นิยายเรื่องนี้ ข้าไม่ใช่นางเอก 1 (ภาค รักนี้ในความฝัน)
บทที่ 1 นิยายในความฝัน (1.1)
ชาวบ้าน
แม่นางเสวี่ย ได้โปรดปล่อยพวกข้าไปเถิดนะเจ้าคะ
เสียงของเหล่าบรรดาชาวบ้านที่ร้องขอชีวิตจากหญิงสาวร่างระหงตรงหน้าดังไปทั่วพื้นถนนของหมู่บ้านฉางหยาง
เสวี่ย ไป๋ฮวา
ข้าไม่จำเป็นต้องรับฟังคำขอร้องของพวกเจ้า
เสวี่ย ไป๋ฮวา
และพวกเจ้าไม่มีสิทธิมาออกคำสั่งกับข้า ว่าข้าควรหรือไม่ควรฆ่าใคร
ชาวบ้าน
ท่านคิดว่าท่านเป็นผู้ที่สูงส่งมากนักหรือ!
ชาวบ้าน
และท่านจะฆ่าผู้คนเป็นผักเป็นปลาแบบนี้ได้หรืออย่างไร!
เสวี่ย ไป๋ฮวา
เจ้ากล้าตะโกนใส่ข้างั้นหรือ!!!
ไม่รอและไม่ฟังให้ชาวบ้านผู้นั้นพูดสิ่งใดจบ เสวี่ยไป๋ฮวาชักกระบี่ไป๋เหมยออกมาจากฝัก
เพียงตวัดกระบี่ รังสีของกระบี่ไป๋เหมยกลับกลายเป็นกลีบดอกเหมยฮวา*ที่แสนคมกริบ
*ดอกบ๊วย
แม้จะดูบางเบาและอ่อนโยน แต่กลับเป็นใบมีดขนาดเล็กที่ปลิวไปตัดคอของชาวบ้านเหล่านั้นขาดสะบั้น
เสวี่ยไป๋ฮวาหัวเราะในลำคอ นางเดินเข้าไปใกล้สตรีชาวบ้านศีรษะขาดที่นอนจมกองทะเลโลหิตอยู่
นางนั่งบนส้นเท้าโดยชันเข่าข้างหนึ่งขึ้น หยิบผมของสตรีชาวบ้านตรงหน้าขึ้นมาทำให้ศีรษะของสตรีชาวบ้านลอยอยู่ แล้วกระซิบที่หูของสตรีชาวบ้านศีรษะขาดเบาๆ
เสวี่ย ไป๋ฮวา
จำเอาไว้ว่าเจ้าเป็นใครและข้าเป็นใคร
เสวี่ย ไป๋ฮวา
ทีหลังอย่ามาตะโกนใส่ข้า!
พูดจบ นางจึงลุกขึ้นยืน โยนศีรษะของสตรีชาวบ้านหัวขาดทิ้ง และเดินจากไป
ฟอร์เมอร์(Former)
ทำไมไป๋ฮวาถึงฆ่าคนโดยไร้เหตุและผลแบบนี้นะ!😡
น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความโมโหเอ่ยขึ้น
ฟอร์เมอร์(Former)
อ่านแป๊บเดียวเอง ก็เกือบจะถึงครึ่งเล่มแล้วแฮะ
ฟอร์เมอร์(Former)
แต่ไม่เป็นไรเรื่องนี้มีตั้ง 3 เล่ม อีกอย่างเพิ่งเรียนจบมหาฯลัยก็ต้องหาอะไรทำผ่อนคลายสมองสักหน่อย
ฟอร์เมอร์(Former)
ตอนเรียนอยู่อ่านแต่หนังสือเรียน งานกลุ่มก็ต้องปั่น น่าปวดหัวจะตายชัก
ฟอร์เมอร์ บ่นพึมพำเกี่ยวกับการเรียนมหาวิทยาลัยและนิยายของเธออีก2-3ประโยค แล้วจึงตั้งหน้าตั้งตาอ่านนิยายต่อไป
Comments