ชายป่า เอ๊ะ.. ปากถ้ำ!?

'อื้อ.. เช้าแล้วหรอ..'

ร่างบางนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างเกียจคร้าน กระทั่งสัมผัสได้ว่าพื้นผิวที่ตนนอนเป็นใบไม้ใหญ่แห้งๆ หน้าปากถ้ำ ไม่ใช่เตียงเหมือนทุกที

ว่าแล้วก็ขึ้นมานั่งขัดสมาธิ ตั้งอกตั้งใจทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

'หรือเป็นเพราะข้าสมสู่กับงูจนเสร็จสมไปหลายครา แต่ไม่ใช่กับมนุษย์เพศชาย คฑาเลยส่งข้ามาทำงานบริการให้มนุษย์ถ้ำแทนงั้นหรือ'

'เอ.. แต่ตามปกติ ข้าควรปลดปล่อยแท้จริงได้กับแค่มนุษย์เพศชายตามบทลงโทษ ทำไมคืนเดือนแรมที่ผ่านมาเกิดกับงูนั่นได้ล่ะ'

'แล้วความรู้สึกเบาตัว น้องชายที่นอนหลับสนิท ไม่ตั้งโด่ ไม่เสียดเสียวค้างเติ่งเหมือนช่วงเวลาที่ผ่านมามันคืออะไร ข้ายังรับบทลงโทษไม่ครบไม่ใช่หรือ'

นี่มันจะพิลึกเกินไปแล้ว...

สวบสาบๆ

"ใครน่ะ"

ปีศาจหนุ่มตื่นตระหนก หันรีหันขวาง พลางนึกไปว่า หรือจะเป็นผู้จัดการร้านคนใหม่ กระทั่งต้นเสียงเคลื่อนโผล่พ้นชะง่อนหินมา

"ตื่นแล้วหรือครับ หิวหรือยังซีริล"

เสียงทุ้มแหบเสน่ห์ที่คุ้นเคย พาให้ร่างบางอดใจเต้นแรงไม่ได้ "ลาซาร์!! "

เขาพุ่งเข้าไปกระโดดกอดจนร่างสูงเสียหลัก ไก่ย่างแทบร่วง

"นายมาได้ยังไง รู้หรอว่าฉันอยู่ที่นี่"

ขณะที่ลาซาร์อ้ำอึ้ง ซีริลเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ รีบผละออก เดินไหล่ตกกลับไปนั่งที่เดิม

เขาดีใจมากเกินไป ลาซาร์จะรู้จักเขาได้ยังไง ตอนนี้เขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่โรเซรีน เขาคงแค่บังเอิญผ่านมาเจอ

"เป็นอะไรไปครับ ไม่ดีใจที่เจอผมแล้วหรอ"

"ดีใจทำไม นายไม่รู้จักฉันเสียหน่อย"

ซีริลเอ่ยตอบอย่างหมดแรง หน้าบูดจนร่างสูงนึกเอ็นดู เลยพูดขึ้นทีเล่นทีจริง พลางเดินเอาไก่ย่างมายื่นให้

"แล้วถ้าผมบอกว่า ผมรู้จักคุณล่ะ"

แต่ร่างบางยังคงนั่งกอดเข่าไม่หือไม่อือ ลาซาร์เลยนั่งลงข้างๆ ค่อยๆ โอบให้ซีริลมาพิงอกตน แล้วเอาน่องไก่ย่างหอยฉุยป้อนให้

"กินก่อนสิครับ แล้วผมจะเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้ฟัง"

เจอความอ่อนโยนเข้าไป ซีริลเลยยอมกินไปอิงแอบซุกอกแกร่งไป เคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มกลม สักพักเหมือนนึกได้ เขาช้อนหน้าขึ้นมาถามร่างสูง

"นายไม่กินหรอ"

"ยังหรอกครับ" ไม่ว่าเปล่า นิ้วก็ยื่นมาจิ้มแก้มนวล จนซีริลขัดเขินหน้าแดง

"ว่าแต่นิทานอะไรหรอที่นายจะเล่าให้ฟัง"

เห็นร่างบางทำหน้าอยากฟังเต็มแก่ เขาเลยเริ่มเล่า พลางลูบกลุ่มผมนุ่มเบาๆ ไปด้วย

"มีราชาพญางูตนหนึ่ง ที่มีความสนใจในเรื่องของปีศาจราคะมานาน เลยลงมือศึกษาอย่างจริงจังจากตำราบรรพกาลที่ยังหลงเหลืออยู่ในตำหนักนครา

จนพญางูหนุ่มเกือบถอดใจ เมื่อรู้ว่าปีศาจราคะจะไม่มีคู่ครองที่แน่นอน และไม่มีทางหยุดที่ใครคนใดคนหนึ่ง เพราะเขามีสิทธิ์ที่จะไปสนุกกับมนุษย์คนไหนก็ได้ที่เขาพอใจ แถมอยากจะเป็นหญิงหรือชายก็ได้ตามต้องการ

แต่แล้วเขาก็ได้พบกฎที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง ก่อนที่ปีศาจราคะทุกตนจะไปถึงขั้นนั้น พวกเขาจะต้องเก็บสะสมน้ำเชื้อลงขวดกักเก็บให้ครบ 1,000 ขวดเพื่อบำเพ็ญตบะ

ฉะนั้นวิธีเดียวที่จะทำได้ก็คือ หากอยากครองคู่กับปีศาจตนใด ก็จงตามติดเขา แล้วไปเป็นคนที่ 1,000 ของเขา จากนั้นก็ยึดขวดกักเก็บใบที่ 1,000 ไว้กับตัว แล้วใช้มันตามหาปีศาจที่กำลังโดนลงโทษให้พบเพื่อให้เงื่อนไขครบ จึงจะได้อยู่ครองคู่กันตลอดไป แต่ปีศาจตนนั้นจะไม่อาจกลับไปเป็นเพศเดิมได้อีก

นับว่าเป็นวิธีการที่เห็นแก่ตัวอย่างหนึ่ง ด้วยปีศาจตนนั้นจะต้องถูกลงทัณฑ์โดยคฑาแห่งแดนหมื่นปีศาจ จะต้องทนทุกข์ทรมานไม่อาจปลดปล่อยได้ถ้าไม่เป็นไปตามกฎของบทลงโทษ จนกว่าจะเจอคนช่วยปลดปล่อยครบ 100 คน เขาจึงจะหลุดพ้น แล้วเริ่มบำเพ็ญตบะใหม่อีกครั้ง..."

"ทำไมหยุดไปล่ะ เรื่องราวหลังจากนั้นเป็นยังไงต่อ"

ซีริลที่ตอนนี้เลื่อนตัวลงไปนอนตักแกร่ง เอ่ยถามพร้อมจับจ้องที่หน้าหล่อเหลาอย่างใคร่รู้

ถึงท่อนนี้ ลาซาร์ก้มลงไปสบตาร่างบางที่ตักแวบหนึ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้า ตัดสินใจเล่าต่อด้วยแววตาเหม่อลอย

"หลังจากค้นพบวิธีนี้ราชาพญางูก็จะจำแลงกายเป็นมนุษย์ แล้วเดินทางไปทุกที่เพื่อตามหาปีศาจราคะสาวในดวงใจของเขา ที่เขาเคยได้พบเจอเมื่อครั้งยังเยาว์วัย

จนในที่สุดก็ได้เจอเธอ และตามติดเธออย่างที่ตำรานั้นได้บอกไว้ แน่นอนว่าเขาทำตามวิธีในนั้นทุกอย่าง และตอนนี้ก็กำลังจบสิ้นแล้ว..."

เขาชะงักไป จัดท่าให้ซีริลนั่งบนตักเขา แล้วเข้าสวมกอดทางด้านหลัง ซึมซับความอบอุ่นจากร่างบางให้ได้มากที่สุด

ตอนนี้มือเขาเย็นไปหมดแล้ว และเขาก็ไม่อยากให้คนในอ้อมกอดเห็นหน้าที่ซีดเผือดของเขา เมื่อเขาทำใจได้จึงตัดสินใจพูดมันออกมาแผ่วเบาที่ข้างหู

"และคนๆ นั้นที่เขาใช้วิธีนั้นก็คือ 'โรเซรีน' หรือ 'ซีริล' ในตอนนี้นั่นเอง และราชาพญางูตนนั้นก็คือผม 'ลาซาร์' ..ขอโทษนะที่ข้าทำลายชีวิตเจ้า ดวงใจของข้า ซีริล.."

หลังจากเล่าจบตัวเขาเองก็สะเทือนใจไม่น้อย เมื่อรับรู้ได้ถึงความสั่นเทาจากร่างบางในอ้อมกอด จนเขาไม่อาจควบคุมตบะได้อีก

กลายร่างเป็นพญางูที่ขนดตัวให้ซีริลนั่งในเวลานี้...

เมื่อตั้งสติได้ปีศาจหนุ่มผุดลุกออกจากขนดของพญางูทันที แล้วถอยกรูดไปอีกมุมหนึ่งของถ้ำ ซึ่งจังหวะนั้นโลเวลก็ได้ปรากฏตัวขึ้นพอดี

"อ่า.. ข้ามึนไปหมดแล้ว" ผู้คุมกฎว่า พลางกุมขมับแล้วเอ่ยต่อ

"เอาล่ะ! โรเซรีน ไม่สิ.. ซีริลนี่เป็นกรณีที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตามหลักแล้วเจ้าจะต้องทนทรมานเสียวค้างเติ่งจนกว่าจะเจอคนช่วยปลดปล่อยครบ 100 คน

แต่นี่ทุกอย่างกลับเกิดขึ้นจากแผนของท่านราชาพญางูลาซาร์ นั่นหมายความว่าขวดของเจ้าไม่ได้หายไปไหน

ดังนั้น ข้าได้รับสาส์นจากทางแดนหมื่นปีศาจให้มาถ่ายทอดเนื้อความให้เจ้า

เจ้าจำเป็นต้องตัดสินใจ ถ้าคิดตัดขาด ท่านราชาพญางูลาซาร์จำเป็นต้องส่งขวดคืนให้เจ้า แล้วเจ้าก็กลับไปเลื่อนขั้นในฐานะโรเซรีน

แต่ถ้าไม่อยากตัดขาดกับเขา ทั้งคู่จะต้องเดินทางไปแดนหมื่นปีศาจกับข้าเพื่อสะสางเรื่องนี้"

เอ่ยจบโลเวลที่แอบได้ยินมาว่าซีริลชมชอบลาซาร์ตั้งแต่สมัยเป็นโรเซรีน แถมท่านราชาพญางูก็หลงรักเธอตั้งแต่พึ่งถือกำเนิด จึงได้แต่หวังลึกๆ ว่าเธอจะเลือกไม่ตัดขาด

ส่วนลาซาร์ที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว จึงคายขวดกักเก็บน้ำเชื้อตนที่รักษาไว้ในไข่มุกอย่างดีลงบนใบไม้แห้งตรงหน้า...

ฝ่ายซีริลที่เหมือนพึ่งหาเสียงตนเองเจอ เหลือบมองราชาพญางูด้วยแววตาเจ็บปวดแวบหนึ่ง ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นสายตาที่เด็ดเดี่ยว

"ข้าจะตัดขาดจากเขา!! "

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***