“ร้านรับซ่อมความพัง (แต่ไม่รับประกันความปกติ)”
ในตรอกแคบๆ ที่แอปแผนที่ไม่เคยพาใครมา มีร้านหนึ่งตั้งอยู่ ป้ายไม้เก่าเอียงนิดๆ เขียนด้วยลายมือว่า “ซ่อมทุกอย่างที่ชีวิตทำพัง” คิว—เด็กหนุ่มธรรมดาแบบธรรมดาจนโลกไม่จำเป็นต้องจำ ยืนจ้องป้ายอยู่นาน ไม่ใช่เ
1
2
คาบสุดท้ายที่ไม่มีอยู่จริง
โรงเรียนมัธยมศรีวิทย์ไม่เคยเงียบ ยกเว้นวันนั้น—วันที่ทั้งโรงเรียนเหมือนหยุดหายใจพร้อมกัน “เฮ้ย…ทำไมวันนี้ไม่มีเงาเราในกระจกวะ” ภาคินพูดขำๆ ระหว่างเดินเข้าตึกเรียน แต่ไม่มีใครขำตอบ เพราะทุกคน…เริ่มสังเ
0
1
ฉันเกิดใหม่ในนิยายที่รู้ตอนจบ
วันสุดท้ายของชีวิตฉันจบลงพร้อมหนังสือนิยายเล่มเก่า เล่มที่ฉันอ่านซ้ำจนจำทุกบรรทัดได้ขึ้นใจ แล้วโลกก็ดับวูบไปเหมือนปิดไฟห้อง เมื่อฉันลืมตาอีกครั้ง กลิ่นหมึกและกระดาษหายไป แทนที่ด้วยกลิ่นควันไม้ เสียงฝี
0
1
หน้าที่ไม่เคยถูกเขียน
ฉันตายแบบไม่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่อุบัติเหตุ ไม่ใช่ฮีโร่ แค่หลับไปพร้อมหนังสือนิยายที่คั่นหน้าสุดท้ายไว้ครึ่งเดียว พอลืมตาอีกที เพดานไม่ใช่ห้องนอน เป็นผ้าม่านสีงาช้าง กลิ่นหมึก กลิ่นกระดาษ และเสียงนาฬิกาเรือ
0
1
![แต่งงานกับคนนิสัย[ไม่]เด็ก](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/54137299f7a.webp-posterend6)
![ตำนานของ Ostuzuki Hanae [Naruto]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/4983337a4d.webp-posterend6)
![[AllNaruto] ใครกันที่จะมาช่วยนายล่ะ!!!](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/2459727c64e.webp-posterend6)
