นิยายเรื่องนี้ ข้าไม่ใช่นางเอก 1 (ภาค รักนี้ในความฝัน)
บทที่ 1 นิยายในความฝัน (1.3)
หลังจากเก็บของใช้และเสื้อผ้าของตนเองและน้องชายเสร็จก็ขับรถไปที่บ้านของพี่สาวทันที
เซ็นท์ขับรถไปรับน้องชายที่โรงเรียนมัธยม และกลับมาที่บ้านของพี่สาว
พรีเซ้นท์(Present)
พี่ฟอร์!
เสียงเคาะประตูห้องและเสียงเรียกของน้องสาวทำให้ฟอร์เมอร์เลิกคิดเรื่องพวกนั้นไป
ฟอร์เมอร์(Former)
ม...มีอะไร!
พรีเซ้นท์(Present)
ไปกินข้าวได้แล้วค่ะ
ฟอร์เมอร์(Former)
อ่อ ได้! เดี๋ยวพี่ลงไป
พรีเซ้นท์(Present)
รีบลงมานะคะ
พรีเซ็นท์เดินลงบันไดไปที่ห้องทานอาหาร
ฟอร์เมอร์(Former)
ไปกินข้าวดีกว่า
ฟอร์เมอร์เดินลงไปที่ห้องทานอาหาร
3 พี่น้องทานอาหารมื้อเย็นกันจนอิ่ม หลังจากเก็บจานอาหารและล้างจานเสร็จ ทั้ง3คนจึงเดินไปนั่งบนโซฟาที่ห้องรับแขก เปิดโทรทัศน์ดูรายการที่ชอบและพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
มันเป็นภาพจำที่ไม่ได้เกิดขึ้นมานานหลายปีแล้ว
ปิ๊งป่องๆๆ (เสียงกดกริ่ง)
พรีเซ้นท์(Present)
มาแล้วค่า~~~
พรีเซ้นท์(Present)
อ้าว! น้าริว! น้าอินทร์! สวัสดีค่ะ
พรีเซ้นท์(Present)
สวัสดีค่ะ น้องริน
พรีเซ้นท์(Present)
เชิญเข้ามาก่อนค่ะ
ฟอร์เมอร์(Former)
อ้าว น้าริว! น้าอินทร์! น้องริน! สวัสดีค่ะ
ฟิวส์เจอร์(Future)
สวัสดีครับ
ริน
สวัสดีค่ะ พี่ฟอร์ พี่ฟิวส์
พรีเซ้นท์(Present)
นี่ค่ะน้ำ
ริว
แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน แป๊บเดียวเอง ฟอร์ก็เรียนจบมหาฯลัยแล้วนะเนี่ย
อินทร์
ครั้งล่าสุดที่มา หนูฟอร์เพิ่งเรียนอยู่ปี2เอง
ฟอร์เมอร์(Former)
น้องรินก็โตขึ้นเยอะเลย
ฟอร์เมอร์(Former)
ตอนนั้นน้องรินยังเรียนประถมไม่จบด้วยซ้ำ
พรีเซ้นท์(Present)
นั่นสิคะ
พรีเซ้นท์(Present)
ตอนนั้นรินเรียนอยู่แค่ ป.5 เอง
ฟิวส์เจอร์(Future)
แต่กลับผิดที่พวกน้านะครับ
ฟิวส์เจอร์(Future)
ผ่านมาตั้งหลายปี กลับดูไม่แก่ลงไปเลย
ฟิวส์เจอร์(Future)
ยังสวย/หล่อ กันเหมือนเดิม
หลังจากนั้น น้าหลานที่ไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปี ก็นั่งคุยกันในห้องรับแขกอยู่นานสองนาน
Comments