ณ เรือนนาฏศิลป์กลางชนบท ซึ่งเปรียบเสมือนศูนย์รวมแห่งศิลปะการแสดงโบราณและสายใยแห่งมิตรภาพ เรือนแห่งนี้เป็นที่พำนักของครูโขนและครูละครรำผู้มากความสามารถ ที่ไม่เพียงแต่ถ่ายทอดความงดงามของท่วงท่าร่ายรำและบทขับร้อง หากยังปลูกฝังคุณธรรมแก่ลูกศิษย์ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเด็กที่ครอบครัวฝากเนื้อฝากตัวให้มาเรียน หรือเด็กที่ถูกทอดทิ้งให้เรือนนี้กลายเป็นที่พักพิงแห่งสุดท้าย
ที่นี่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ น้ำตา และสายใยแห่งความอบอุ่น แม้เด็กบางคนจะเริ่มต้นด้วยความเจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้ง แต่พวกเขาได้พบกับมิตรภาพและกำลังใจจากครูผู้ใจดี รวมถึงเหล่าศิษย์รุ่นพี่และเพื่อนร่วมเรือน การใช้ชีวิตในเรือนแห่งนี้เปรียบเหมือนการเต้นรำของชีวิต ที่ต้องผ่านการเรียนรู้ทั้งความสุข ความผิดหวัง และการต่อสู้เพื่อยืนหยัดในโลกที่โหดร้าย
แต่เมื่อศิลปะนาฏศิลป์ไทยเริ่มถูกมองข้ามจากยุคสมัยใหม่ เรือนนี้กลับต้องเผชิญกับความท้าทายครั้งใหญ่ ทั้งการขาดแคลนทุนทรัพย์และแรงกดดันจากภายนอก การดำรงอยู่ของศิลปะไทยจึงกลายเป็นเป้าหมายที่ทุกคนในเรือนต้องร่วมกันต่อสู้ โดยใช้ "การร่ายรำ" เป็นเครื่องมือหลอมรวมจิตใจ และสร้างสะพานเชื่อมระ
เกรซเทพซ่ามหาปลัยมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
รัญจวนจิต รื่นกลิ่นบุหงา คอมเมนท์