ห้องทำงานบนชั้นสูงสุดของคลับมาเฟียหรูหราเกินกว่าจะเชื่อว่าซ่อนอยู่ในเมืองสกปรกแห่งนี้ ผนังตกแต่งด้วยไม้สีเข้มและภาพศิลป์ราคาแพง โต๊ะกระจกยาวเรียงขวดไวน์จากทั่วโลก กลิ่นหอมขมอวลในอากาศ
เจย์เดินเข้ามาโดยมีลีอาพาเข้ามา แต่เมื่อถึงประตู โจนาธานก็โบกมือไล่เธอออกไป
“ฉันอยากคุยกับเขาตามลำพัง”โจนาธานเอ่ยเสียงเข้ม
ลีอาขมวดคิ้ว “หัวหน้า…เขาเพิ่งเข้ากลุ่ม ยังไม่—”
โจนาธานเอ่ยน้ำเสียงเย็นชา “ออกไป!”
ลีอากัดปากแน่น ก่อนจะถอยออกไป ปล่อยให้บรรยากาศเหลือเพียงความเงียบของชายสองคนในห้องกว้าง
โจนาธานหยิบขวดไวน์แดงขึ้นมา เทใส่แก้วสองใบแล้วเลื่อนหนึ่งแก้วให้เจย์
“ไวน์ฝรั่งเศส…ปี 1985”โจนาธานพูด
เจย์หยิบแก้วขึ้นแต่ยังไม่ดื่ม “ของแบบนี้ฉันไม่คุ้น”
โจนาธานยิ้มบางๆ“ไม่ต้องคุ้น แค่กล้าลองก็พอ”
เจย์จ้องแก้วไวน์สักพัก ก่อนจะยกขึ้นจิบ รสขมผสมหวานแตะปลายลิ้น เขาวางแก้วลงอย่างนิ่ง ๆ
“รสชาติเหมือนชีวิตในโลกนี้…หวานนิดเดียว แต่ขมยาวนาน”
โจนาธานหัวเราะเบา“นายพูดน่าฟังนะ”
ทั้งคู่เงียบไปชั่วครู่ แสงไฟสลัวทำให้เงาของโจนาธานทอดทับบนใบหน้าเจย์ บรรยากาศไม่ต่างจากการเผชิญหน้าที่อันตรายแต่กลับอบอุ่นอย่างประหลาด
โจนาธานถาม“ทำไมถึงอยากเข้ามาในโลกของฉัน เจย์”
เจย์สบตาแน่วแน่“ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ที่นี่อย่างน้อยก็ทำให้ฉันมีค่า”
โจนาธานเอียงหน้าเล็กน้อย “หรือว่าจริง ๆ แล้วนายกำลังหนีอะไรบางอย่าง”
เจย์หัวเราะหยัน“ทุกคนมีสิ่งที่หนีทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่หัวหน้ามาเฟีย”
คำตอบทำให้โจนาธานชะงักเล็กน้อย ดวงตาสีเทาเข้มฉายแววบางอย่างที่เจย์อ่านไม่ออก
เขายื่นแก้วไวน์มาชนแก้วกับเจย์เบา ๆ
“งั้นก็หนีอยู่ด้วยกัน…ในเกมที่ไม่มีวันออกได้”
“ฉันไม่เล่นเกมที่ฉันไม่รู้กติกา”
โจนาธานก้มกระซิบใกล้หู “แล้วถ้ากติกาคือหัวใจล่ะ…นายยังจะเล่นไหม”
เจย์นิ่งไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะยกยิ้มมุมปากกลับ
“หัวใจฉัน…ไม่เคยมีใครชนะได้”
โจนาธานยิ้มบาง ๆ “หึ..เราจะได้รู้กัน”
เงียบงันอีกครั้ง แต่คราวนี้ความเงียบไม่ได้กดดันเหมือนเดิม หากเต็มไปด้วยแรงดึงดูดบางอย่างที่ทั้งสองไม่ยอมเอ่ยออกมา
แต่เจย์ก็ทำลายความเงียบนั้น เขาถามคำถามขึ้น
"ทำไมคุณถึงมาเป็นหัวหน้ามาเฟีย?"เจย์ถาม
โจนาธานชะงัก มองเจย์ด้วยสายตานิ่ง "คนแรกที่กล้าถามอะไรแบบนี้" เขาจิบแก้วไวน์และพูด "ความชอบมั้ง"
เจย์ขมวดคิ้ว "ไม่น่าใช่นะครับ"
โจนาธานยิ้มมุมปาก "แล้วคิดว่าเพราะอะไร"
"เพราะอำนาจมั้งครับ"เจย์ตอบ
โจนาธานเงียบไปครู่หนึ่งดวงตาของโจนาธานมองทะลุลงไปดวงตาของเจย์ราวกับว่าหาอะไรบางอย่างจากความคิดนั้น
เจย์หลบสายตา "อย่าจ้องฉันนานสิ"
"ทำไม?ใจสั่นหรอ"
เจย์ชะงัก "บอกแล้วไง หัวใจฉันไม่เคยมีใครชนะได้"
"ถ้าฉันทำให้มันชนะล่ะ"โจนาธานยิ้มมุมปาก
"ไม่มีทาง"เจย์ปฏิเสธและกำลังจะลุกขึ้น
"พรุ่งนี้มีงานใหญ่รออยู่ อย่าลืมล่ะ"โจนาธานพูดดวงตามองเจย์ไม่ละสายตา
"ครับ"เจย์ตอบก่อนจะเดินออกไป ดวงตาโจนาธานติดตามจนลับสายตาไป
...****************...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
Comments