ชะตาลิขิตรัก โชคชะตา 1

จางอี้เซียน (นางเอก)

"ในวันที่พวกเค้ามีความสุข แต่วันนี้กลับเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดสำหรับข้า"

จางอี้เซียน (นางเอก)

จางอี้เซียน (นางเอก)

" แม่ใหญ่ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ ข้าไม่อยากแต่งงาน ท่านพ่อ! "

อิ๋นรั่ว แม่ใหญ่(นางเอก)

" หุบปาก!! เด็กเหลือขออย่างแกมีคนมาสู่ขอก็ดีแค่ไหนแล้ว แถมยังได้แต่งกับขุนนาง เจ้าควรจะดีใจที่ข้าให้แต่งกับผู้ชายรวยๆ"

จางซีซี พี่สาว(นางเอก)

" นั้นสิ คนอย่างแกได้แต่งออกไปก็ดีแค่ไหนแล้ว "

จางอี้เซียนนางมองไปที่พ่อของนาง แต่พ่อของนางกลับไม่แยแสนางด้วยซ้ำ

อิ๋นรั่ว แม่ใหญ่(นางเอก)

"มัวแต่นั่งร้องไห้ไปก็เท่านั้น เจ้าคิดว่าข้าจะยอมปล่อยเจ้าไปงั้นรึ หึ! ถ้าเจ้าคิดจะหนี ข้าจะสั่งคนเฆี่ยนแม่เจ้าจนตาย จำเอาไว้!! แกมันก็แค่เด็กที่ไม่ควรเกิดมา ที่ข้าเลี้ยงเจ้าก็เจ้าควรจะสำนึกบุญคุณข้าแล้วแต่งออกไปซะ!"

จางอี้เซียน (นางเอก)

" แม่ใหญ่...ท่านอย่าทำอะไรแม่ข้าเลยนะ ข้าขอร้องล่ะ"

อิ๋นรั่ว แม่ใหญ่(นางเอก)

" ถ้าอย่างนั้นก็แต่งออกไปซะ แล้วถ้าคิดจะฆ่าตัวตาย ก็อย่ามาตายในจวนข้า "

จางอี้เซียนมองพวกเขาเดินจากไปอย่างไม่ใยดีเลยแม้แต่น้อย

หลี่เซี่ย แม่(นางเอก)

" เซียนเออร์!! เซียนเออร์! ลูกแม่...เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ทำไมพวกเขาทำเช่นนี้กับเจ้า "

จางอี้เซียน (นางเอก)

"ท่านแม่ ข้าไม่เป็นอะไร ท่านออกมาทำไมกัน ท่านกำลังป่วยออกมาเดี๋ยวอาการจะแย่เอาได้"

หลี่เซี่ย แม่(นางเอก)

" แม่ไม่เป็นอะไร เจ้าหนีไปเถอะ แม่เตรียมของไว้ให้เจ้าแล้ว"

จางอี้เซียน (นางเอก)

" ท่านแม่ ข้า...ข้า...ข้าหนีไปไม่ได้หรอก ถ้าข้าหนีไป พวกเค้าจะต้องไม่ปล่อยท่านไปแน่"

หลี่เซี่ย แม่(นางเอก)

" แต่ว่า"

จางอี้เซียน (นางเอก)

" ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ ถึงท่านพ่อจะเกลียดข้ามาก แต่ท่านพ่อก็รักท่าน ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ"

จางอี้เซียนลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปในห้องเก็บฟืน นางทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าท่านแม่ แต่จริงๆแล้ว...นางสุดแสนจะทรมานใจ แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่นัดตัดพ้อต่อว่าโชคชะตา

เช้าวันต่อมา ที่จวนแม่ทัพ

ไป๋เฟิงซี นางเอก

"ท่านพ่อ! ทำไมข้าต้องแต่งกับองค์รัชทายาทด้วย!! ข้าไม่แต่งยังข้าก็ไม่แต่ง! "

ไป๋จิงเทียน พ่อนางเอก

"ซีเออร์...เจ้าจะให้พ่อคนนี้ปวดใจตายไปเลยรึไง พ่อรู้ว่าเจ้าไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบรัชทายาท แต่การแต่งงานครั้งนี้ไม่อาจปฏิเสธได้ฮองเฮามีรับสั่งมาแล้ว ว่าให้เจ้าแต่งกับรัชทายาท พ่อขัดไม่ได้หรอก"

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" ท่านพ่อ...ท่านคงไม่อยากให้ข้าตายหรอกใช่มั้ย ใครก็รู้ว่ารัชทายาทอำมหิตแค่ไหน ถึงข้าจะเก่งเพลงดาบแค่ไหนก็ไม่เคยชนะองค์รัชทายาทได้เลย แล้วฮองเฮาส่งข้าเข้าไปอยู่ข้างกายององค์รัชทายาทแบบนี้ไม่เท่ากับส่งลูกไปตายรึเจ้าคะ!!? "

ไป๋จิงเทียน พ่อนางเอก

"ฮองเฮาแค่อยากให้เจ้าคอยจับตาดูรัชทายาทเท่านั้น "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" แค่คอยส่งข่าว แต่ถ้าข้าโดนจับได้ ลูกก็ตายอยู่ดี อีกอย่างคนที่ลูกชอบก็ไม่ใช่..."

ไป๋จิงเทียน พ่อนางเอก

" พ่อรู้ ว่าเจ้าชอบองค์ชายหลี่ แต่พ่อก็ไม่สามารถขัดฮองเฮาได้ ซีเออร์...เจ้าก็รู้ว่าพ่อรักเจ้าแต่พ่อก็ขัดฝ่าบาทกับฮองเฮาไม่ได้"

ไป๋เฟิงซีไม่รู้จะทำยังไงต่อนางจึงวิ่งหนีออกไปจากจวน นางเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย คนที่นางรักก็ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" 🥺ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ คนที่ข้ารักข้าก็ไม่สามารถครอบครองได้ แต่คนที่ข้าไม่ได้รักนั้น....😭"

สามวันต่อมา

จวนสกุลจาง

(แม่สื่อ) " ฮูหยิน เกี้ยวเจ้าสาวพร้อมแล้วเจ้าค่ะ "

อิ๋นรั่ว แม่ใหญ่(นางเอก)

" รีบลุกไปสิ เจ้าจะลีลาทำไม ถ้ายังชักช้าข้าจะลากแม่เข้ามาโบยต่อหน้าเจ้า" (กระซิบ)

จางอี้เซียน (นางเอก)

" เจ้าค่ะ แม่ใหญ่" (ตอบรับแบบไม่เต็มใจ)

(แม่สื่อ) " เชิญเจ้าค่ะคุณหนู"

ตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนเกี้ยวเจ้าสาว จางอี้เทียนนางคิดว่านางจะมีชีวิตรอดไปได้ยังไงหรือบางทีการที่นางต้องตาย อาจจะเป็นทางเดียวที่จะหลุดพ้นต่อโชคชะตาอันเลวร้ายนี้

ฺ(แม่สื่อ) " คุณหนู...ถึงแล้วเจ้าค่ะ"

จางอี้เซียน (นางเอก)

" ข้า..."

(แม่สื่อ) " ข้ารู้ว่าคุณหนูจะพูดอะไร ข้ารู้มันอาจจะดูเลวร้าย แต่นี้คือสิ่งที่พวกเราที่เกิดมาเป็นผู้หญิงเลือกไม่ได้ พ่อแม่ว่ายังไงก็ต้องทำตามนั้น ข้าเองก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้ เชิญด้านในเถอะเจ้าค่ะ"

ยิ่งเวลาล่วงเลยไปเท่าไหร่ จิตใจของจางอี้เทียนก็อยู่ไม่สุข นางกระวนกระวายใจไม่นานนางก็ได้ยินเสียงเปิดประตูและได้ยินเสียงฝีเท้าค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ

ซุยเยว่ ขุนนาง

" เมียข้า เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่"

จางอี้เทียนไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง นางหวาดกลัวร่างกายสั่นเทาเพราะความกลัว ซุยเยว่ เป็นคนที่เลื่องลือว่าบ้าผู้หญิงและวิปริต

ซุยเยว่ ขุนนาง

" ข้าพูด เจ้าไม่ได้ยินหรือไง"

ซุยเยว่ โมโหหนักมากที่จางอี้เทียนเมินเขา ซุยเยว่ถอดชุดแต่งงานของตัวเองออก ก่อนจะเดินเข้าไปหาจางอี้เทียน และเขาก็ผลักนางลงบนเตียงก่อนจะฉีกชุดแต่งงานของจางอี้เทียนออก ไม่ว่าจางอี้เทียนจะกรีดร้องยังไงเขาก็ไม่หยุด จางอี้เทียนได้ถีบไปที่หน้าอกของซุยเยว่ ซุยเยว่ล้มลงจากเตียง จางอี้เทียนจึงได้จังหวะหนีออกไป นางวิ่งออกไปข้างนอกและตะโกนให้คนช่วย ซุยเยว่ก็วิ่งตามมาพร้อมกับบ่าวในเรือนสามคน เขาสั่งให้บ่าวมาจับจางอี้เทียน แต่ข้างหน้าเป็นบึงน้ำ นางไม่สามารถหนีไปไหนได้อีกแล้ว

ซุยเยว่ ขุนนาง

" ฮ่าๆๆๆ ดูสิว่าเจ้าจะหนีข้าไปไหนได้อีก เทียนเออร์...เจ้ามาหาข้าเถอะ ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี"

จางอี้เซียน (นางเอก)

" ไม่อย่าเข้ามานะ!! "

จางอี้เทียนหยิบมีดที่ซ้อนไว้ออกมา แต่ซุยเยว่คิดว่านางคงไม่กล้าทำอะไร เขาเลยเดินเข้าไปหาจางอี้เทียน แล้วจับแขนที่นางถือมีดเอาไว้ แต่จางอี้เทียนไม่ยอมพวกเขาฉุดกระชากมีดกันไปมา ก่อนจางอี้เทียนจะตัดสินใจถีบซุยเยว่แล้วใช้มีดพกนักแทงเข้าไปที่ท้องของตัวเอง นางล้มลงไปกองกับพื้น จางอี้เทียนนางมองขึ้นไปบนฟ้าเป็นครั้งสุดท้าย สายตาเริ่มเลือนลางก่อนดับมืดลง

ซุยเยว่ ขุนนาง

"บ้าเอย! เก็บกวาดให้เรียบร้อยพรุ่งนี้ก็เอาศพไปฝังซะ! เสียอารมณ์จริงๆ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ