(JAMIE)

Jamie's POV

"98. 99. 100! Nice one, Jamie!" Sabi ng pinsan kong si Jackson. Lumapit siya sakin at binigyan ako ng tuwalya at bottled water na agad ko namang tinanggap.

Katatapos ko lang mag push up ng 100 times kaya't hinihingal kong tinunga ang tubig na binigay ni Jackson sa'kin.

"Nga pala, tumawag si Mr. Kim kanina. Hindi ka raw sumipot sa sparring mo kahapon?" Sabi ni Jackson. Binuhos ko muna sa ulo ko ang tubig na naiwan bago siya sinagot.

"Puro mahihina pinapa-sparring nya sakin. Isang sipa ko lang tumba agad. Tsk. Tsk."

Sparring ay isang paraan kung saan pinaglalaban ang dalawang magkaibang tao.

Hindi naman sa pagmamayabang pero lahat ng klase ng pakikipaglaban ay alam ko. With weapon man o hand to hand combat ay alam ko. Hindi lang basta alam, magaling din. Kaya siguro nahihirapan nang maghanap si Mr. Kim ng mga worthy opponents na ipang-s-sparr sakin.

Bata palang ako namulat nako sa mundo ng negosyo. Nag-iisa akong anak ng isang business tycoon. I'm an heiress kaya maraming banta sa buhay ko. Madaming kaaway si Daddy at ako ang parating target ng mga ito. Ako ang parating target dahil mahina ako. Hindi ko kayang ipagtanggol ang sarili ko.

At nang dahil sakin... Namatay ang Mommy ko. Ako ang target pero pinagtanggol ako ni Mommy kaya siya ang nawala. One year after my mon died, sumunod naman si Dad. He died because of depression. He loves my Mom so much at dumating na sa puntong pati ang buhay niya winakasan na niya.

If I wasn't weak, buhay pa sana sila. Kung malakas lang sana ako no'n, maipagtatanggol ko sana si Mommy at sana hindi siya namatay. Hindi sana magpapakamatay si Daddy.

I was just 13 years old back then. At hanggang ngayon sariwa parin sa alaala ko ang nangyari ng mga panahong yun.

Winaksi ko ang mga iniisip ko at tumayo na. Tinignan ko si Jackson na busy sa pag type ng cellphone nya na para bang walang ibang tao dito maliban sa kanyan.

"Nga pala, pupunta ako sa mall. Sama ka?" Tanong ko. Umiling-iling naman siya habang nakatingin parin sa cellphone nya.

"Pass. May date ako." Sabi niya sabay wink sakin.

"Ew. Jackson Cooper. Ew. Akala ko ba wala kang planong makipag date? Eh ano yan?" Sabi ko. Tumawa naman siya.

"People change, Jamie." Sabi niya sabay tawa na parang nababaliw na.

"Whatever, Jackson. Whatever."

—

I'm in a mall right now. Nagtitingin tingin ng mga pwedeng bilhin. Ganito ko e spoil ang sarili ko. Sa pamamagitan ng pagbili ng mga gusto ko. Deserve ko naman dahil puro nalang negosyo ang inaatupag ko lately.

At the age of 23, I've become a successful business woman. Lahat ng business at ari-arian ng mga magulang ko ay napunta sakin simula nang tumungtong ako sa edad na 18. Maaga kong tinapos ang business degree ko at pinalago ang business na iniwan sakin ng Daddy ko. Kasabay nito ang patuloy kong pag eensayo ng kahit anong pakikipaglaban. Katuwang ko si Jackson at si Mr. Kim na siyang nag-alaga ng business ko nong wala pako sa legal na edad.

Sikat ako bilang isa sa pinakabatang entrepreneur sa bansa, pero wala ako ni isang bodyguard man lang. Para saan? Kaya kong ipagtanggol ang sarili ko sa mga taong magtatangka sa buhay ko.

I'm busy buying dresses when suddenly the surface began to shake. Nagpapanik na ang lahat ng tao habang palakas ng palakas ang lindol. Nasa 3rd floor ako ng mall at ramdam na ramdam ko ang pag-uga ng kinatatayuan ko. The people around me are busy finding their way out of this building. Habang ako? Nakatayo lang habang nanginginig ang kamay.

I'm afraid of earthquakes. Bata palang ako kay takot na talaga ako sa lindol.

Nabangga ako ng mga taong tumatakbo kaya't napa upo nalang ako. Hindi parin tumitigil ang lindol at ganon din ang nanginginig kong mga kamay. Nilibot ko ang tingin ko sa buong mall at kapansin pansin ang mga ding-ding na unti-unti nang nagkakaroon ng crack. Nagsitumbahan na din ang mga estante.

It's a total chaos and my heart is beating faster na para bang sinasabayan nito ang lindol.

'No. I'm strong. Hindi dapat ako matakot ng ganito. Jamie, lindol lang to. Ikaw si Jamie Quinn Romero ang babaeng sinumpang maging malakas kaya't tumayo ka! Please lang.'

Nanginginig akong tumayo saka nilibot ang tingin ko. Nakita ko ang hagdan pababa kaya agad akong pumunta. Kunti nalang ang tao kaya baka naka labas na ang iba. Lucky them.

Humihina na ang lindol kaya nabawasan ng kaunti ang kaba ko. Nasa 2nd floor nako nang bigla na namang lumindol. This time, napakalakas na nito. Palaki ng palaki ang mga crack sa dingding, may mga maliliit nadin na semento ang nahuhulog.

I cover my head using my hands at ready na sanang bumaba sa hagdan nang may narinig akong iyak ng bata. Nilibot ko ang tingin ko kaya't nakita ko ang batang umiiyak. Nasa gilid siya ng isang mannequin. Nanginginig may nilapitan ko siya't hinawakan ang kamay niya.

'curse to the mother of this child for leaving this kid behind.'

"We have to get out of here, kiddo. Let's go."

Hawak ko ang bata habang tumatakbo kaming dalawa. The ceiling is already falling little by little. Hanggang sa may nahulog na talagang malaking semento at matatamaan na sana nito ang batang kasama ko pero agad ko siyang tinulak at tuluyan nang bumagsak sakin ang natibag na semento.

How ironic. I'm so confident saying na kaya kong ipagtanggol ang sarili ko laban sa mga taong gustong saktan ako, pero hindi pala tao ang mananakit sakin.

I didn't want to be one of the weak ones, so I dedicated myself to rigorous training in order to become stronger. I pushed my limits, honed my skills, and believed that I could overcome any obstacle.

Pero, mamamatay lang pala ako dahil sa pagtulong sa mahina.

Namamanhid ang ulo kong nabagsakan ng kisame. Marami nang dugo ang tumutulo. Unti-unti nading humihina ang paghinga ko.

'I wonder if nagsasaya ngayon si Jackson sa Date niya. Si Mr. Kim kaya? Siguro busy parin siya sa paghahanap ng pwedeng ka sparring ko. Inaasikaso niya rin siguro ang mga trabahong iniwan ko.'

As my breath weakened nakita ko pa ang batang tinulungan ko. Akay na siya ng isang rescuer. Nakita ko pang tinuro niya ako habang umiiyak. I can't help my self to smile. At least ligtas siya. I'm sure one day mari-realize niyang hindi dapat siya maging mahina. Ganito siguro ang naramdaman ni Mommy nong sinalo niya ang balang dapat tatama sakin. A relief that my life risk for is safe.

Naramdaman ko pang pinagtutulungan ng mga rescuer ang batong nakadagan sakin. Hanggang sa hindi ko na namalayan ang lahat.

And everything went black.

__________S|S__________

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***