EP1 จุดเริ่มต้น

“ปลายฝน เธอได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ประเทศจีนนะ”

เสียงของผู้เป็นอาจารย์ประจำชั้นของฉันดังขึ้น หลังจากที่ฉันมัวแต่คิดเรื่องการสอบว่าจะผ่านหรือไม่

“ปลายฝน ปลายฝน อาจารย์เรียกแกนะ”

บอสตั้น เรียกจนฉันสะดุ้ง บอสตั้นเป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่เด็ก รวยมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย สนิทกันมาก จนคนในโรงเรียนคิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน

“ห้ะ! อะ..อะไรนะ”ฉันหันไปถามบอสตั้นด้วยสีหน้าที่งวยงง

“อาจารย์บอกว่า แกได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่จีนนะ”บอสตั้นตอบแทนอาจารย์ด้วยความดีใจ และดีใจแทนเพื่อนๆ

“จา จะ...จริงหรอคะอาจารย์”ฉันตอบด้วยความดีใจ พร้อมกับหันหน้าไปถามอาจารย์ หลังจากที่นั่งกลุ้มใจมานาน

“จริงสิ เลิกคลาสแล้วไปพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะ ครูมีเรื่องจะแจ้งเรา”

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”สิ้นเสียงอาจารย์สั่งฉันแล้ว อาจารย์ก็สอนต่อ จนเลิกคลาส

“นี่แกโชคดีจังเลยอ่ะ ได้ไปประเทศจีนที่ทุกคนสายศิลป์ภาษาอังกฤษ-จีน หลายๆคนใฝ่ฝันอ่ะ”น้ำหวานที่เป็นเพื่อนในห้องเดียวกันพูดขึ้นแบบนี้ จนฉันคิดว่า ฉันเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุดในสายศิลป์-ภาษาเลยล่ะ

“แต่ว่า...ปีนี้เห็นเขาพูดว่ากันว่า ไปได้แค่คนเดียวนะ ห้องอื่นที่สอบได้เขาก็ไม่ได้ไป เพราะเค้าไม่ได้เรียนภาษาจีนโดยตรงเหมือนกับพวกเรา และงบในปีนี้มีพอสำหรับคนเดียวเท่านั้นอ่ะ”น้ำหวานพูดเสริม ฉันคิดว่า ฉันจะมีเพื่อนไปเสียอีก!!!

“จริงหรอ น้ำหวาน”บอสตั้นพูดเสริม

“จริงสิบอสตั้น เนี่ยขนาดผิงผิง ที่อยู่ห้อง1อ่ะ ยังอยากไปไม่แพ้เราเลย แต่ก็ไปไม่ได้ เหตุผลก็ตามที่เราบอกเลย”น้ำหวานพูดต่อ

“เลิกคลาสแล้วหนิ แกรีบไปหาอาจารย์เถอะ เดี๋ยวจะโดนดุเอา”บอสตั้นพูดขึ้นทันที

“โอเคๆ รอฉันแปปนึงนะ เดี๋ยวเราจะได้ไปกินข้าวพร้อมกัน”ฉันหันไปบอกบอสตั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไป

...ณ ห้องพักครู...

ก๊อกๆก๊อก

“ขออนุญาตค่ะ อาจารย์”ฉันเคาะประตู ก่อนจะเรียกอาจารย์ เพื่อขออนุญาตก่อนเข้าไป

“เชิญครับ คือว่า เธอจะได้ไปอาทิตย์หน้านะ แล้วก็นี่เป็นใบขออนุญาต ให้ผู้ปกครองเธอเซ็นต์อนุญาตหรือไม่อนุญาตมาด้วยนะ ส่วนรายละเอียด อยู่ในใบที่แนบอยู่แผ่นหลังกระดาษอีกอันนะ”อาจารย์อธิบายพร้อมยืนกระดาษแผ่นหนึ่งให้ ซึ่งเป็นกระดาษใบตัดสินที่จะให้ฉันไปหรือไม่ไป โดยที่ฉันจะได้ไปหรือไม่ไปนั้นขึ้นอยู่กับแม่ของฉันที่เป็นคนตัดสินใจเอง

“อ๋อ โอเคค่ะ ขอบคุณค่ะ”ฉันพูดจบ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักครู พร้อมอ่านรายละเอียดคร่าวๆก่อนจะไปกินข้าวกับเพื่อนๆ

...ห้อง 5/4...

“เป็นไงบ้าง อาจารย์ว่าไงบ้าง”บอสตั้นถามด้วยความอยากรู้

“อาจารย์ก็แค่ให้ใบเซ็นต์อนุญาตจากผู้ปกครองและใบรายละเอียด แค่นั้นเอง”ฉันตอบบอสตั้น พร้อมยื่นใบที่ฉันได้มาจากอาจารย์ให้บอสตั้นดู

“โหดีว่ะ แกจะได้ไปเมืองเฉิงตูด้วยว่ะ เมืองแห่งแฟชั่นนะเว้ยเพื่อน”บอสตั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นบวกกับโผลกอดฉันจนเพื่อนแซว

“นี่ ปล่อยก่อนดิวะ ฉันรู้ว่านายอยากไปใช่ป่ะ”ฉันถามบอสตั้น ด้วยความที่ว่าฉันรู้อยู่แล้ว ว่าบอสตั้นอยากไป

“เอออยากไปดิ ต่อไปกูจะตั้งใจเรียนเว้ย กูไม่น่าห่วงแต่เล่นเลยว่ะ”บอสตั้นพูดตัดพ้อตัวเอง ก่อนจะน้ำตาคลอเบ้า

“ไม่เป็นไรเว้ยเพื่อน เดี๋ยวไว้กูจะโทรหามึงบ่อยๆละกัน เคป้ะ”ฉันตอบเพื่อน พร้อมตบไล่มันเบาๆ

“เออๆ ก็ได้วะ มึงอย่าผิดคำพูดนะเว้ย”บอสตั้นพูด พร้อมกับแสดงสีหน้าว่า ถ้าผิดคำพูดมันจะโกรธฉันมาก

“เออๆกูรู้แล้ว กูไม่ผิดคำพูดอยู่แล้วหน่า แต่ตอนนี้ไปกินข้าวก่อนเถอะว่ะ ไส้กูจะขาดละ”ฉันพูดพร้อมกับทำท่าหิวจนใจจะขาด

“เออๆ ปะๆ”บอสตั้นตอบก่อนจะเดินนำฉันไปที่โรงอาหาร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***