ชะตาลิขิตรัก ความรักบ้าบออะไรกัน

หนานอี้ซิน พระเอก

หนานอี้ซินไม่ได้ฟังอะไรทั้งนั้น แม้ไป๋เฟิงซีจะอ้อนวอนแค่ไหนเขาก็ไม่สนใจ เขากำลังจะเลื่อนมือเข้ามาที่หว่างขาของเธอ

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" นี่! ไม่ได้นะเพคะ หยุดก่อน!! "

หนานอี้ซินชะงักเล็กน้อยแล้วมองหน้าของไป๋เฟิงซี เขาอยากรู้ว่าไป๋เฟิงซีจะมีลูกไม้อะไรอีก

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" ไม่ได้นะเพคะ คะ...คือหม่อมฉันฉัน...หม่อมฉันมีรอบเดือนเพคะ!! "

หนานอี้ซิน พระเอก

" เหรอ! แต่ข้าไม่ถือ "

พูดจบเขาก็จูบเธอหนักขึ้น และรุนแรงขึ้นเลื่อยๆ เขาเอามือเข้าไปตรงหว่างขาของเธอ

หนานอี้ซิน พระเอก

" ไม่ได้เป็นนิ นี้เจ้ากล้าหลอกข้าสินะ ไป๋เฟิงซีเจ้าช่างใจกล้าจริงๆ เดิมที่ก็แค่อยากจะเล่นสนุกเฉยๆ แต่ดูท่าแล้ว คงเล่นสนุกเฉยๆไม่ได้สินะ งั้นเจ้าก็อย่าว่าข้าใจร้ายก็แล้วกัน "

ไป๋เฟิงซีตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก และดูเหมือนหนานอี้ซินจะเอาจริง ไป๋เฟิงซีก็ยิ่งพยายามดิ้นมากขึ้น หนานอี้ซินก็ยิ่งใช่แรงมากขึ้นเช่นกัน

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" อือออ~ " นี้ฉันจะหนีไม่รอดจริงๆใช่มั้ย "ไม่ได้นะ อ่า~ เจ็บ! นี้ท่านปล่อยข้านะ หนานอี้ซิน!!"

ไป๋เฟิงซีพยายามดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ในจังหวะที่หนานอี้ซินจูบนางอยู่นั้น ไป๋เฟิงซีเลยใช้จังหวะนี้กัดไปที่ปากของหนานอี้ซิน หนานอี้ซินก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

หนานอี้ซิน พระเอก

" นี้!! เจ้ากล้ากัดข้างั้นเหรอ ได้! ไป๋เฟิงซี เจ้าอย่าคิดว่าวันนี้เจ้าจะรอดไปได้เลย "

หนานอี้ซิน พระเอก

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" อื้อออ~ "

หนานอี้ซิน พระเอก

" ตื่นแล้วสินะ "

ไป๋เฟิงซีลืมตัวเลยผลักหนานอี้ซิน ออก

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" อ่ะ! หม่อมฉัน หม่อมฉันลืมตัวนะเพคะ "

หนานอี้ซิน พระเอก

" ลืมตัวงั้นเหรอ สงสัยเราสองคนคงต้องทำความรู้จักกันให้มากขึ้นไปอีกสินะ "

หนานอี้ซินไม่พูดอะไรต่อ เขาจับเธอกดลงบนเตียงอีกครั้งนึง และรุนแรงกับเธอมากขึ้น

เช้าวันต่อมา

หนานอี้ซิน พระเอก

" ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมาได้แล้ว ลุกไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวพร้อมข้า "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" อ่ะ! โอ๊ยยย! "

หนานอี้ซิน พระเอก

" เป็นอะไร เจ็บเหรอ แค่นี้เจ้าก็ทนไม่ได้สินะ "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" ท่าน! " เถียงไปก็เท่านั้น ไม่ว่ายังไงก็สู้แรงเค้าไม่ได้อยู่ดี เจ็บจังเลย ยืนจะไม่ไหวอยู่แล้ว

(บ่าว1) " นี่ๆ ข้ามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง วันนี้ข้าได้ไปดูแลพระชายามา เจ้ารู้มั้ยว่าเมื่อคืนคงหนักหน้าดูเลย เมื่อเช้านี้พระชายาถึงกับลุกเดินแทบไม่ได้แนะ"

(บ่าว2) " ใครบอกว่าตั้งแต่เมื่อคนล่ะ ตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายเลยต่างหาก ข้าไปทำงานแถวตำหนักพระชายานะ เสียงดังดุเดือดมาก "

(บ่าว3) " อุยยย องค์รัชทายาทของเราหน้าตาดีขนาดนี้ใครจะไม่อยากกินบ้างล่ะ เป็นข้าสามวันสามคืนก็ไหว"

(บ่าว2) " นี้คงเป็นครั้งแรกเลยที่องค์รัชทายาทยอมนอนค้างที่ห้องผู้หญิง "

(บ่าว1) " จริงด้วย ในบรรดาผู้หญิงที่แต่งเข้ามา ก็ยังไม่เห็นพระองค์ ไปนอนค้างด้วย"

(บ่าว3) " สงสัยอีกไม่นานพวกเราคงได้เลี้ยงองค์ชายน้อยแน้ๆเลย"

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" พวกเจ้าว่าอะไรนะ!! "

(บ่าว1 บ่าว2 บ่าว3) " พระสนม!! พวกเราไม่ได้ตั้งใจเพคะ "

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ข้าถามว่าพวกเจ้า! พูดว่าเมื่อกี้พวกเจ้าพูดอะไรกัน"

(บ่าว1) " พวกเรา...พวกเราพูดเรื่องที่องค์รัชทายาทไปนอนค้างที่เรือนฮุ่ยเจินเพคะ "

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ไม่จริง... พวกเจ้าไสหัวไป!! "

ซูฉี บ่าวของพพระสนมอวี้

" พระสนม! ไม่เป็นอะไรนะเพคะ องค์รัชทายาทก็แค่หลงของใหม่ ไม่นานต้องกลับมาหาพระสนมแน่เพคะ "

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ไป! ไปเรื่อนฮุ่ยเจิน "

หนานอี้ซิน พระเอก

"มัวทำอะไร ทำไมไม่กิน"

ไป๋เฟิงซี นางเอก

กินๆไปจะได้จบๆ

หนานอี้ซิน พระเอก

" ทำไม ตอนเช้าเป็นคนพิการ ตอนนี้ยังเป็นใบ้ด้วยสินะ "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

งานการไม่มีทำรึไงมาพูด่าคนอื่นอยู่ได้

หนานอี้ซิน พระเอก

" ข้าพูดไปไม่ได้ยินรึไง หรือว่าหูก็หนวกไปด้วย "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" หม่อมฉันพูดอะไรไปก็ขัดใจพระองค์อยู่ดีไม่ใช่รึไงเพคะ "

หนานอี้ซิน พระเอก

" พูดได้แล้วสินะ "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" หม่อมฉันอิ่มแล้วเพคะ..."

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ท่านพี่...อยู่ที่นี้ด้วยเหรอเพคะ"

ไป๋เฟิงซี นางเอก

ใครอีกล่ะเนี่ย จะอยู่สงบๆไม่ได้เลยสินะ

หนานอี้ซิน พระเอก

" เจ้ามาทำอะไรที่นี้ "

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" หม่อมฉันได้ยินว่า พระชายาเข้ามาอยู่ที่เรื่องฮุ่ยเจิน เลยมาทำความรู้จักน่ะเพคะ ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันเลยมาทำความรู้จักกันสักหน่อยนะเพคะ "

หนานอี้ซิน พระเอก

ดูก็รู้ว่าไม่ได้มาทำความรู้จัก แต่ก็ดี ข้าก็อยากรู้ว่านางจะทำยังไง " หลงเออร์ มานี่สิ"

หนานอี้ซินเรียกให้อวี้ซิงหลงมานั่งบนตักต่อหน้าไป๋เฟิงซี

ไป๋เฟิงซี นางเอก

ต่อหน้าต่อตาข้ายังกล้าทำแบบนี้ ได้! ข้าจะเล่นเป็นเพื่อนพวกท่านเอง

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ท่านพี่...ต่อหน้าพระชายาทำแบบนี้ไม่ดีมั้งเพคะ " หึ! ต่อหน้าเจ้า ท่านพี่ยังรักและเอ็นดูข้า ข้าจะดูสิเจ้าจะทนอยู่ได้ยังไง 😏

หนานอี้ซิน พระเอก

" ที่นี้ก็จวนข้า ข้าจะทำอะไรที่ไหน ใครจะกล้าว่าอะไร "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

ื" ใช่เพคะ ที่นี้ก็จวนของพระองค์ พระองค์จะทำอะไรก็ย่อมได้ หม่อมฉันไม่กล้าจะกล่าวโทษพระองค์หรอกเพคะ เชิญเลยเพคะ! หม่อมฉันไม่ถือ! "

หนานอี้ซินเห็นว่าไป๋เฟิงซีไม่สะทกสะท้านอะไร ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น และผลักให้อวี้ซิงหลงลุกขึ้น

หนานอี้ซิน พระเอก

" วันนี้จะจะไปพักที่เรือนของสนมอวี้ "

เมื่อหนานอี้ซินพูดจบก็เดินออกไปทันที แต่พอออกไปพ้นจากประตู เขากลับวิ่งมาแอบฟังที่ด้านข้างหน้าต่างเรือนของไป๋เฟิงซี

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

"หึ!😏 ถึงจะเป็นพระชายา แต่ก็เป็นได้แค่ของเล่น คุณหนูไป๋ ชีวิตท่านช่างหน้าสงสารนัก "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" ชีวิตของซีเออร์ ไม่จำเป็นต้องให้พระสนมมาเดือดร้อนแทนหรอกนะ ในเมื่อรู้ตัวว่าเป็นแค่สนม ก็ควรจะรู้ด้วยสิ ว่าอะไรควรทำก็ทำไป อะไรไม่ควรทำก็ควรจะสำเหนียกตัวเองด้วยว่าอย่าล้ำเส้น! ข้านะไม่ถือสาหรอกนะว่าพระองค์จะไปนอนกับใคร เพราะผู้ชายไม่ได้จำเป็นต่อชีวิตข้าขนาดนั้น ต่อไปเจ้าก็ดูแลพระองค์ดีๆ อย่าให้ได้มาหาข้าก็พอ"

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" ทำเป็นหยิ่งยโสไปเถอะ! "

ไป๋เฟิงซี นางเอก

" พูดจบแล้วใช่มั้ย! เชิญออกไปด้วย ข้าไม่ส่งนะ"

อวี้ซิงหลง สนมของพระเอก

" เจ้า!! "

อวี้ซิงหลงโมโหเป็นอย่างมากก่อนจะรีบเดินกลับเรือนตัวเอง ทางด้านหนานอี้ซินพอได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งโมโห แล้วเดินออกไปทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ