บุตรแห่งเงาบัลลังก์ ตำหนักองค์จักรพรรดิ

ณ.จักรวรรดิฉีหยาง

แสงเทียนระยิบระยับสะท้อนบน บัลลังก์ทองคำใหญ่ นั่งสง่างามอยู่บนบัลลังก์สูง ดวงตาคมจ้องไปข้างหน้า แต่เต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ทันใดนั้น องค์หญิง เดินเข้ามาในห้องด้วยก้าวเบาและรอยยิ้มสดใส มือเล็กยื่นดอกไม้สวยงามออกไป กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ลอยมาตามสายลมราวกับเติมความอบอุ่นให้บรรยากาศ

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

ท่านแม่…ลูกเอาดอกไม้มาถวายเพคะ//ยิ้มร่าเริง

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

//เย็นชา

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

ใครให้เจ้าเข้ามา

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

ไม่เห็นรึไง ว่าข้ากำลังประชุมอยู่

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

ข้า…ข้าก็แค่อยากเอา…มาให้ท่านแม่

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

ข้า…

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

เงียบ!!

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

อยากเอาให้ก็เอาไปให้พ่อเจ้าสิ เขารักเจ้ามากขนาดนั้น

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

เขาคงไม่ปฏิเสธเจ้าเหมือนที่ข้าปฏิเสธเจ้าหรอนะ

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

//น้ำตาไหล

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

ท่านแม่..,ฮึก..ลูก..

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

เจ้า…//เรียกสาวใช้

หวังอี้หรง(องค์จักรพรรดินี)

ไปส่งนางที่ตำหนักองค์จักรพรรดิ

ตัวประกอบ

เพคะ//ก้มคำนับ

ตัวประกอบ

เชิญเพคะองค์หญิง

หลี่ซูเหยียน(องค์หญิง)

//เดินออกไปด้วยน้ำตา