ตำหนักเหมันต์

นางเป็นเพียงบุตรีที่เกิดจากความผิดพลาด อยู่ในฐานะสาวรับใช้มิใช่คุณหนูใหญ่ของสกุล เฝ้ามองรอยยิ้มของบิดาที่มีให้น้องสาว แต่มิเคยมีให้นาง

"ท่านพี่ ข้าให้ท่าน"

"คุณหนูเก็บไว้เถิด ข้าเป็นเพียงบ่าวมิควรมีของมีค่าติดตัว" ดรุณีน้อยวัย14หนาวมองปิ่นหยกในมือร่างบาง ของหมั้นนี้คู่ควรกับน้องสาวนางแล้ว แม้เขาจะรักนางเพียงใด ชะตาชีวิตก็มิอาจมาบรรจบกันได้

ยามซือวันพรุ่งนางต้องไปจากที่นี่ ฮูหยินใหญ่ขายนางให้กับนายทหารคนหนึ่ง ชีวิตนางคงเป็นได้เพียงฮูหยินของนายทหารรุ่นราวคาวเดียวกับบิดา นี่คงเป็นชะตาที่ฟ้าลิขิต!

เมื่อนางเข้ามาอยู่ในจวน ทุกอย่างกลับมิใช่อย่างที่นางคิด ชายวัยกลางคนผู้นี้ บ่มเพราะให้นางเป็นเสมือนนักรบเดนตาย เคี้ยวก่ำฝึกปรือ จวบจนล่วงเลยไปถึง3ปีเต็ม

วันนี้เป็นวันแต่งงานของน้องสาว ท่านพ่อบุญธรรมหรือสามีวัยย่าง40 อนุญาตให้นางกลับมาร่วมงานแต่งได้ นางเฝ้ามองดรุณีน้อยใบหน้าน่ารักในอาภรณ์สีแดงฉาด เคียงคู่ไปกับบุรุษที่ตนรัก ยามนี่เขาทั้งสองต่างรักกัน แต่เมื่อคุณชายชายเว่ยเห็นใบหน้านาง เขากลับหยุดมิยอมไหว้ฟ้าดิน

นางควรจะเอ่ยตัดความสัมพันธ์ อย่างน้อยเพื่อน้องสาวผู้น่ารักและครอบครัว

"พวกเจ้าจงรักกันตลอดไป จงลืมเรื่องราวครั้งเก่าและตัวข้าเถิด" รอยยิ้มยินดีส่งไปยังคู่บ่าวสาว

น้องหันหลังจากมา มิมีใครรู้ว่านางเจ็บปวดเพียงใด น้องสาวนางมิเคยรังแกนาง เขาไม่เคยทอดทิ้งนาง แต่หากนางคงอยู่พวกเขาจะไม่มีความสุข นางสมควรกลับไปที่ของนางได้แล้ว

เวลาผ่านไปราวสายน้ำไม่เคยหวนกลับ นางยังคงเขียนจดหมายเล่าเรืองราวพูดคุยกับน้องสาว ยามนี้น้องสาวมีบุตรชายแล้ว แต่นางยังนั่งอยู่ในสนามรบ รอคอยข้าศึกที่กำลังย่างเท้าเข้ามา

นางยังคงโกหก บอกเขาและน้องสาวว่าสามีนางรักใคร่และเอ็นดูนางมาก แท้จริงเขามิเคยสนใจสิ่งได้นอกจากผลลัพธ์และความสำเร็จ

นางทำให้หน่วยลาดตระเวณมีผลงาน เขามิเคยชื่นชม หากนางผิดพลาดเขาจะทุบตีนางปางตาย ที่นี่นางอยู่ในฐานะบุตรชายที่ล่วงลับไป ทำความฝันสุดท้ายของผู้เป็นพ่อให้สำเร็จ เป็นนักรบที่เก่งกาจ เป็นแม่ทัพให้จงได้

กี่หนาวแล้วนะ ยังคงยืนอยู่ที่นี่ กำแพงเมืองขนาดใหญ่โอบล้อมไปด้วยปืนใหญ่และพลธนูนับหมื่น นางเหงาเหลือเกิน น้องสาวนางกำลังจะมีลูกสะไภ้ พวกเขากำลังพูดคุยเรื่องตกแต่งกัน หลายชายตัวน้อยเติบโตเป็นบัญฑิตหนุ่มรูปงามและมีหญิงสาวที่ตนรัก นางยินดีจริงๆ

สงครามนับร้อยครั้งผ่านเข้ามาในชีวิต มีเพียงการฆ่า แผนโจมตี กลยุทธ์การรับมือข้าศึก น้อยครั้งที่จะได้นอนเต็มอิ่ม นางไม่เคยกลับไปอีกเลยตั้งแต่งานแต่งครั้งนั้น ยามนี้หลานชายกำลังมีบุตรชายวัยกำลังซน เขาส่งภาพเหมือนมาให้นางชื่นชมบ่อยขึ้น ภาพของเหล่าลูกหลาน ภาพความสุข จากนักวาดภาพต่างเมือง

ใบหน้าน้องสาวและเขายังคงประดับด้วยรอยยิ้ม พวกเขามีความสุข พวกเขามีครอบครัวอันแสนอบอุ่น

แต่ทางนี้ตึงเครียดมากไม่อาจเผยรอยยิ้มได้ ทหารหลายหมื่นคนกำลังถูกแคว้นล่าอาณานิคมสังหาร พวกเขามีอาวุธแปลกตา บางคนทีความสามารถพิเศษ หรือพวกเขามาจากสวรรค์นะ แต่สำหรับเหล่าทหารของนาง ต่างกล่าวกันว่าพวกเขามาจากนรกต่างหาก

นางใช้เวลาเรียนรู้สิ่งแปลกใหม่เหล่านี้ พวกเขาเรียกมันว่าเวทย์มนต์ นางพยายามฝึกฝนอย่างหนักเพื่อปกป้องนายทหารใต้บัญชานับแสน

สงครามยาวนานเกือบ10ปีเต็ม ในที่สุดทัพของนางเป็นฝ่ายชนะ แต่นางต้องแลกมันด้วยชีวิต แลกกับความทรมาร

ก่อนดวงตาจะปิดลง นางเห็นเพียงภาพครอบครัวอันแสนอบอุ่น น้องสาวและเขา เด็กๆ กำลังวิ่งเล่น พ่อบุญธรรมาส่งยิ้มให้นาง

หลังจากนางตาย พิธีศพถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ความลับทั้งหมดถูกเปิดเผยแก่ครอบครัวและเหล่าผู้คน นางเป็นสตรี นางเป็นแม่ทัพ นางเป็นผู้เสียสละ ตลอดชีวิตของนางคือการรบและฆ่าฟันศัตรู

สมบัติและทรัพย์สินมากมายถูกส่งมายังครอบครัวที่เหลืออยู่ น้องสาวและเขา ต่างตกใจกับทรัพย์สินมากมายไม่ต่างกับภูเขาลูกหนึ่ง นางมิเคยใช้มัน ไม่เคยแตะต้องมัน ทุกอย่างที่นางมี นางมอบให้พวกเขาทั้งหมด

'คนที่นางรักสุดหัวใจ'





ผลงานจากนักเขียนพยายามเขียน นามปากกา mellolo



#เคยอ่านนี้แนวแล้วชอบ ลองเขียนดูเผื่อฟุกมีคนอ่าน แล้วชอบเหมือนกัน

เรื่องย่อนี้คือก่อนที่นางเองจะไปอยู่ในร่างของเด็กสาวพิการคนหนึ่งนะคะ นางโหดดิบกระชากเลือดมาก อยากเขียนละมุนๆ จะพยายามเต็มที่เพื่อให้นักอ่าน อ่านสนุกๆ

melloloมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon