ตอนที่ 3 : เปลวเพลิงและเงามืด

เปลวเพลิงสุริยันแผดเผาท้องฟ้าอย่างเกรี้ยวกราด เงามืดจากสุริยันดวงที่ห้ากำลังปกคลุมแผ่นดินราวกับมหาสมุทรแห่งความมืด หลินซีเยว่ก้าวออกไปด้านหน้า รัศมีทองรอบกายส่องแสงพลิ้วไหวเหมือนปีกหงส์ไฟ เธอยกมือขึ้นเรียกพลังสุริยันประทับลงบนฝ่ามือ—

“เพลิงสุริยัน จงขับไล่เงามืด!”

แสงสว่างพุ่งขึ้นกลางนภา ทว่ากลับถูกแรงเงามืดมหาศาลต้านไว้ เสียงคำรามกึกก้องสะท้อนทั่วสวรรค์

ในขณะที่เปลวไฟกับเงามืดกระแทกกันอย่างดุเดือด…สายตาของหลินซีเยว่ก็พลันพร่าลาย ภาพในใจย้อนกลับไปยังอดีต—

ริมทะเลสาบจันทราสีเงินในคืนสงบสุข

หญิงสาวในชุดทองคำกำลังนั่งอยู่ข้างบุรุษผู้หนึ่ง ร่างเขาสูงสง่า นัยน์ตาคล้ายราตรีลึก แต่เมื่อมองนางกลับเต็มไปด้วยแสงอ่อนโยน

“เยี่ยนหลัว…เพราะเหตุใดเจ้าถึงมักมองจันทร์ดวงนั้นเสมอ” หลินซีเยว่ถามพลางเอียงหน้า แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย

เขายิ้มเล็กน้อย ก่อนยกมือขึ้นโอบไหล่นาง

“เพราะเมื่อจันทร์ส่อง ข้าย่อมได้เห็นเงาของดวงอาทิตย์…ที่แท้จริงแล้ว เจ้าก็คือแสงเดียวที่ข้าอยากจะมอง”

หัวใจของหลินซีเยว่เต้นแรง นางพยายามห้ามใบหน้าที่เริ่มร้อนผ่าว แต่ก็หลบสายตาเขาไม่พ้น

“เจ้ารู้หรือไม่ หากสวรรค์รู้ว่าเราพบกัน…ข้าจะต้องถูกลงโทษ”

เยี่ยนหลัวหัวเราะเบา ๆ

“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเป็นเงามืดให้เจ้าเสมอ ต่อให้ทั้งสวรรค์ลบชื่อข้า…ตราบใดที่เจ้ายังหายใจอยู่ ข้าก็จะอยู่เคียงข้างเจ้า”