บุตรแห่งเงาบัลลังก์ เด็กน้อยผู้ถูกทอดทิ้ง

ค่ำคืนไร้แสงจันทร์ เมฆดำบดบังท้องฟ้า เสียงลมคร่ำครวญพัดผ่านต้นไม้สูงใหญ่ ราวกับเสียงครางสะอื้นของดวงวิญญาณในหุบเขา รถม้าคันหนึ่งแล่นฝ่าป่าลึกเข้าไปจนหยุดกลางลานหินที่ผู้คนร่ำลือว่าเป็น “ถิ่นปีศาจ” ข้าราชบริพารสองคนลงจากรถม้า อุ้มทารกน้อยห่อผ้าเนื้อหยาบแน่นในอ้อมแขน เด็กน้อยเพิ่งลืมตาดูโลกไม่กี่วัน เสียงร้องแผ่วเบาแต่กลับสะท้อนก้องกลางความมืดราวกับคำสาป

ตัวประกอบ

1: พระบัญชามิอาจขัด… ทิ้งมันไว้ที่นี่เถิด

เสียงข้ารับใช้อาวุโสสั่นเครือ แม้รู้ดีว่าเด็กคือผู้บริสุทธิ์ แต่ก็ไม่อาจฝืนพระประสงค์ของผู้เป็นจักรพรรดิ อีกคนเม้มปากแน่น ก่อนจะวางทารกลงบนแท่นหินเย็นเยียบ ร่างน้อยสั่นสะท้านเพราะความหนาวเย็น ป่าโดยรอบเต็มไปด้วยเสียงสัตว์ป่าหวีดหวิวและเงามืดที่ดูประหนึ่งมีดวงตานับร้อยจับจ้อง

ตัวประกอบ

2: ไปเถอะ…ก่อนที่ปีศาจจะออกมา

ทั้งสองรีบร้อนหันหลังกลับ รถม้าค่อย ๆ ห่างออกไป เหลือไว้เพียงเสียงร้องไห้แผ่วบางของทารกที่ถูกทอดทิ้ง ทันใดนั้น—สายลมแปลกประหลาดพัดผ่าน กลีบดอกไม้สีขาวโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าที่ไร้แม้แต่แสงจันทร์ เงาร่างมหึมาสองสายปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืด เสือขาวนัยน์ตาเปล่งประกายเย็นเยียบ และมังกรฟ้าสีครามที่เลื้อยออกมาจากหมอกควัน ทารกหยุดร้องอย่างน่าประหลาด ดวงตาเล็ก ๆ เบิกกว้างมองสองเงานั้นราวกับรับรู้ถึงสายใยบางอย่างที่เชื่อมโยง

เสียงหนึ่งดังก้องในห้วงลม—