รัญจวนจิต รื่นกลิ่นบุหงา เรือนนาฏศิลป์

ณ เรือนนาฏศิลป์แห่งหนึ่งในชนบท แสงแดดอ่อนๆ จากเช้าวันใหม่สาดส่องผ่านหน้าต่างไม้สีอ่อนของเรือนนาฏศิลป์ กระทบกับพื้นไม้ที่เงางามจากการทำความสะอาด เด็กๆ วิ่งเล่นกันไปทั่วบริเวณ สาวน้อยบางคนถือตุ๊กตาเล่นกันในลานกลางเรือนอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะและความห่วงใยของครูที่เดินตามดูแลอย่างใกล้ชิด ทำให้บรรยากาศในเรือนเต็มไปด้วยความอบอุ่น เหมือนกับเป็นบ้านหลังใหญ่ที่มีแต่เสียงหัวเราะและความสุข ที่มุมหนึ่งของลานเริ่มมีเสียงดนตรีเบาๆ ดังขึ้น เสียงระนาดเอกที่ดังขึ้นพร้อมกับจังหวะที่สมบูรณ์แบบ เสียงขลุ่ยที่เป่าไปอย่างอ่อนหวาน สอดประสานกันจนกลายเป็นทำนองที่ไพเราะ ผู้ใหญ่บางคนหยุดลงจากการทำงานเล็กน้อย หันมาฟังเสียงเพลงที่บรรเลงขึ้น ร่างบางๆ ของสาวน้อยในชุดสีขาวสะอา นุ่งโจงกระเบนสีแดงสด บ้างก็ไปตามจังหวะดนตรีที่ขับเคลื่อนอยู่ในอากาศ

ครูมินตรา(ตัวนาง)

“อย่าลืมยืดขาให้ตรงค่ะ พริ้วมือให้สวยงาม”

เสียงครูมินตรา พูดขึ้นอย่างสุภาพ แต่เต็มไปด้วยความเอาใจใส่ ท่ามกลางกลุ่มเด็กที่กำลังฝึกท่ารำอย่างตั้งใจ บางคนยังคงบิดขี้เกียจเพราะความเหนื่อยล้า แต่ก็ยังคงฝึกฝนต่อไป

เสียงกระทบของเท้าในท่ารำแผ่วเบา เสียงของมือที่ตีพื้นอย่างระมัดระวัง ทุกท่วงท่าที่ถูกฝึกในวันนี้ ไม่เพียงแต่การเรียนรู้ศิลปะการรำ แต่ยังเป็นการสอนให้เด็กๆ รู้จักอดทนและทำงานร่วมกัน ทุกๆ ท่าทางที่แสดงออกมา บ่งบอกถึงความมุ่งมั่นที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในหัวใจของพวกเขา

น้ำฝน(ตัวนาง)

“ครูค่ะ กระดกขาแบบนี่หรือเปล่าเจ้าคะ?”

เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น ขณะกระดกขาตามที่ครูบอก

ครูเดือน(ตัวนาง)

“ถูกแล้วจ๊ะลูก แต่ว่าลองตั้งวงให้อ่อนมากขึ้นนะ ให้ดูนุ่มนวล"

ครูที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอบอย่างใจเย็น ก่อนจะยิ้มให้กับความพยายามของเด็กๆ

ในมุมหนึ่งของเรือน มีเด็กชายกลุ่มหนึ่งวิ่งเล่นไล่จับกันอย่างสนุกสนาน บ้างเล่นม้าก้านกล้วย บ้างก็นั่งคุยกันเกี่ยวกับเรื่องวรรณคดีต่างๆ ครูหลายคนยืนอยู่ไม่ไกล คอยจับตามองเด็กๆ เหมือนพ่อแม่ที่คอยให้คำแนะนำและคอยชี้แนะสิ่งที่ควรทำ

ครูกวินทร์(ตัวยักษ์)

“มารำกันต่อเถอะเด็กๆ วันนี้จะต่อท่ากันนะ”

เสียงครูหนุ่มที่เป็นผู้ฝึกซ้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

ทุกคนในเรือนเริ่มเงียบลง

ครูมิ่ง(ตัวยักษ์)

ใครไม่มาซ้อมครูจะถีบเหลี่ยม//ตระโกน

เหล่าเด็กๆที่เรียนโขนยักษ์และโขนลิง ต่างรีบวิ่งกันมา ด้วยความไม่อยากโดนถีบเหลี่ยม

นวล(ตัวลิง)

//วิ่งนำหน้า

บัว(ตัวลิง)

//วิ่งสุดชีวิต

เจนจิรา(ตัวยักษ์)

//วิ่ง4 x 100

เดชา(ตัวยักษ์)

//วิ่งตาม

จักร(ตัวยักษ์)

//วิ่งไม่คิดชีวิต

ดนัย(ตัวลิง)

//วิ่งตาม

ธันวา(ตัวลิง)

//วิ่งตาม

ทุกคนหัวเราะตามไปด้วย แต่นั่นกลับทำให้บรรยากาศในเรือนมีความอบอุ่นขึ้น ชัดเจนว่าแม้จะเป็นเรือนนาฏศิลป์ที่เต็มไปด้วยการฝึกซ้อมและการเรียนรู้ แต่ก็ยังคงเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย และการสนับสนุนซึ่งกันและกันเหมือนครอบครัวใหญ่

ครูมินตรา(ตัวนาง)

//ยืนมองพลางอมยิ้ม

ครูเดือน(ตัวนาง)

เด็กๆเนี่ยน่ารักจังเลยนะเจ้าคะ

ครูกัลยา(ตัวนาง)

ใช่แล้วเจ้าคะครูเดือน

ครูกัลยา(ตัวนาง)

เด็กๆเนี่ยน่ารักน่าถนุถนอมมากเลย

ครูวิภา(ตัวพระ)

ครูมิ่งก็ชอบแกล้งเด็กๆซะด้วยสิเจ้าคะ

ครูอัศวิน(ตัวพระ)

นั่นสิขอรับครูมิ่งชอบแกล้งเด็กๆซะด้วย วันดีคืนดีเด็กๆจะแกล้งคืนนะขอรับ//หัวเราะ

ครูมิ่ง(ตัวยักษ์)

แหมก็กระผมเห็นเด็กๆเล่นกันอยู่กระผมเลยอยากแกล้งขึ้นมาหนะ//หัวเราะ

จู่ๆมีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งเดินทางมาที่เรือนไทยแห่งนี่

บุษบา(ตัวนาง)

//ชะโงกหน้าไปดู

บุษบา(ตัวนาง)

เดี๋ยวฉันออกไปดูเองจ๊ะ

บุษบา(ตัวนาง)

//เดินไปหากลุ่มชาวบ้าน

บุษบา(ตัวนาง)

ฉันไหว้จ๊ะมีธรุอะไรกันเหรอจ๊ะ

พ่อกับแม่ของฝู่หรง://รับไหว้

แม่ของฝู่หรง:คือพอดีฉันอยากฝากฝั่งลูกให้เป็นนางรำหนะจ๊ะ อีกอย่างพวกเราจะย้ายไปอยู่ที่จีนกันด้วย ช่วยฝากลูกสาวฉันหน่อยนะ

บุษบา(ตัวนาง)

ทำไมไม่พาลูกไปอยู่ด้วยล่ะจ๊ะ

พ่อของฝู่หรง:พูดแล้วก็ลำบากใจ พวกเราติดหนี้กับพวกนักเลงพวกมันก็ตามล่าพวกเรา

ครูเดือน(ตัวนาง)

//เดินมา

พ่อของฝู่หรง:พวกเราจะหนีไปที่จีน อีกอย่างที่นั่นก็เป็นบ้านเกิดของพวกเราด้วย แต่พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะหนีสำเร็จไหม ก็เลยจะฝากฝั่งให้ลูกฉันมีชีวิตที่ดีกว่านี่หน่ะ

บุษบา(ตัวนาง)

อ๋อ.....

บุษบา(ตัวนาง)

//หันมามองฝู่หรง

บุษบา(ตัวนาง)

หนูชื่ออะไรจ๊ะ

ฝู่หรง(ตัวลิง)

หนูชื่อฝู่หรงจ๊ะพี่สาว

เจนจิรา(ตัวยักษ์)

รูปงามนามเพราะนะเราอ่ะ//เดินมา

ฝู่หรง(ตัวลิง)

ขอบคุณจ๊ะพี่สาว

ครูเดือน(ตัวนาง)

ยังไงก็ระวังตัวกันด้วยนะเจ้าคะ

แม่ของฝู่หรง:เดี๋ยวแม่จะกลับมารับลูกนะรอแม่ก่อนถ้าแม่รอดแม่จะกลับมารับลูก//จับมือลูกสาวพลางร้องไห้

ฝู่หรง(ตัวลิง)

//พยักหน้า

พ่อของฝู่หรง://หันไปเห็นพวกนักเลงจึงรีบจูงมือภรรยาหนีไปที่ท่าเรือ

ฝู่หรง(ตัวลิง)

//หันไปมองพ่อกับแม่

นักเลงกลุ่มหนึ่งที่วิ่งตามพ่อแม่ของฝู่หรงได้ผ่านเข้ามาในเรือนนาฏศิลป์

นักเลง:เฮ้ย!! พวกเอ็งเห็นผู้หญิงกับผู้ชายแถวนี่ไหมว่ะ!!//ถืออาวุธ

เจนจิรา(ตัวยักษ์)

//มองอาวุธ

ครูอัศวิน(ตัวพระ)

//เดินมา

ครูนาวิน(ตัวพระ)

//เดินมา

ครูกวินทร์(ตัวยักษ์)

//เดินมา

ครูกาย(ตัวยักษ์)

//เดินมา

ครูมิ่ง(ตัวยักษ์)

//เดินมา

ครูกร(ตัวยักษ์)

//เดินมา

ครูปรัชญา(ตัวลิง)

//เดินมา

ครูสุธร(ตัวลิง)

//เดินมา

ครูวีระพงษ์(ตัวลิง)

//เดินมา

ครูอัศวิน(ตัวพระ)

พวกข้าไม่เห็นเอ็งจะทำไมรึ?

นักเลง:รู้จักข้าน้อยไปแล้ว//กำลังจะใช้มีดแทง

ครูปรัชญา(ตัวลิง)

//คว้ามือไว้ก่อนจะใช้มืออีกข้างต่อยเข้าไปที่ท้องนักเลง

นักเลงคนอื่นที่เห็นก็พยายามจะต่อสู้กับครู

แต่ใครจะรู้ว่าวิชานาฏศิลป์สามารถป้องกันตัวเองได้

พวกบันดาลครูผู้ชายทั้งหลายต่างรุมโทรมพวกนักเลงจนหนีหายไป

ฝู่หรง(ตัวลิง)

//ยืนมอง

พ่อแม่ของฤทัย:มิยักรู้ว่าวิชานาฏศิลป์จะสามารถป้องกันตัวได้ด้วย

ครูวิไล(ตัวนาง)

มิทราบว่าพวกท่านมีเรื่องอันใดกันเจ้าคะ

พ่อของฤทัย:พวกเราอยากให้ลูกเรียนรำเหมือนคุณหญิงย่าของเขาหนะขอรับ

ครูวิไล(ตัวนาง)

อ๋อ...มิทราบว่าคุณหญิงย่ามีนามว่ากระไรเหรอเจ้าคะ

พ่อของฤทัย:อ๋อคุณหญิงย่ามีนามว่า"คุณหญิงละออง"

ครูวิไล(ตัวนาง)

คุณหญิงละออง....

ครูมินตรา(ตัวนาง)

//คุ้นๆ

ครูเดือน(ตัวนาง)

//รู้สึกแปลกๆ

ครูกัลยา(ตัวนาง)

ใช่ครูที่เคยพาเด็กๆไปรำในวังหลวงรึเปล่าเจ้าคะ

พ่อของฤทัย:ใช่ขอรับตอนกระผมอายุสัก16-17เคยเห็นคุณหญิง แกพาเด็กๆเข้าวังไปรำต่อพระพักตร์พ่ออยู่หัว

ครูกัลยา(ตัวนาง)

//หันมามองครูคนอื่นๆ

ครูเดือน(ตัวนาง)

//พยักหน้า

ครูวิไล(ตัวนาง)

คุณหญิงละอองนี่เอง คุณหญิงเคยสวนพวกอิฉันในวัยเยาว์เจ้าคะ

พ่อของฤทัย:อ๋อช่างบังเอิญดีแท้

ฤทัย(ตัวยักษ์)

//มองเด็กๆที่อยู่กลางสวน

บุษบา(ตัวนาง)

อยากไปสำราญกับเด็กๆงั้นเหรอจ๊ะ

ฤทัย(ตัวยักษ์)

//พยักหน้า

บุษบา(ตัวนาง)

//จับมือฝู่หรงกับฤทัยไปที่สวน

บุษบา(ตัวนาง)

ทุกคนนี่คือสมาชิกใหม่ของพวกเราเอง

ฤทัย(ตัวยักษ์)

//ยกมือไหว้

ฤทัย(ตัวยักษ์)

ฉันชื่อฤทัยจ๊ะ

ฝู่หรง(ตัวลิง)

//ยกมือไหว้

ฝู่หรง(ตัวลิง)

ฉันฝู่หรงจ๊ะ

บุษบา(ตัวนาง)

ต่อไปนี่พวกเขาจะมาเรียนรำกับพวกเราด้วยนะ

บุษบา(ตัวนาง)

ทำความรู้จักเข้าไว้ด้วยล่ะ

น้ำฝน(ตัวนาง)

ดีจ๊ะฉันชื่อน้ำฝนเป็นตัวนาง

พิม(ตัวนาง)

ฉันพิมเป็นตัวนางจ๊ะ

พลอย(ตัวพระ)

ฉันพลอยเป็นตัวพระจ๊ะ

แพร(ตัวพระ)

ฉันแพรเป็นตัวพระ

มะลิ(ตัวพระ)

ฉันมะลิเป็นตัวพระนะ

นวล(ตัวลิง)

ฉันชื่อนวลนะเป็นตัวลิงส่วนคนข้างๆคือบัวเป็นตัวลิงเหมือนกันแต่ซนกว่า

บัว(ตัวลิง)

อ้าวใครกันแน่ที่ซนกว่าห๊ะ

นวล(ตัวลิง)

เจ้าไงที่ซนกว่า

บัว(ตัวลิง)

เจ้านั่นแหละ

เจนจิรา(ตัวยักษ์)

//ส่ายหน้าพลางยิ้ม

เจนจิรา(ตัวยักษ์)

ฉันเจนจิราเป็นตัวยักษ์นะ

เมธา(ตัวพระ)

ฉันเมธาเป็นตัวพระ

ยศ(ตัวพระ)

ฉันยศเป็นตัวพระ

อภิชาติ(ตัวพระ)

ฉันอภิชาติเป็นตัวพระ

เดชา(ตัวยักษ์)

ฉันชื่อเดชาจ๊ะเป็นตัวยักษ์

จักร(ตัวยักษ์)

ฉันชื่อจักรนะเป็นตัวยักษ์

ดนัย(ตัวลิง)

ฉันชื่อดนัยเป็นตัวลิง

ธันวา(ตัวลิง)

ฉันธันวาเป็นตัวลิง

กาน์ต(ตัวนาง)

ฉันกานต์จ๊ะเป็นตัวนาง

ธารา(ตัวนาง)

ฉันธาราจ๊ะเป็นตัวนาง

บุษบา(ตัวนาง)

พี่ชื่อบุษบาจ๊ะ

ธันวา(ตัวลิง)

ใช่แล้วพี่ชื่อบุษบาหรือจะเรียกว่าเจ๊ใหญ่แห่งวงการนาฏศิลป์ก็ได้นะ

ธารา(ตัวนาง)

//ตบปากธันวา

ธารา(ตัวนาง)

พูดมากอีกนะเราอ่ะ

ธันวา(ตัวลิง)

เอ้า

ฝู่หรง(ตัวลิง)

//หัวเราะ

ฤทัย(ตัวยักษ์)

//หัวเราะ

ณ ใต้ถุนเรือนเป็นแหล่งแอบหลับหรือซ่อนครูเวลารำ

น้องหยงหยง(ตัวนาง)

//หาว+ลุกขึ้นนั่ง

น้องเบญจมาศ(ตัวนาง)

//หลับ

น้องโบตั๋น(ตัวลิง)

//นั่งเฝ้า

น้องชมพู่(ตัวลิง)

//นั่งเฝ้า

น้องลีลาวดี(ตัวพระ)

//หลับ

น้องอันอัน(ตัวยักษ์)

//หลับ

น้องสร้อยฟ้า(ตัวพระ)

//หลับ

น้องไท่ผิง(ตัวยักษ์)

//กินมะม่วง

น้องลีลาวดี(ตัวพระ)

มีเด็กใหม่มาสองคนอ่ะหน่าตาน่ารักดีนะ

น้องหยงหยง(ตัวนาง)

จริงเหรองั้นไปชวนเล่นไหมล่ะ

น้องลีลาวดี(ตัวพระ)

ดูไอ้เบญ ไอ้ลี ไอ้อัน ไอ้สร้อย โดยเฉพาะไอ้ผิงไม่แบ่งบ้างเลยอ่ะ

น้องไท่ผิง(ตัวยักษ์)

เอ้าไอ้นี่ก็ข้าจะกินก่อนอ่ะ

น้องลีลาวดี(ตัวพระ)

ก็แบ่งกันบ้างสิ

อุบล(คนสีซอ)

//ชะโงกหน้ามาดู

อุบล(คนสีซอ)

//เคาะ

อุบล(คนสีซอ)

//ชี้ไปที่ลานสวน

น้องหยงหยง(ตัวนาง)

//พยักหน้า

น้องหยงหยง(ตัวนาง)

//ลากเบญจมาศกับลีลาวดี

น้องโบตั๋น(ตัวลิง)

//ลากอันอันกับสร้อยฟ้า

น้องไท่ผิง(ตัวยักษ์)

//ลากอันอันกับเหมยลี่

อุบล(คนสีซอ)

//ยิ้มพลางส่ายหน้า

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ