท้าเข้าไปเรื่อยๆยังห้องที่เขาต้องเดินไป เมื่อเดินมาได้สักพักเขาก็หยุดเดินลง เพราะข้างหน้าเขาพบกับบานกระจกมากมายก่ายกองเต็มห้อง ราวกับว่านี่เป็นห้องกระจก

เบจิตะ

//มองตัวเองในกระจก

เบจิตะ

มีแต่กระจกทั้งนั้น

เบจิตะ

//เดินหาดอกไม้

เบจิตะ

อะไรเนี่ย

เบจิตะ

ทางตัน

เบจิตะเมื่อเจอทางตันก็ต้องถอยกลับมาเดินเส้นทางใหม่ ไปเรื่อยๆ แต่ก็เจอทางไปต่อบ้างบางทีก็เจอทางตันบ้าง เส้นทางที่เดินเข้าไปหบายๆเส้นทางนั้นเหมือนกันเขาวงกตอย่างไงอย่างงั้น

เบจิตะ

ห้องบ้าอะไรวะเนี่ย

เบจิตะ

แม่ง

เบจิตะ

เขาวงกตชัดๆ

เบจิตะ

กูเกลียดเขาวงกต

ไม่ชอบเขาวงกตงั้นหรอ

นึกว่าจะชอบซะอีกนะเนี่ย~

เบจิตะ

ไอ้ฆาตกร!

เบจิตะ

มีงอยู่ไหนห้ะ!!//มองรอบๆ

เบจิตะมองรอบๆหาต้นตอของเสียงไอ้ฆาตรนั่น จนพบว่าที่มาของเสียงนั้นมาจากลำโพงสีดำที่ติดอยู่มุมผนังห้องทั้งซ้ายหน้าและหลัง

เบจิตะ

เสียงมาจากลำโพงเองหรอ

เบจิตะ

หึ!

เบจิตะ

ทำไมไม่โผล่หน้ามาล่ะ!!

ไม่ต้องห่วงหรอกๆ

ยังไงมึงก็ได้เจอกูอยู่แล้ววันนี้

ไม่มีวันไหนที่กูจะไม่โผล่มาหรอกนะครับ~

เบจิตะ

ชิ่!

เบจิตะ

น่ารำคาญ

ขอให้หาดอกกุหลาบเจอนะ~

เบจิตะ

เหอะ! กระจกเกะกะขวางทางขนาดนี้

เบจิตะ

คงเจอง่ายหรอก!

แล้วไม่พังมันเลยซะล่ะ

มีไม้เบสบอลแถวนั้นด้วยนะ~

เบจิตะ

งั้นหรอหึ! ดีเลย

เบจิตะ

กูจะเอาไปฟาดหัวมึงถ้ามึงโผล่มาเมื่อไหร่นะ//เดินหาไม้เบสบอล

เบจิตะ

เจอแล้ว//หยิบไม้เบสบอลหลังกระจก

พรึ่บ!

เบจิตะ

โอ้ยย//มือบังตา

เบจิตะ

แสงมาจากไหน

จู่ๆก็มีเหมือนเสียงคนเปิดไฟฉาย แล้วแสงสีขาวได้ไปส่องที่กระจกสะท้อนไปยังใบหน้าคมของเบจิตะ ทำให้เขานั้นแสบตาจนต้องทำให้เอามือตัวเองมาบังแสงไว้

เบจิตะ

//มองไปรอบๆด้านหลัง

เบจิตะ

มีไฟติดบนผนังตั้งสี่อันเลยหรอ

เบจิตะ

//เดินถอย

เบจิตะ

แสบตาชะมัด!//นิ้วชี้กดลงที่เปลือกตาเบาๆ

อ่า...แสบตาขนาดนั้นเลยหรอหื้ม~

เบจิตะ

มึงมาลองเองไหมล่ะ!

เบจิตะ

เดี๋ยวกูส่องให้ตาบอดไอ้นี่!

ไม่เอาๆไม่ลองดีกว่า

ขอให้สนุกนะ~ หึหึหึ!

เบจิตะ

ไอ้เชี่ยโชโกยะ!

เบจิตะ

โชโกยะ!!

เบจิตะ

หึ่ย!!

เบจิตะ

โอ้ย!!

เบจิตะ

แสบตา!!//เดินหลบแสง

เบจิตะ

จะเล่นอย่างนี้ใช่ไหม

เบจิตะ

ได้!~

เบจิตะ

//ไม้เบสบอลฟาดกระจก

เบจิตะตัดสินใจใช้ไม่เบสบอลที่ถืออยู่ในมือฟาดเข้าไปที่กระจกที่แสงสะท้อนมาหาเขาอย่างแรง เขาเดินไปฟาดกระจกไปทุกบานที่แสงส่องมาหาเขาอย่างขวางหน้าขวางตา

เพล้ง!!

. . . . . . . .

10 นาทีผ่านไป

ผ่านไป10นาทีแล้ว เสียงกระจกแตกดัง เพล้ง!! ยังคงอยู่ตลอดระยะทาง เพราะทางเดินกระจกที่เดินไปนั้นมีมากกว่าที่คิด และแสงไฟสีขาวยังคงสะท้อนกระจกมาหาเขาตลอดระยะทาง และเศษกระจกตลอดระยะทางด้วยเช่นกัน

ดูเหมือนว่าห้องนี้มันจะยาวววววมากเลยนะ~

เบจิตะ

ห้องบ้าไรวะเนี่ย!!

เพล้ง!!

เบจิตะ

เอ้ะ นั่นใช่รึป่าว//ค่อยๆลดมือลง

แววตาคมได้จ้องมองเข้าไปยังห้องที่มีโต๊ะตั้งอยู่ตรงกลาง พร้อมแจกันกับดอกกุหลาบสีม่วงวางไว้กลางโต๊ะ รอบๆห้องก็เป็นกระจกเช่นกัน แต่เป็นกระจกที่สวยมากๆกระจกมีความออกนูนขึ้นมามากน้อยบางจุด แสงไฟสีชมพูจากหลอดไฟบนเพดานห้องได้สะท้อนมายังกระจกทั่วห้อง ทำให้กระจกที่ติดบนฝาผนังนั้นดูมีระยิบระยับขึ้นมา เสมือนกันเพชรเม็ดงามสีชมพูอ่อนๆแวววับไปทั้วห้องกระจกแห่งนี้

เบจิตะ

😮

เบจิตะ

เชี่ย..

เบจิตะ

นี่มีงใช้ตังกี่แสนเนี่ย ถึงออกมาเป็นห้องที่สวยแบบนี้ได้

เบจิตะ

แต่สภาพข้างนอกดูไม่น่าเข้ามาเลย

เบจิตะ

...

เบจิตะ

//สะบัดหัว

เบจิตะ

ชั่งเรื่องนั้นก่อน กุหลาบนั่นใช่ม่ะ//ชี้กุหลาบสีม่วง

เบจิตะ

//เดินไปหยิบกุหลาบสีม่วง

เบจิตะ

//ดูรอบๆกุหลาบ

เบจิตะ

ก็สวยดี

พรึ่บ!

เบจิตะ

เอ้อะ!!//ล้มติดกำแพง

โชโกยะ

😏//กดไหล่เบจิติดกำแพง

เบจิตะ

ไอสัสโผล่อย่างงี้ทำไมห้ะ!

เบจิตะ

เดี๋ยวกุหลาบก็พังหมดหรอก!!

โชโกยะ

โธ่ๆๆ~ ทุกทีกูก็โผล่มาอย่างนี้เป็นปกติอยู่แล้วอ่ะนะ~

เบจิตะ

แล้วมึงโผล่มาจากไหนอีกห้ะ!!

เบจิตะ

กูไม่เห็นมีประตูใกล้ๆนี่เลย ทางที่กูเข้าก็ไม่ใช่

โชโกยะ

//ยื่นหน้าไปใกล้

โชโกยะ

ไม่บอก ความลับ//แสยะยิ้ม

เบจิตะ

😠

โชโกยะ

ไม่อยากจะคุยกับกูหน่อยหรอ~

เบจิตะ

ไม่!! คนอย่างมึงกูไม่คุยด้วย!

โชโกยะ

แต่กูอยากคุยกับมึงน้า~

โชโกยะ

อิจฉาเวนอมที่เป็นคนสำคัญกว่ามึงหรอหื้ม~//เอียงคอมอง

เบจิตะ

...

เบจิตะ

ยุ่งไร

โชโกยะ

ก็ได้ข่าวว่า...

โชโกยะ

ตั้งแต่ที่เวนอมเข้ากลุ่มมึงมาใหม่ๆ เพื่อนๆก็ให้ความสำคัญกับเวนอมที่มันนั้นทำประโยชน์ได้เยอะกว่ามึง😏

เบจิตะ

//กำหมัดแน่น

โชโกยะ

ทั้งที่ก่อนที่มันเข้ามา มึงก็เป็นคนสำคัญที่คอยช่วยคอยทำประโยชน์ให้เพื่อนมานานแสนนาน

โชโกยะ

แต่หลังจากเวนอมเข้ามาในชีวิตมึง~ เวนอมก็ทำประโยชน์ให้เพื่อนๆได้ตั้งหลายอย่าง

โชโกยะ

จนลืมไปแล้ว ว่าใครเคยเป็นคนสำคัญของพวกเขา~😏

เบจิตะ

...

โชโกยะ

พูดถูกรึป่าวล่ะ เบจิตะ

เบจิตะ

ไม่ต้องมาสาระแนเรื่องของกู!//ผลักโชโกยะ

โชโกยะ

//ถอย

เบจิตะ

ไหนๆก็โผล่มาละ กูขอฟาดมึงเลยละกัน//ฟาดหัวโชโกยะ

หมับ!

โชโกยะ

😏//จับไม้เบสบอล

เบจิตะ

//กัดฟันกรอด

โชโกยะ

//มืออีกข้างหักข้อมือเบจิข้างที่ถือไม้เบสบอล

เบจิตะ

อั่ก!!

กึก! กึก!

โชโกยะ

//ปล่อย

เบจิตะ

ซี้ดด!//จับข้อมือขวา

โชโกยะ

กูให้เวลาคิดนะ~

โชโกยะ

//เดินไปใกล้เบจิ

เบจิตะ

//ถอยหลัง

โชโกยะ

//ยื่นหน้าไปใกล้หูเบจิ

เบจิตะ

...

โชโกยะ

กูสามารถช่วยมึงได้ โดยเฉพาะเรื่องไอ้ เว นอม~//กระซิบข้างหู

เบจิตะ

...

โชโกยะ

หึหึ//แสยะยิ้ม

หลังจากที่โชโกยะกล่าวเสร็จก็เดินหายไปจากห้องโดยปล่อยไว้ให้เบจิตะนั้นยืนเหม่ออยู่คนเดียว

เบจิตะ

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ