ชายปริศนาในคืนราคะ ~เอาแบบอ่อนโยน

ดีนะที่คฑาแห่งแดนหมื่นปีศาจช่วยลบความทรงจำคนที่เจอข้า รวมถึงย้ายที่ทำงานให้ข้าระหว่างลงโทษ ไม่อย่างนั้น ข้าคงดูร่านและน่ารังเกียจมากแน่ๆ

ซีริลนอนนิ่งมองเพดานอย่างเลื่อนลอยเพราะพิษไข้ จากการถูกหญิงสาวพาไปให้ยากูซ่า

ดังนั้น ทางผู้จัดการร้านจึงรับผิดชอบโดยให้เขาพักรักษาตัว ไม่ต้องออกรับแขก

ส่วนคำถามที่ว่าทำไมข้ากลับมาอยู่ที่เดิมได้นั้น ก็เพราะมนุษย์ชายพวกนั้นทรมานข้า ให้เสียวจนถึงที่สุด แถมใช้แท่งเหล็กอุดรูไว้ไม่ให้ปล่อยจนถึงตอนนี้

ทั้งที่คืนแรมข้าถูกมนุษย์ชายกระทำ ก็ควรได้ปลดปล่อยจริงๆ ตามเงื่อนไข แล้วหายตัวไปแท้ๆ

สรุปแล้ว ตลอดเดือนที่หกเป็นช่วงเวลาที่ตกต่ำที่สุดของข้าก็ว่าได้ เพราะข้าต้องเสียดเสียวตลอดทั้งเดือนโดยไม่ได้ปลดปล่อยเลยแม้แต่หยดเดียว

ที่จริงก็พอมีเรื่องดีอยู่บ้าง แต่ยังคงเป็นปริศนาว่า ใครกันที่ช่วยพาข้าออกมาจากที่เลวร้ายแห่งนั้น ทั้งยังเรียกข้าเป็นดวงใจของเขาอีก

เวลานี้ มีเพียงเสียงที่ยังติดอยู่ในโสตประสาท ที่พอจะช่วยยืนยันได้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง

"ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว ในที่สุดข้าก็หาเจ้าเจอ ดวงใจของข้า ซีริล..."

เห้อ.. คิดแแล้วปวดหัว คืนแรมเดือน 7 ใกล้เข้ามาแล้ว

แต่แท่งเหล็กนี่ยังเอาออกไม่ได้เลย...

อื้อ.. ซี้ด...

ร่างบางเปลือยเปล่าบิดเร่าด้วยความทรมาน นี่มันเคราะห์กรรมอะไรกัน...

ไหนจะปัญหาร่างปีศาจกับคืนจันทร์แรม ไหนจะแท่งเหล็กที่ล็อกรูแก่นกายไว้อีก

ซีริลคร่ำครวญไป สองมือก็ทำหน้าที่ไป..

แกรก...

เสียงม่านเปิดรูดไปตามราว ดึงความสนใจร่างบางได้เป็นอย่างดี

"อึก.. คะใครน่ะ" เขาเอ่ยถามเสียงสั่นพร่าจากแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่

เงาปริศนาหลังม่านค่อยๆ เคลื่อนกายออกมาปรากฏตัวตรงข้างหน้าต่าง

แต่ด้วยคืนเดือนมืดประกอบกับแสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียง จึงทำให้ซีริลมองเห็นผู้บุกรุกไม่ชัดเจน

"ตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร รู้แค่ว่ามาช่วยคุณก็พอ"

ว่าจบเขาก็เดินเข้ามาใกล้ๆ เตียง ร่างบางจึงพอเห็นเค้ารางนิดหน่อย

..ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงโปร่ง แต่งตัวเซอร์ๆ กับรูปหน้าคมคายที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากครึ่งหน้า เผยให้เห็นเพียงปลายจมูกและริมฝีปากโค้งได้รูป

ยิ่งได้เห็นนัยน์ตาคมสวยที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดระคนเจ็บปวดผ่านทางรูหน้ากาก ปีศาจหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน..

แต่ความรู้สึกที่เด่นชัดที่สุด คือความอบอุ่น ปลอดภัยที่แผ่ซ่านมาจากตัวเขา พาให้ซีริลรู้สึกอยากอยู่ใกล้ อยากอิงแอบพักใจจากความทรมาน

"อย่าจ้องนานสิ ผมก็เขินเป็นนะ" ชายปริศนาเคลื่อนกายมานั่งลงบนข้างเตียง ก่อนจะเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ จนร่างบางรู้สึกขบขัน ลืมความเสียดเสียวไปชั่วขณะ

"ทำตัวเป็นสาวน้อยไปได้น-"

อ๊ะ.. อ่าส์..

ซีริลเอ่ยแซวไม่ทันจบ มือใหญ่ก็คว้าหมับเข้าที่แก่นกายแข็งโด่ทันที พาให้ปีศาจราคะครางแผ่วอย่างช่วยไม่ได้

"ซี้ด.. จะทะทำอะไรน่ะ" ร่างบางครางถาม สายตาก็เหลือบไปเห็นลำแข็งพาดขึ้นนูนเด่น แม้ผู้บุกรุกจะสวมยีนส์ตัวใหญ่ก็ตาม อย่าบอกนะว่าจะ...

ชายหนุ่มไม่ตอบคำ ขยับมือขึ้นลง นวดคลึงเบาๆ อีกมือก็ควานหากุญแจในกระเป๋า

อื้อ...

ซีริลครางขึ้นอีกครั้ง สมองขาวโพลนไปหมด นี่มันเจ้ากรรมนายเวรหรือเปล่าเนี่ย มาทรมานเขาอีกแล้ว...

กริ๊ก..

พรวด..

อ๊ะ.. อ๊าส์...

พอปลดล็อกได้ปุ๊บ ลำร้อนก็กระตุกอย่างแรง น้ำขาวขุ่นของปีศาจหนุ่มพุ่งพรวดมาตามแรงดึงแท่งเหล็กของชายปริศนาอย่างต่อเนื่อง

ฝ่ายชายหนุ่มที่ตั้งสติได้ ละมือออกจากท่อนลำแล้วครอบปากอุ่นลงไป จัดการอมดูด รีดเค้น หวังให้ความคั่งค้างของร่างบางทุเลาลงทันที

ซี้ด... อื้อ..

น้ำกามยังคงกระตุกพุ่งเป็นสายจนเต็มปาก เล่นเอาผู้บุกรุกแทบสำลัก กลืนลงคือไม่ทัน

ถึงกระนั้นก็ยังไม่วายเอามือข้างที่เลอะ มาลูบไล้ที่ช่องทางอ่อนนุ่ม ก่อนจะเข้าไปทักทายอย่างเบามือ

อ๊ะ.. อ่าส์.. ระแรงๆ

พอได้รับอนุญาต ชายปริศนาก็ชักเข้าออกเร็วแรงแต่ยังคงออมมืออยู่ และเมื่อเห็นน้ำออกมาจนหมดแล้ว เขาเลยละริมฝีปากออก แล้วไปตวัดลิ้นปัดผ่านเบาๆ ตามด้วยลงลิ้นแยงเข้าปากถ้ำแรงๆ แทน

อื้อ.. ซี้ด.. อ๊างง..

ซีริลที่ตัวเบาจากการปลดปล่อยครั้งแรกในรอบเกือบ 2 เดือน ครางอย่างสุขสม สองมือขยำกลุ่มผมนุ่ม กดให้เขาเข้าไปลึกมากขึ้น

"อ่ะๆๆๆๆ .. ขะเข้ามาเถอะ.."

"อย่าเลย ผมว่าของคุณยังต้องการความอ่อนโยน ผมกลัวควบคุมตัวเองไม่ได้"

"เข้ามะมาเลย รู้ว่าคะคุณไม่ไหวแล้ว เร็วๆ "

"หื้ม.. คุณจะมาร้องให้หยุดทีหลังไม่ได้นะ"

จบคำ ชายหนุ่มก็ถอดเสื้อ ปลดกางเกงลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่ถอดหน้ากาก ตามด้วยส่งลำร้อนมาจ่อปากทาง

ซี้ด.. ดะได้โปรด..

อ้าส์..

เขาทนแรงอ้อนไม่ไหวอีกต่อไป จัดการกดท่อนเอ็นใหญ่โตลงไปในช่องทางอย่างอ่อนโยน พลางกัดฟันสู้กับความเสียวซ่านที่โถมเข้ามา

ฝ่ายซีริลที่เห็นเขาพยายามทะนุถนอมตน ก็ตื้นตัน แต่ตอนนี้เขารู้ตัวดี ว่าอารมณ์พวกเขาพุ่งพล่านเกินกว่าจะอยู่แบบนี้

ร่างบางจึงยันตัวขึ้นมาประกบจูบ พร้อมส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัด เร่งเร้าอารมณ์ และแล้ว มันก็ได้ผล..

พั่บๆๆๆๆๆ

ซี้ด... อ๊ะๆๆๆๆ

ฮื่ม.. อ่าส์...

นายหน้ากากเร่งสะโพกสอบ ซอยเข้าไปไม่ยั้งแบบลืมหายใจ ส่วนร่างบางก็เด้งรับทุกจังหวะ พร้อมร่อนเอวใส่จนตัวลอย และแล้วทั้งสองก็เริ่มเข้าใกล้ฝั่งฝันทุกทีๆ

"อ่ะๆๆๆๆ ... กะใกล้แล้ว ลาซาร์ แรงๆ ซี้ด.."

ปีศาจหนุ่มพอเจอลีลาของชายปริศนา กลับชวนให้นึกถึงลาซาร์ขึ้นมา จนเผลอครางชื่อเขาอย่างลืมตัว

ฝ่ายผู้บุกรุกเห็นร่างบางใกล้ถึงเต็มที ก็จัดให้แบบหนักหน่วง ซอยรัวๆ พลางใช้แขนยันไว้เพียงข้างเดียว เพื่อส่งมืออีกข้างมาชักนำท่อนเอ็นสลับบดคลึงหัวบานให้คนใต้ร่าง

อ๊ะๆๆๆๆ ซี้ด.. อ๊าส์...

หื้ม.. อ่าส์... ซี้ด...

ท่อนเอ็นทั้งสองกระตุกเป็นจังหวะเดียวกัน พ่นน้ำขาวขุ่นออกมาหมดก๊อก

ของซีริลเต็มหน้าท้องแกร่ง ส่วนของร่างสูงก็พุ่งเข้าไปเยอะจนไหลย้อนออกมา..

หลังสุขสมแล้ว ชายหนุ่มก็ฟุบลงนอนข้างๆ โดยไม่ให้ส่วนเชื่อมต่อหลุดจากกัน แล้วสวมกอดร่างบางไว้

ทางปีศาจหนุ่มที่สติแจ่มใสขึ้น ก็ซุกตัวเข้าอกอุ่นราวจะให้เป็นโล่กำบัง พลางช้อนหน้าขึ้นเอ่ยถาม

"นายโกรธไหมที่มาช่วยฉัน แต่ฉันกลับครางถึงคนอื่น นายเป็นใครกันแน่ ถอดหน้ากากได้ไหม"

ไม่ว่าเปล่า มือเรียวค่อยๆ ไล้ไปตามกรอบหน้า กระทั่งถูกมือใหญ่คว้าไว้

"สักวันคุณก็จะรู้เอง รู้แค่ผมเป็นผู้หวังดีก็พอ นะครับ.."

เสียงทุ้มอบอุ่นเอ่ยเรื่อยๆ ที่ข้างหู ก่อนจะเลื่อนมาจูบลงบนหน้าผากร่างบางเบาๆ พลางสวมกอดให้แน่นขึ้น เหมือนไม่อยากจากไปไหนอีก

ฟึ่บ.. วิ้ว..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***