บทที่ 3 : เงาลึกลับและข้อความลึกลับ
รุ่งเช้าวันใหม่ หลังฝนตกหนักเมื่อคืน เมืองเริ่มคึกคักขึ้นอีกครั้ง เสียงคนเดินตลาดดัง ผสมกับเสียงรถที่วิ่งผ่านถนนเปียก ขวัญ นายอำเภอหนุ่ม ก้าวเข้ามาที่สำนักงานตำรวจจังหวัด ข้อมือยังสั่นเบา ๆ จากความคิดเรื่องชายลึกลับเมื่อคืน
“ท่านนายอำเภอครับ ข่าวโซเชียลเมื่อคืนมีคนแชร์คลิปซ้ำอีกแล้ว” หมิง ผู้ช่วยหนุ่ม กระซิบขณะยื่นแท็บเล็ตให้
ขวัญมองภาพนิ่งจากกล้องวงจรปิดอีกครั้ง แม้ภาพจะเบลอ แต่ร่างสูงในชุดสูทสีเข้มชัดเจน และสายตาเย็นชานั่น…เหมือนจะมองทะลุเข้าไปในใจเขา
> “เรื่องนี้…ไม่ใช่แค่เรื่องเล็ก ๆ ในซอยท่าฝนแน่” ขวัญพึมพำ
ข้อความลึกลับในโซเชียล
ทันใดนั้น ขวัญได้รับข้อความไม่ทราบผู้ส่งบนแอปพลิเคชันแชทส่วนตัว
> “คืนนี้…เราจะเจอกันอีกครั้ง…ที่ฝนโปรยปราย”
เขาขมวดคิ้ว พยายามวิเคราะห์ แต่ก็ไม่พบเบาะแสของผู้ส่ง ขวัญรู้สึกว่าข้อความนี้เกี่ยวข้องกับชายลึกลับที่เจอเมื่อคืนแน่ ๆ
หมิงพยายามพูดให้บรรเทาความกังวล
“ท่านครับ…จะบอกว่าผีหรือคนจริงก็ไม่รู้… แต่ถ้าเป็นคนจริง ก็น่าสนุกนะครับ”
ขวัญหันไปมองน้องหมิง รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้น
“สนุก? เรื่องแบบนี้ไม่สนุกเลยหมิง…ต้องระวังทุกย่างก้าว”
การสืบสวน
ขวัญตัดสินใจลงพื้นที่ซอยท่าฝนอีกครั้ง คราวนี้นำทีมงานไปด้วย
กล้องวงจรปิดหลายตัวถูกติดตั้งไว้รอบซอย ภาพที่ได้แม้ยังเบลอ แต่บางเฟรมก็จับเงาร่างสูงได้ชัดเจน
ขวัญพิจารณารูปร่างท่าทาง และลักษณะการเดิน
“คนแบบนี้…ไม่ธรรมดา ก้าวยาว แต่เบาเหมือนคนที่ฝึกมา”
หมิงมองภาพด้วยความตื่นเต้น
“ท่านครับ…อัปโหลดในเพจดีไหม?”
ขวัญส่ายหัว
“ห้าม…เรื่องนี้ยังไม่ชัดเจน อย่าให้ใครเก่งกว่าข้าใช้ข้อมูลนี้ก่อน”
ความบังเอิญที่ชวนใจสั่น
ค่ำคืนอีกครั้ง ฝนโปรยปรายเหมือนเช่นเคย ขวัญออกตรวจสอบพื้นที่เพียงลำพัง
เขาพบชายชุดสูทอีกครั้ง ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ห่างออกไปไม่เกินสิบเมตร
สายตาทั้งสองสบกันอีกครั้ง คราวนี้แรงดึงดูดมากกว่าครั้งก่อน
ขวัญรู้สึกเหมือนหัวใจถูกกระชาก
แต่ก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปใกล้…ชายลึกลับหายไปกับฝนอย่างไร้ร่องรอย
ขวัญหยุดก้าว มือกำร่มแน่น น้ำฝนสาดเข้าหน้า แต่ความรู้สึกไม่ใช่ความหนาว
“เขา…เป็นใคร…และทำไม…สายตานั่นถึง…”
ความอบอุ่นของเพื่อน
เช้าวันถัดมา ขวัญนั่งวางแผนกับหมิงและเพื่อนร่วมงาน
“เรื่องนี้…ต้องหาวิธีจับตาดูให้ดี แต่ไม่ให้ใครตื่นตระหนก”
เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเสริม
“ใช่ครับ…เราต้องระวังไม่ให้ข้อมูลรั่วไหล แต่ก็ต้องรู้ว่าเขาเป็นใครจริง ๆ”
หมิงพยายามผ่อนคลายบรรยากาศ
“ท่านนายอำเภอครับ…ผมว่าเรื่องแบบนี้สนุกนะ เหมือนได้เล่นเกมสืบสวนจริง ๆ”
ขวัญยิ้มเบา ๆ แต่ในใจกลับคิดหนัก
“สนุก…แต่ไม่ใช่กับชีวิตของคนอื่น”
การทิ้งปริศนา
ค่ำคืนมาถึงอีกครั้ง ฝนไม่ตกหนักเหมือนทุกครั้ง
แต่ความลึกลับไม่เคยหายไป
ขวัญนั่งอยู่ที่ระเบียงสำนักงานตำรวจ มองไฟถนนสะท้อนบนถนนเปียก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments