เล่ห์ร้ายนายเทพบุตร​ ตอนที่20

ตอนที่20

ญดา(เเม่คิมหันต์)

หนูชื่ออะไรหรอจ้ะ

เกวลิน

เกวลินค่ะคุณน้า

ญดา(เเม่คิมหันต์)

ชื่อเพราะจัง//ยิ้ม

เกวลิน

ขอบคุณค่ะ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

คุณน้าอะไรกัน นี่เขาเป็นเเม่ของสามีเธอนะ

เกวลิน

สามีหรอ? หนูยังไม่ได้เเต่งงานเลยนะคะ😅//ในใจ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เธอต้องเรียกญดาว่าเเม่เเล้วก็ต้องเรียกฉันว่าปู่ด้วย😲

ธิเบศร์พูดกำชับเกวลินเก็บไว้ ทำเอาเธอขำเเห้งๆเล็กน้อยพวกเขาเป็นพวกผู้ดีไม่ถือตัวเเถมยังไม่รังเกียจเธออีกด้วยเธอรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

เกวลิน

ค่ะ//พยักหน้า

เห็นว่าธิเบศร์กับญดาเอ็นดูเธอเป็นพิเศษในใจเธอก็ยิ่งรู้สึกผิดจนอยากจะปล่อยโฮออกมากลางโต๊ะอาหาร เเม่ของเธอทำตัวไม่ให้เกียรติพวกเขาขนาดนี้ได้ยังไงนะทั้งๆที่เเม่ก็รับเงินของเขาไปเเล้วอย่างน้อยก็ควรจะมากับเธอสิ

. .

พูดคุยกันสักพักคิมหันต์กับเมธินก็เข้ามาในร้านอาหาร

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เพิ่งจะมาได้นะ

คิมหันต์

ขอโทษครับ

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

พอดีรถติดครับคุณท่าน

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ก็ใครให้ไปอยู่ไกลขนาดนั้นกัน

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

บ้านใหญ่ก็มีให้อยู่

คิมหันต์

... //ไม่ตอบ

เกวลินเมื่อได้ยินเสียงของคิมหันต์เเละเมธินเธอก็นั่งตัวเเข็งทื่อ รู้สึกอายเเละขายขี้หน้าเรื่องการกระทำของเเม่เธอก่อนหน้านี้

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

//มองเกวลิน

เมธินเข็นคิมหันต์มาที่โต๊ะส่วนเขาก็ไปยืนอยู่ห่างๆข้างชัยวัฒน์

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ว่าเเต่พ่อเเม่ของเธอไม่ว่างงั้นหรอ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ทำไมนายกับภรรยาถึงได้มาเเทนล่ะ

ชนัศชัย

เอ่อ.. คือพวกเขา

ชนัศชัยไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดีได้เเต่อ้ำๆอึ้งๆอยู่ เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันดูเหมือนว่าคนที่รู้ดีที่สุดจะเป็นคนในบ้านมากกว่า

เกวลิน

//เหงื่อเเตก

อีกนิดเดียวเกวลินก็สามารถร้องไห้ออกมาได้เลย ความรู้สึกผิดเเล้วกดดันถาโถมเข้ามาไม่หยุด อยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆจริงๆ

คิมหันต์

//มองเกวลิน

ตั้งเเต่เข้ามาก็เห็นเธอก้มหน้าไม่หยุด มองออกได้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกเเย่อยู่ อาจจะเป็นเพราะเรื่องก่อนหน้าที่เมธินเล่าให้เขาฟัง เเม่ของเธอก็เลยไม่ได้มาให้วันนี้

ญดา(เเม่คิมหันต์)

//มองเกวลินเช่นกัน

ทุกสายตาเเทบจะมาหยุดอยู่ที่เกวลินคนเดียว ส่วนคนที่รู้เหตุผลดีอย่างเมธินก็อดยิ้มเยาะเล็กน้อยไม่ได้

เเม่ของเธอก็คงจะเเบกหน้ามาไม่ได้ล่ะมั้ง ส่วนลูกสาวอย่างเธอต้องหน้าหนาขนาดไหนถึงกล้าเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารนี้ได้นะ

ญดา(เเม่คิมหันต์)

หนูลินเป็นอะไรไป

ญดา(เเม่คิมหันต์)

ไม่สบายหรอลูก//เป็นห่วง

เกวลิน

เปล่าค่ะ//ยิ้มอ่อน

เบ้าตาเธอเริ่มเเดงเล็กน้อยเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ทุกสายตากดดันมาที่เธอหมด อยู่ๆคิมหันต์ก็กระเเอมเล็กน้อยเเล้วพูดว่า

คิมหันต์

ผมง่วงเเล้วครับ

ญดา(เเม่คิมหันต์)

อะไรกัน ลูกเพิ่งจะมาเองนะ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

นั่นสิ.. คนอื่นเขามารอตั้งนาน

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เเกมาถึงก็พูดเเบบนี้ มันใช้ได้ที่ไหนกัน//ขมวดคิ้ว

คิมหันต์

//หันหน้าออก

เขาเพียงเเค่เบี่ยงเบนความสนใจไปทางอื่นเกวลินมองออกในทันที ดูเหมือนว่าเรื่องก่อนหน้านี้เขาจะไม่ได้ติดใจอะไร ไม่ก็เเค่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเท่านั้น เพราะเขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะบอกเรื่องนี้กับปู่เขาอยู่เเล้ว

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เอาล่ะที่จริงเรื่องเเต่งงาน

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ไว้ผู้ใหญ่เขาจะคุยกันอีกที อาจจะสักอาทิตย์สองอาทิตย์ล่ะมั้ง

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ตอนนี้ก็จดทะเบียนสมรสไว้ก่อนเเล้วกัน

คิมหันต์

!! //หันกลับอย่างเร็ว

ญดา(เเม่คิมหันต์)

คะ!!? //ตกใจ

เกวลิน

ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด เหมือนว่าเรื่องนี้ธิเบศร์จะตั้งใจเตรียมไว้เเต่เเรกอยู่เเล้ว เขาพูดจบไปไม่นานก็มีทะเบียนสมรสฉบับสมบูรณ์ที่รอเพียงเเค่ลงนามของคู่บ่าวสาวเท่านั้น มาวางอยู่ตรงหน้าของเกวลินเเละคิมหันต์

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เซ็นสิ//ส่งปากกาให้คิมหันต์

คิมหันต์

//ขมวดคิ้ว

คิมหันต์

เลิกนิสัยทำอะไรไม่ปรึกษาผมก่อนสักที

คิมหันต์พูดมองธิเบศร์ตาขวางอย่างไม่เกรงใจ เขารู้สึกหงุดหงิดมากเเต่ก็ได้เเค่หยิบปากกาเซ็นชื่อลงไป

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ไอเด็กนี่ดูมันมองฉัน😑//ในใจ

ถ้าสายตาฆ่าคนได้คนเเก่อย่างเขาคงตายไปนานเเล้ว เพราะคิมหันต์มักจะทำใส่เขาเเบบนี้บ่อยๆ เเต่ถึงอย่างนั้นคิมหันต์ก็ยังเป็นหลานที่เชื่อฟังเขาเสมออยู่ดี

คิมหันต์

//เซ็น

ที่จริงเเล้วเขาเเค่กลัวว่าถ้าเกวลินเจอกับคิมหันต์ตัวจริงเเบบนี้เเล้วเธอจะกลัวจนหนีงานเเต่งไป ฉะนั้นจดทะเบียนสมรสป้องกันไว้ก่อนจะดีกว่า เขาเป็นคนรอบคอบที่สุดเเล้วล่ะ

ญดา(เเม่คิมหันต์)

คุณพ่อคงไม่ได้กลัวเธอหนีใช่ไหมคะ//กระซิบ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

//มองญดา

สะใภ้คนนี้ก็รู้ทันเขาทุกเรื่องนั่นเเหละ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เกวลินเธอก็เซ็นซะสิ

เกวลิน

ค่ะ

เกวลินหยิบปากกาขึ้นมา มือเธอสั่นเล็กน้อย เธอไม่ได้รังเกียจที่จะเป็นภรรยาของคิมหันต์เเค่รู้สึกเสียใจที่หลังจากนี้เธอก็ไม่ใช่เด็กสาวปกติทั่วไปเเต่คือหญิงที่มีสามีเป็นของตัวเองเเล้ว

เกวลิน

//เซ็นชื่อ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

//ยิ้มพอใจ

คิมหันต์

//มอง

คิมหันต์นั่งมองปู่ของเขาในขณะที่เกวลินมือสั่นเพราะถูกบังคับเเต่ปู่ของเขากลับนั่งยิ้มดีใจราวกับได้ของขวัญชิ้นโตชั่งเป็นตาเเก่ที่เอาเเต่ใจซะจริง

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

เธอเสียใจอยู่หรอ

ธิเบศร์ถามเกวลินอย่างหน้าไม่อายคิมหันต์หัวเราะเยาะเล็กน้อยก่อนหันหน้าออก

เกวลิน

หนูเปล่าเสียใจ

เกวลิน

เเค่ใจหายนิดหน่อยค่ะ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ไม่เป็นไรนะยังไงซะเธอก็เป็นหลานสะใภ้ฉันเเล้ว

เกวลิน

อ่า.. ค่ะ//พยักหน้า

นี่คงเป็นคำปลอบใจที่ดีที่สุดสินะเกวลินคิด

ญดา(เเม่คิมหันต์)

//ขำเเห้ง

ญดา(เเม่คิมหันต์)

คุณพ่อนี่จริงๆเลย//ในใจ

ตัดภาพ

เวลาต่อมาหลังจากที่ทุกคนทานอาหารมื้อดึกร่วมกันเสร็จ ธิเบศร์ก็เล่นพิเรนทร์ให้เกวลินใจหายอีกครั้ง ด้วยการบอกให้เธอไปอยู่กับหลานชายของเขาที่วิลล่าตั้งเเต่วันนี้ เเละเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ในฐานะภรรยา

บนรถ

เกวลินนั่งอยู่ข้างหลังกับคิมหันต์สองคน บรรยากาศเงียบสนิทไม่มีเสียงพูดเเม้เเต่น้อย อยู่ๆคิมหันต์ก็พูดขึ้นว่า..

คิมหันต์

คนอื่นสั่งให้ทำอะไรก็ทำ

คิมหันต์

ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าเธอคิดอะไรอยู่

เกวลิน

คุณเองก็ไม่มีทางเลือกถึงต้องเซ็นไม่ใช่หรอคะ?

คิมหันต์

//มองหน้าเกวลินนิ่ง

เด็กคนนี้กล้าพูดจาย้อนเขา คิดว่าเป็นภรรยาของเขาเเล้วเธอจะพูดอะไรก็ได้อย่างงั้นหรอ?

เกวลิน