เล่ห์ร้ายนายเทพบุตร​ ตอนที่15

ตอนที่15

ต่อ

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

งั้นผมลงไปดูหน่อยนะครับ

คิมหันต์

อืม

เมธินเปิดประตูรถลงไป เขาก็รีบวิ่งตากฝนไปหาหญิงสาว เมื่อกี้เขามองไม่เห็นจริงๆฝนตกหนักมากใครจะไปคิดว่าจะมีคนมานั่งมืดๆอยู่คนเดียวข้างทางเเบบนี้

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

คุณครับ//สะกิด

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

เด็กผู้หญิงนี่นา.. //ในใจ

เกวลิน

//นอนนิ่ง

เห็นเกวลินไม่รู้สึกตัว เมธินจึงอุ้มเธอขึ้นมา ฝนตกเเบบนี้พาเธอขึ้นไปบนรถก่อนจะดีกว่า ถึงเเม้เขาจะยังไม่ได้ชนเธอ เเต่เขาก็เป็นเหตุทำให้เธอตกใจจนสลบไป

คิมหันต์

//มอง

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

//เปิดประตูหลัง

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

เธอไม่รู้สึกตัวเลยครับ

คิมหันต์มองไปที่หญิงสาว เเต่ไม่ได้ตอบอะไรเพียงเเค่ขยับไปชิดประตูอีกฝั่งเพื่อให้เมธินวางเธอลง

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

//อุ้มไปวางบนเบาะ

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

ดูเหมือนเธอจะมีไข้ด้วยครับ

คิมหันต์

นายเปียกหมดเเล้ว

คิมหันต์

รีบขึ้นมาบนรถ

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

ครับ

เมธินรีบเดินอ้อมไปอีกฝั่งเเล้วเปิดประตูรถขึ้นมา

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

พาเธอไปส่งโรงพยาบาลดีไหมครับ

คิมหันต์

ไปวิลล่า

คิมหันต์ตอบออกไปสั้นๆ เเน่นอนว่าเขาอยากจะรีบกลับไปพักเร็วๆ อีกอย่างวิลล่าก็อยู่ไกลจากตัวเมืองตั้ง10กว่าโล

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

ครับ

พูดจบเมธินก็สตาร์ทรถออกไป ที่จริงเเล้วพวกเขาเพิ่งจะกลับมาจากคฤหาสน์ใหญ่ของเลิศวชิรสกุล ถ้าจะย้อนกลับไปยังโรงพยาบาลอีกจะทำให้เสียเวลามาก

อีกอย่างตอนนี้ก็จะสามทุ่มอยู่เเล้ว ถ้ามัวย้อนกลับไปอีกก็จะทำให้กลับไปยังวิลล่าช้าลงเเถมฝนยังตกหนักไม่มีท่าว่าจะหยุดเเบบนี้อีก มันคงไม่สะดวกนักที่จะเดินทาง คิมหันต์คิด

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

ผมขอโทษจริงๆนะครับ

เมธิน(เลขาคิมหันต์)

เมื่อกี้ผมไม่เห็นเธอจริงๆกลับ

คิมหันต์

อืม.. //มองเกวลิน

ถึงเขาจะนั่งด้านหลังเเต่เขาก็มองทางตลอด เขาเห็นว่าเมธินยังไม่ได้ชนเธอ ตอนเเรกที่เขาหงุดหงิดเพียงเพราะว่าเรื่องนี้มันทำให้เสียเวลาพักผ่อนของเขา

เเต่จะโทษเมธินก็ไม่ได้ ต้องโทษผู้หญิงคนนี้เสียมากกว่า มีคนปกติดีๆที่ไหนไปนั่งข้างทางท่ามกลางสายฝนเเบบนี้กัน

คิมหันต์

ฮึ่มม.. //ขมวดคิ้ว

คิมหันต์ถอนหายใจเบาๆเล็กน้อยก่อนหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง

ตัดภาพ

ด้านรัน

ในเวลาเดียวกัน รันก็ดื่มหนักมาก พอมาคิดได้ว่าเกวลินเดินออกไปจากร้านคนเดียวเขาก็เกิดเป็นห่วงเธอขึ้นมา ฝนตกเเบบนี้เธอจะหารถกลับบ้านได้ยังนะ?

รัน

หน้าเธอดูซีดๆป่วยอยู่รึเปล่านะ.. //ในใจ

พอคิดไปคิดมา ดูจากสภาพเกวลินเธอก็ไม่ได้ดูมีสีหน้าที่สดใสเหมือนเจ้าสาวที่กำลังจะเข้าวิวาห์เลย สภาพเหมือนคนไปติดถ้ำมาซะมากกว่า ซูบผอมไปมากเลย คนท้องควรดูมีน้ำมีนวลกว่านี้ไม่ใช่หรอ เอะ!.. เเต่เธอท้องจริงไหมนะ?

รัน

//ดื่ม

ลินดา

รันพอเถอะนะ.. //เป็นห่วง

รัน

//มองลินดา

รันมองลินดาที่กำลังเป็นห่วงเขาอยู่ ถามว่ารู้สึกดีไหม ก็ไม่เชิงหรอก ถ้าเป็นเกวลินจะดีกว่านี้

รัน

ลินท้องหรอ

อยู่ๆรันก็ถามลินดาออกมา ก่อนหน้านี้เขาถามเกวลินเเต่เธอไม่ยอมตอบ กลับตบหน้าเขาซะเเรงอีกด้วย

ลินดา

เอ่อ.. ไม่ ไม่ได้ท้องหรอก

รัน

โกหก..

รัน

ทำไมเธอต้องรีบเเต่งงานด้วยล่ะ?

ลินดาเงียบไปพักหนึ่ง เเม้รันจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไร เเต่ใครจะมองไม่ออกบ้างว่าเขากำลังอยากรู้มากๆ

ลินดา

ก็เพราะว่าพวกเขารักกันมากไงรัน

รัน

...

พูดไม่ออก เขาพูดไม่ออกจริงๆ เจ็บชะมัดเลย ทั้งๆที่เขาคบกับเธอมาตั้ง2ปีเเล้วเเท้ๆ เเต่เธอกลับจะเเต่งงานกับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานเนี่ยนะ

รัน

//ดื่ม

ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งดื่มมากขึ้น ความรู้สึกเสียใจ ผิดหวัง มันถาโถมเข้ามาในใจเขาไม่หยุด ทำไมเกวลินต้องทำกับเขาเเบบนี้ ทั้งที่เขารักเธอมากเเท้ๆ

. . .

รัน

//เริ่มเมา

ลินดา

รัน.. พอเถอะนะ

ลินดาเป็นห่วงมาก ในใจเธอก็เจ็บมากเช่นกัน

ลินดา

ถึงอย่างนั้นนายก็ยังมีฉันนะรัน

ลินดา

ฉันก็รักนายไม่เเพ้เกวลินหรอกนะ

รัน

//หันมอง

ในมุมมืดๆของร้าน มีไฟส่องเข้ามาสลัวๆ ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันเพียงสองคน ส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็ไปสนุกกันอยู่อีกฝั่งของร้าน บรรยากาศชั่งเป็นใจ ท่ามกลางเสียงฝนที่กำลังตกอยู่ ไม่มีใครมาโฟกัสอยู่ที่ทั้งสอง

ลินดา

ฉันรักนาย.. ก่อนยัยลินซะอีก

ลินดาพูดจบเธอก็ค่อยๆโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆรัน ก่อนที่เธอจะประทับริมฝีปากลงบนปากของรันเบาๆ

รัน

//จูบตอบ

หัวใจลินดาเต้นเเรงมาก ไม่คิดว่ารันจะจูบตอบกลับเธอเเบบนี้ อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าส่วนหนึ่งจึงทำให้รันลืมตัว เเต่เเล้วมันยังไงในเมื่อจูบนี้มันก็ทำให้เธอรู้สึกดี

ลินดา

อื้ออ~

รัน

อืมม อ่า~

ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม เสียงหายใจอันเเผ่วเบาของทั้งคู่มันยิ่งทำให้พวกเขามีอารมณ์ร่วมกันมากกว่าเดิมเสียอีก

รัน

//รู้สึกดี

รันค่อยเลื่อนลงมาเรื่อยๆก่อนที่เขาจะขบเม้มที่คอขาวๆของลินดา เขาใช้ฟันกัดเบาๆทำเอาเธอเสียวซ่านไปหมด

ลินดา

อื้อ~อ่าาส์.. ระ.. รัน

ลินดาครางออกมาเบาๆ เธอรู้สึกดี รู้สึกดีมากจริงๆ.. นี่เธอกำลังจะมีคืนเเรกกับผู้ชายที่เธอเเอบชอบมานานหลายปีเเล้วหรอเนี่ย

ลินดายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่เธอจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มที่ละเม็ดทีละเม็ด สำหรับเธอจะทำตรงนี้เลยจะเป็นไรไปในเมื่อนี่มันคือโอกาสของเธอ

รัน

นี่ไม่ใช่กลิ่นของเธอ.. //ในใจ

อยู่ๆรันก็ชะงักลง ก่อนที่เขาจะผละตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว เกวลินไม่ได้ใช้น้ำหอมกลิ่นนี้ เเละเกวลินไม่มีทางยอมเขาง่ายๆเเบบนี้ ก่อนหน้านี้มากสุดก็ได้เเค่จับมือเท่านั้นเอง

ลินดา

อ่ะ.. รันนายเป็นอะไร😨

รัน

เธอไม่ใช่ลิน💢//ขมวดคิ้ว

รันหงุดหงิดมากเมื่อกี้เขาเผลอไป อาจเป็นเพราะเขาดื่มหนักไปหน่อยบวกกับที่กำลังคิดถึงเกวลินมาก เลยเผลอให้เขาทำเรื่องเเบบนี้ลงไป

เเต่.. ลินดากลับยอมง่ายๆเเละตอบสนองความต้องการของเขาเเทนที่เธอจะขัดขืนหรือห้ามเขาเเทน ทั้งที่เขาเมาสติไม่อยู่กับตัวเเท้ๆ💢

ลินดา

ไม่ใช่ลินเเล้วทำไม

ลินดา

ฉันรักนาย

ลินดา

ฉันยอมเป็นของนายนะรัน//จับมือ

รัน

เเต่ฉันไม่ได้ชอบเธอ💢//สะบัดออก

ลินดา

เเล้วนายมาคบกับฉันทำไมรัน!!.. ฮึก//น้ำตาไหล

ลินดาร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ อะไรก็เกวลิน อะไรก็เกวลิน เธอสู้เกวลินไม่ได้ตรงไหน เธอสวยกว่ายัยนั่นเห็นๆทำไมรันถึงยังชอบมันอยู่

รัน

เเค่จำเป็น อย่ามาเเกล้งลืมข้อตกลง.. //เย็นชา

รันมองลินตาด้วยสายตาที่เย็นชาไร้ความรู้สึกใดๆราวกับน้ำเเข็ง เขาเพียงเเค่ต้องการเอาคืนเกวลินเท่านั้น เขากำลังใช้สายตาบอกกับเธอว่า อย่า!! มา!! ล้ำเส้น!!

ลินดา

อึก.. //พูดไม่ออก

เเน่นอนว่าทั้งสองตกลงคบกันเพียงเพราะรันอยากเอาคืนเกวลินที่หักหลังเขาก่อนซึ่งลินดาเองก็รู้ดี เเต่ตอนนี้เหมือนเธอจะลืมตัวคิดว่าตัวเองเป็นเเฟนเขาอยู่จริงๆเขาจึงต้องเตือนสติเธอสักหน่อย

รัน

//ลุกออกไป

โปรดติดตามตอนต่อไป



