บท 1 ตอนที่ 1 นอร์นและเอเลน

"เดสมาเทียร์ยอมแพ้ซะเถอะ! พวกเราจะไม่ยอมให้แกมาทำลายโลกอันแสนสงบสุขของพวกเราเด็ดขาด!!"

เสียงจากโทรทัศน์ยังคงดังกึกก้องอยู่ในห้องนั่งเล่นเด็กชายผมสีดำแซมขาวมีดวงตาสีดำนั่งอยู่บนโซฟากำลังจ้องมองจอที่กำลังฉายอนิเมะฮีโร่เรื่องดัง

แอ๊ด~ เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างที่ก้าวเข้ามา แต่เด็กชายยังคงอยู่ในภวังค์จนกระทั่งสัมผัสแผ่วเบาที่ศีรษะ พร้อมกับคางเล็ก ๆ ที่เกยลงบนหัวของเขา เส้นผมสีเงินยาวสลวยทอดตัวลงมา ปลายผมไล่เฉดสีอ่อนลงจนเกือบขาว

"พี่เอเลน?"เด็กชายเงยหน้าขึ้นมอง สบตากับเด็กสาวที่ก้มลงมามองเขาเช่นกัน นัยน์ตาสีดำมืดสนิทของเขาและดวงตาสีเขียวอมฟ้าของเด็กสาวประสานกัน

ทันใดนั้น เอเลนก็ใช้มือทั้งสองข้างจับยึดโซฟาไว้แล้วยกขาขึ้นทีละข้าง พลิกตัวขึ้นมาในท่าหกสูงอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะปล่อยตัวลงมานั่งข้างๆ น้องชายอย่างนุ่มนวล

​นอร์นไม่ได้ประหลาดใจกับสิ่งที่พี่สาวทำตรงหน้ามากนัก เพราะเขาเคยเห็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านี้จากเธอมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว

“ดูอะไรอยู่เหรอ นอร์น?” เอเลนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางลูบเรือนผมสีเข้มของน้องชายเบา ๆ

​นอร์นหันมามองพี่สาว แววตาฉายความเบื่อหน่ายเล็กน้อย “การ์ตูนฮีโร่น่ะพี่เอเลน ดูไปงั้นแหละ ไม่มีอะไรสนุกเลย”

เอเลนหัวเราะเบา ๆ กับท่าทางของน้องชาย เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้น “ถ้าเบื่อละก็ มาเล่นเกมกับพี่แทนไหม” เอเลนยิ้มอย่างนึกสนุก

“เกม? เกมอะไรเหรอ?” นอร์นถามอย่างสนใจ

​“พี่ขอตั้งชื่อเกมนี้ว่า ‘เกมฝึกฮีโร่’” เอเลนยิ้มกว้างขึ้น

นอร์นที่ตอนแรกดูเบื่อ ๆ ก็เริ่มสนใจขึ้นมาเล็กน้อย “แล้วเราจะเล่นกันยังไงเหรอ?”

​นอร์นจ้องมองพี่สาวอย่างใสซื่อ ก่อนที่เขาจะถูกลากไปที่โรงฝึกอย่างไม่ทันตั้งตัว

​ปัจจุบัน ทั้งสองคนอยู่ในชุดสีขาวและยืนห่างกันห้าเมตร

​“เข้ามาเลย” เอเลนท้าทาย

​“จะให้ผมต่อยพี่เนี่ยนะ ผมไม่เอาด้วยหรอก” นอร์นปฏิเสธทันที

"ถ้าไม่ทำอย่างนั้นก็เล่นกันไม่ได้น่ะสิ" เอเลนพูดเสียงนุ่ม

​"เราหาอย่างอื่นเล่นกันไม่ได้เหรอ?" นอร์นถามอย่างมีความหวัง

​"ถ้านอร์นชนะพี่ได้ พี่จะทำตามคำขอของนอร์นหนึ่งอย่าง" เอเลนเสนอ

ดวงตาของเด็กชายแม้จะดำมืด แต่มันกลับดูส่องประกายขึ้นมาชั่วขณะก่อนจะจางหายไป

"แต่ผมไม่อยากทำร้ายพี่..." นอร์นพูดเบาๆ

เอเลนที่เห็นน้องชายไม่อยากทำจริงก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเสนอ "งั้นแค่แตะตัว ถ้าแตะตัวพี่ได้ก็ชนะไปเลย"

"แต่กลับกัน ถ้านอร์นแตะไม่ได้ นอร์นจะต้องทำตามคำขอของพี่หนึ่งอย่างด้วยนะ" เอเลนเสริมเงื่อนไข

"พี่พูดจริงน่ะ" นอร์นถามย้ำ

"พี่เคยโกหกนอร์นด้วยหรอ?" เอเลน

นอร์นจ้องมองเอเลนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจ "งั้นผมจะเข้าไปแล้วนะ"

เอเลนที่เห็นว่านอร์นจริงจังขึ้นมาแล้วก็ยิ้ม จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเล่นเกมกัน

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

​นอร์นนอนหมดสภาพอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว เสื้อผ้าเปียกชุ่ม "แฮก...แฮก...แฮก"

'​แตะตัวไม่ได้เลย... 'นอร์นคิดพลางเหลือบมองพี่สาวที่ยังคงดูสบายๆ เหมือนตอนแรกที่มา ไม่มีแม้แต่รอยเหงื่อบนใบหน้าสวย

​"ยังจะเล่นต่อไหม พี่ไม่ได้จำกัดเวลานะ" เอเลนถามเสียงนุ่มนวล

"ผมยอมแพ้แล้ว" นอร์นตอบอย่างอ่อนแรง

"งั้นตามข้อตกลง ทำตามคำขอของพี่หนึ่งอย่าง" เอเลนยิ้ม

นอร์นลุกขึ้นนั่งและรอฟังอย่างใจจดใจจ่อว่าพี่สาวผู้มีทุกอย่างอยากได้อะไรจากเขา

"อย่าทิ้งพี่ไปไหนน่ะ" เอเลนพูดเสียงแผ่วเบา แต่แววตาดูจริงจัง

"แค่นั้นเองหรอ?" นอร์นถาม

"อืม" เอเลนพยักหน้า

"ผมจะไม่ทิ้งพี่ไปไหน" นอร์นตอบอย่างหนักแน่น

​"ถ้างั้นสัญญากับพี่นะ" เอเลนยื่นนิ้วก้อยออกมา

​"อืม ผมสัญญา" นอร์นยื่นนิ้วก้อยออกไปเกี่ยวก้อยกับพี่สาวด้วยรอยยิ้ม และทั้งสองก็เกี่ยวก้อยกัน

​เช้าวันต่อมา...

นอร์นในชุดนักเรียนกำลังจะเดินออกจากบ้านแต่ก็ถูกเอเลนหยุดไว้ที่หน้าประตู

"พี่มีอะไรหรอ?" นอร์นถาม

"ช่วงนี้พี่ได้ยินข่าวมาว่าเด็กหลายคนของเมืองข้างๆ หายตัวกันไปตอนกลับจากโรงเรียนก็รีบกลับมาเลยนะ" เอเลนพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

นอร์นพยักหน้าหงึกๆ รับคำ เขารู้ว่าพี่สาวเป็นห่วงมากแค่ไหน เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่มี 'กิฟต์' ที่จะใช้ปกป้องตัวเองได้เลย

"พี่ก็ระวังตัวด้วยนะ" นอร์นเองก็อดเป็นห่วงพี่ของตนไม่ได้เหมือนกัน

เพราะเธอเองก็ไม่มีกิฟต์เช่นเดียวกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***