ภายในห้องทำงานหรูหรา ชั้นสูงสุดของตึก อัครนิเรศเมธารัฐกรุ๊ป ประตูไม้สักบานใหญ่ถูกผลักเข้ามา อคิน ลูกชายคนเดียวของตระกูลก้าวเข้ามาอย่างสง่างาม เขาสวมสูทสีเข้ม บุคลิกสูงโปร่ง สายตาคมกริบ แววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ตรงโต๊ะทำงานตัวใหญ่ คุณอัครพล นั่งอยู่ในท่าทางสุขุม มือข้างหนึ่งกำลังพลิกดูเอกสารอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นลูกชาย
“พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”
เสียงทุ้มต่ำของชายผู้ทรงอิทธิพล ทำให้อคินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“เรื่องอะไรครับ?”
คุณอัครพลพยักหน้าเบาๆ ราวกับตัดสินใจได้แล้ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“แก… จะแต่งงาน”
ทันทีที่สิ้นคำพูด อคินถึงกับชะงักไป ดวงตาคมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่เสียงหัวเราะเยาะหยันจะดังขึ้น
“แต่งงาน? พ่อพูดเล่นหรือเปล่า ผมไม่เคยคิดเรื่องพวกนั้นเลย”
“นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น อคิน” เสียงของคุณอัครพลหนักแน่น “พ่อได้ตกลงกับคุณชัชแล้ว ลูกสาวของเขาจะมาเป็นภรรยาของแก”
เลือดในกายของอคินพลันสูบฉีดขึ้นอย่างเดือดดาล
“ไม่มีทาง! ผมไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น เพราะผม… มีดารินอยู่แล้ว!”
ชื่อของผู้หญิงคนนั้นทำให้บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปทันที แววตาของคุณอัครพลเข้มขึ้น ริมฝีปากเหยียดยิ้มเย็น
“ผู้หญิงคนนั้นเหรอ? ดาริน…”
“ใช่!” อคินยืนยันหนักแน่น “เธอคือคนที่ผมรัก พ่อไม่มีสิทธิ์มาบังคับผมให้แต่งงานกับใคร!”
คุณอัครพลวางปากกาลงบนโต๊ะ ก่อนเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างสงบ แต่แววตากลับเฉียบคมราวกับเลเซอร์
“อคิน… ผู้หญิงที่แกเรียกว่ารัก มันไม่ได้ดีอย่างที่แกคิดหรอก”
อคินขมวดคิ้วทันที “พ่อหมายความว่ายังไง?”
“พ่อแค่ใช้ตาดูก็รู้แล้ว… ผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไร เธอไม่ได้รักแกจริงๆ สิ่งที่เธออยากได้คือสมบัติของตระกูลเรา”
คำพูดแทงใจดำราวกับมีดคมกริบ ทำให้อคินกำมือแน่น ดวงตาวาวโรจน์
“พ่อไม่มีสิทธิ์มาดูถูกผู้หญิงที่ผมรัก! ดารินไม่ใช่คนแบบนั้น!”
“เพราะแกตาบอดไง ถึงมองไม่ออก” คุณอัครพลพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยอำนาจที่ทำให้ห้องทั้งห้องกดดัน
อคินกัดฟันกรอด พยายามควบคุมโทสะ แต่เสียงหัวใจของเขากำลังเต้นแรงจนแทบระเบิด
“ต่อให้พ่อไม่ยอมรับ ผมก็จะไม่แต่งงานกับลูกสาวของคุณชัชนั่นเด็ดขาด!”
สิ้นคำปฏิเสธ คุณอัครพลหยุดนิ่งเพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวมาข้างหน้า น้ำเสียงเย็นชาเสียจนทำให้ความเงียบกลายเป็นดั่งคมมีด
“ถ้าแกเลือกจะปฏิเสธการแต่งงาน… งั้นแกก็ไม่ได้อะไรจากฉันเลย”
ดวงตาคมกริบของเขาสบเข้ากับลูกชายตรงๆ
“ไม่ว่าจะเป็นมรดก… หรือแม้แต่บริษัทนี้ แกก็ไม่มีสิทธิ์จะแตะต้อง”
คำพูดนั้นเหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจของอคิน เขายืนนิ่ง กำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นชัด ความโกรธปะทุขึ้นมา แต่ปากกลับไม่สามารถเปล่งเสียงใดออกมาได้
ความเงียบปกคลุมห้องอีกครั้ง เสียงนาฬิกาเดินติ๊กต่อกเหมือนตอกย้ำความอึดอัดที่ไม่มีทางออก
ก่อนที่คุณอัครพลจะลุกขึ้นยืน เขาเหลือบตามองลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย
“ถ้าแกฉลาดพอ… แกก็น่าจะเลือกทางที่ถูกต้อง”
สิ้นประโยคนั้น เขาก็ก้าวเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงอคินที่ยืนตัวแข็ง ใบหน้าเคร่งเครียด ร่างกายเต็มไปด้วยเพลิงโทสะที่กำลังเผาไหม้จากภายใน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments