เล่ห์ร้ายนายเทพบุตร​ ตอนที่7

ด้านรัน

รันเเละลินดามาถึงคฤหาสน์เป็นที่เรียบร้อย

ลินดา

ใหญ่จัง.. //ในใจ

นี่มันไม่ใช่บ้านเเต่มันคือคฤหาสน์ต่างหากล่ะ ใหญ่กว่าบ้านของเธอเป็นสิบๆเท่าเลยมั้งนั่น

ลินดา

รันนี่บ้านอีกหลังของรันหรอ

รัน

บ้านคุณตา

ลินดา

งั้นเราเข้าไปกันเถอะ ให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดีนะ//ยิ้ม

รัน

อืม

ลินดาทำตัวราวกับว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของเธอยังไงอย่างงั้น รันคิด

ห้องรับเเขก

พอก้าวเข้าไปในบ้านลินดาก็ควงเเขนรันทันทีราวกับว่าเธอเป็นเเฟนสาวของรัน

เรวดี(เเม่รัน)

อ้าวรันมาเเล้วหรอ

เรวดีที่ถามลูกชายของเธออยู่ก็มองไปที่หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มที่ควงเเขนลูกชายเธออยู่ข้างๆ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดว่า

เรวดี(เเม่รัน)

จะพาเเขกมาด้วยก็ไม่ยอมบอกเเม่นะ

ลินดา

เเม่หรอ? //ในใจ

ลินดาที่ยืนนิ่งอยู่นานก็ยิ้มหวานขึ้นมาก่อนทักทายเรวดี

ลินดา

สวัสดีค่ะคุณเเม่//ยิ้ม

ลินดายิ้มทักทายเรวดีอย่างมีมารยาท

เรวดี(เเม่รัน)

จ้ะ//ยิ้ม

รัน

นี่ลินดา เพื่อนผมครับ

ลินดา

...

ลินดาหันมองรันเเวบหนึ่ง เธอเเอบจุกเล็กน้อย ควงเเขนมาซะดิบดีสุดท้ายกลับเป็นเเค่เพื่อนสินะ

เรวดีเองก็มองอย่างงงๆ ตอนเเรกเธอคิดว่าลินดาจะเป็นเเฟนสาวของลูกชายเธอซะอีก

เรวดี(เเม่รัน)

เข้าไปในห้องอาหารกันเถอะ

รัน

ครับ

ลินดา

ค่ะ

ตัดภาพ

ภายในห้องอาหารเต็มไปด้วยอาหารเต็มโต๊ะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นอะหารไทยหรืออาหารอิตาเลียนก็ล้วนเเล้วเเต่เป็นของกินที่ลินดายังไงเคยเเตะสักครั้ง เป็นคนรวยมันดีเเบบนี้นี่เองลินดาคิด

ลินดาเข้ามาในห้องพร้อมกับรันเเละเรวดี ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ

ลินดา

นี่มันวันรวมญาติรึไง!? //ในใจ

ลินดารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้ ไม่ใช่บ้านใหญ่อย่างเดียวเเต่นี่ครอบครัวใหญ่เลยนี่เอง เเล้วเธอเป็นใครกัน? เธอมาทำอะไรที่นี่นะ? เธอคิด

รัน

สวัสดีครับคุณน้า//ยิ้ม

ญดา(เเม่คิมหันต์)

จ้ะ//ยิ้ม

รันทักทายคุณลุงคุณป้าของเขา ส่วนลินดาเองที่มาด้วยเธอก็ทำตามๆรันไปตามมารยาท

ลินดา

สวัสดีค่ะ//ยิ้ม

ถึงจะทำตัวไม่ถูกเเต่เธอก็ต้องปั้นหน้ายิ้มไว้ก่อน

สจี(เเม่การันต์)

เเฟนเเกหรอตารัน

สจีนั่งมองลินดาอยู่นาน เธอก็พูดคำนี้ออกมา เด็กสาวหน้าตาสะสวย ผิวพรรณก็ดีอีก ดูเหมือนจะเป็นเด็กมีชาติตระกูล

ลินดายิ้มออกมาอย่างเขินอาย เธอตอบกลับไปว่า..

ลินดา

เปล่าค่ะคุณน้า

ลินดา

หนูเป็นเพื่อนของรันค่ะ//ยิ้ม

สจี(เเม่การันต์)

มารยาทดีซะด้วย.. ที่บ้านทำงานอะไรล่ะหนู

ลินดา

เอ่อ..

ลินดาไม่รู้จะตอบอะไรดี เธอกลัวว่าครอบครัวของรันจะรังเกียจเธอ ถึงเเม้ว่าเธอจะใช้ของเเบรนทั้งตัว เเต่ว่าพ่อของเธอก็เป็นเเค่ผู้จัดการฝ่ายขายในบริษัทเท่านั้น เเม่ไม่ได้ทำงาน ส่วนน้องสาวก็เป็นเเค่เด็กทำงานพาร์ทไทม์ในร้านอาหาร

รัน

//มองลินดา

รันเองหันมองลินดาที่ไม่พูดอะไร เธอมัวอ้ำๆอึ้งๆอยู่เเต่เขาก็ไม่ได้ช่วยพูดอะไร ใครขอให้เธอมันกันล่ะ เขาคิด

การันต์

ผมหิวเเล้วเนี่ย

การันต์

คุณปู่เมื่อไหร่จะลงมา

อยู่ๆการันต์ก็บ่นออกมาอย่างหงุดหงิด นี่มันก็จะเที่ยงเเล้ว ไม่รู้ว่าปู่คุยอะไรกับหมอนั่นอยู่ยังไม่ลงมาสักที

สจี(เเม่การันต์)

อย่างเพิ่งหงุดหงิดไปลูก

สจี(เเม่การันต์)

คุณปู่มาได้ยินเดี๋ยวจะโกรธเอานะ

ลินดาถอนหายใจโล่งอกทันที อย่างน้อยก็มีคนช่วยเบี่ยงเบนความสนใจไปจากเธอได้ ตอนเเรกเธออยากจะให้คนในครอบครัวของรันสนใจเธอ

เเต่ตอนนี้เธออยากกลับบ้านมากกว่า อึดอัดชะมัดเลย

สักพักธิเบศร์กับคิมหันต์ก็เข้ามาในห้องอาหาร รันเมื่อเห็นคิมหันต์เขาก็ลุกออกจากเก้าอี้เดินตรงไปหาพี่ชายของเขาทันที

รัน

พี่ครับ

รันเดินไปทักทายคิมหันต์ด้วยสีหน้าร่าเริง

คิมหันต์

โตขึ้นเยอะเลยนะ

รัน

ครับ

รัน

เดี๋ยวผมช่วยนะ

รันจะเดินไปช่วยคิมหันต์เข็นวีลแชร์เข้ามาที่โต๊ะอาหาร

คิมหันต์

ไม่เป็นไร นายไปนั่งเถอะ

การันต์

น้องจะช่วยก็ทำมาเป็นปฏิเสธ

การันต์

ทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้อยู่เเล้วยังจะอวดเก่งอีก

การันต์พูดพลางยิ้มเยาะเล็กน้อยราวกับไม่เห็นหัวปู่ของเขา

การันต์

ไอรัน.. นี่ขนาดมันนั่งรถเข็นอยู่เเท้ๆ

การันต์

เเกยังดูชื่นชมมันขนาดนี้

การันต์

งั้นในอนาคตเเกก็พิการเเล้วก็นั่งรถเข็นเป็นเพื่อนมันเลยสิ.. //ยกยิ้ม

คิมหันต์มองหน้ารันที่ยืนนิ่งไม่ตอบอะไรออกไป เด็กนี่ยังขี้ขลาดเหมือนเดิม ไม่กล้าต่อปากต่อคำอะไร

ลินดา

นี่น่ะหรอพี่ชายของรัน //ในใจ

ลินดามองด้วยสีหน้าขยะเเขยงเล็กน้อย ผิวเขาเป็นอะไรกันถึงต้องพันผ้าก๊อซขนาดนั้น เป็นกลากเกลื้อน หรือผิวหนังผุพองงั้นหรอ นี่อย่าบอกนะว่าเธอต้องมานั่งทานข้าวกับคนขี้โรคเเบบนั้นน่ะ

คิมหันต์

//มองลินดา

คิมหันต์เหลือบมองไปที่ลินดาเเวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเมินหน้าหนี ดูท่าเด็กผู้หญิงคนนี้คงกำลังขยะเเขยงเขาอยู่

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

พูดอะไรให้มันเห็นหัวฉันหน่อยไอการันต์💢

การันต์

ผมก็เเค่พูดความจริง

คชา

ฮึ.. //กระตุกยิ้มมุมปาก

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

หุบปากเเกไปซะ

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

ฉันจะกินข้าวกินปลา

ธิเบศร์(ปู่คิมหันต์)

นี่มันใช่เวลาไหม😒

ธิเบศร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนบ่นออกมา ทำเอาให้คนในห้องถึงกับเงียบลงทันที พูดจบเขาก็มานั่งที่เก้าอี้

. . .

ตัดภาพ

เวลาต่อมาหลังจากทานอาหารเสร็จ

ลินดา

รันไปส่งเราหน่อยสิ

รัน

//มองลินดา

เรวดี(เเม่รัน)

ไปส่งเพื่อนเถอะลูก

เรวดีรู้ว่าลินดาอึดอัด ตอนทานอาหารด้วยกันเธอก็เเค่เขี่ยๆเท่านั้นเอง อาจจะเป็นเพราะว่าเธอรู้ตัวว่าตัวเองเป็นส่วนเกินด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้

รัน

ครับ

ตัดภาพ

บนรถ

รัน

บอกทางด้วย

ลินดา

ห๊ะ!?

รันหันมองลินดาเเวบหนึ่งก่อนตอบอย่างเรียบนิ่งออกไปว่า..

รัน

ฉันไม่รู้จักทางไปบ้านเธอ

ลินดา

อ้าว.. คิดว่ารันเคยไปส่งยัยลินซะอีก

รัน

ไม่เคย

เเน่นอนว่าเขาเคยขอไปส่งเกวลินที่บ้านเเต่ว่าเกวลินก็ไม่ยอม ไม่รู้ว่าเธอจะเกรงใจอะไรเขานักหนาทั้งที่เขาก็เป็นเเฟนเธอเเท้ๆ

ลินดา

รันพี่นายป่วยเป็นโรคอะไรหรอ

รันได้ยินเเบบนี้เขาก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่ลินดาทันที ไม่มีมารยาท💢

รัน

โดนไฟคลอกเมื่อ2ปีก่อน ไม่ได้เป็นโรค//ขมวดคิ้ว

ลินดา

เดี๋ยวนะ!!? //ในใจ

ลินดาได้ยินเเบบนี้เธอก็นึกขึ้นได้ทันที ชื่อคิมหันต์หรอ โดนไฟคลอกเมื่อสองปี นั่นมันคุณชายคนเล็กของตระกูลเลิศวชิรสกุลหนิ!?

ต้องใช่เเน่ๆเลย โห.. เมื่อกี้เธอเข้าไปเหยียบบ้านผู้ดีของเมืองaเลยนะเนี่ย เพิ่งจะรู้ว่ารันเป็นลูกหลานของพวกผู้รากมากดีขนาดนี้

ลินดาเคยได้ยินมาบ้างว่าหลานชายคนเล็ก ของตระกูลเลิศวชิรสกุลเป็นคนหน้าตาดีมากๆ เเถมยังเป็นอัจฉริยะของตระกูลอีกด้วย

ไม่ค่อยมีคนเคยเห็นใบหน้าของเขามาก่อนเพราะเขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตั้งเเต่เด็กๆ เรื่องนี้ก็เป็นเเค่เรื่องที่คนเขาเล่าลือกันในเมืองaเท่านั้นเอง เเต่ถึงอย่างใบหน้าอันหล่อเหลานั้นก็กลายเป็นผีไปเเล้ว น่าเสียดายที่เธอก็ยังไม่เคยได้เห็นมันเลยลินดาคิด

ลินดา

ขอโทษที่พูดจาเสียมารยาทนะรัน

รัน

รู้ตัวก็ดี.. //เย็นชา

ลินดา

....

ไม่เเปลกที่รันจะโกรธ เพราะคิมหันต์น่ะคือไอดอลของเขา ใครมาว่าหรือพูดจาดูถูกคิมหันต์เขาก็โกรธหมดนั่นเเหละ

. . .

บ้านเกวลิน

ลินดา

รันเข้าไปในบ้านไหม

รัน

อืม.. //พยักหน้า

ในบ้าน

ลินดา

คุณเเม่หนูกลับมาเเล้วค่ะ

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

ทำไมวันนี้กลับไวจัง

ลินดา

พอดีติวเสร็จเเล้วค่ะ

ลินดา

เอ่อ.. นี่รันค่ะเเม่

รัน

สวัสดีครับ

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

จ้ะ.. หน้าตาหล่อเหลาเชียว//ยิ้ม

รัน

ขอบคุณครับ

รันมองไปรอบๆบ้าน เขาพยายามกวาดตามองหาเกวลิน เเต่เขาก็ไม่เจอเธอเลยเเม้เเต่เงา

ลินดา

เเม่คะงั้นหนูฝากรันเเปบหนึ่งนะคะ

ลินดา

หนูขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

//พยักหน้า

ลินดาขึ้นไปชั้นบน

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

ว่าเเต่รันมองหาอะไรอยู่หรอ

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

น้าเห็นมองอยู่นานเเล้ว

รัน

ลินไม่อยู่บ้านหรอครับ?

รันถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบนิ่ง สายทิพย์งงเล็กน้อยว่ารันถามหาเกวลินทำไมกันหรือว่าเขาจะเป็นเพื่อนของเกวลิน

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

ลิน??

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

หมายถึงเกวลินน่ะหรอ

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

อ่อ.. ลูกคนนี้มันหายไปไหนก็ไม่รู้

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

สงสัยจะไปเที่ยวกับเเฟนล่ะมั้ง

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

เมื่อเช้าเห็นมารับกันไปอยู่

สายทิพย์ตอบมั่วๆออกไป จะให้เธอบอกว่าเกวลินไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่น่ะหรอ อายเขาเเย่ ดูจากรถของรันที่ขับมาส่งลูกสาวของเธอสิ ดูท่าครอบครัวของเด็กหนุ่มคนนี้ต้องมีฐานะดีมากเเน่ๆเลย

ถ้าเขารู้ว่าบ้านของเธอไม่ค่อยมีตังเเบบนี้ เขาอาจจะรังเกียจเเละบอกเลิกลูกสาวของเธอได้

รัน

เเฟนหรอครับ!?

รัน

ก็ผมนี่ไงเเฟนลิน

รันขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดออกไปพลางชี้มาที่ตัวเอง ก็ลินจะไปเที่ยวกับเเฟนได้ยังไงกันในเมื่อเขายังยืนอยู่ตรงนี้

สายทิพย์(เเม่ลินดา)

หืม??//งงตาเเตก

เขามากับลูกสาวของเธอเเท้ๆ ไม่ใช่เเฟนลูกสาวเธอหรอกหรอ

โปรดติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ