บท 1 ตอนที่ 3 ลักพาตัว

ครืน~ครืน~

นอร์นเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกไม่คุ้นเคยความมืดมิดเข้าปกคลุมทุกสิ่งเพราะดวงตาของเขาถูกผ้าเนื้อหยาบปิดไว้แน่น มือและเท้าของเขาถูกล็อกไว้ด้วยกุญแจมือ

ลุค! เขาพยายามจะเรียกชื่อเพื่อน แต่เพราะถูกปิดปากเอาไว้มันจึงออกมาเป็นเสียงอูอี้แทน

เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องอยู่ในโสตประสาทของนอร์นความสั่นสะเทือนของรถที่วิ่งไปตามถนนขรุขระทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกโยนไปมาในถุง

หัวใจของเด็กน้อยรู้สึกหนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูกความกลัวเริ่มคืบคลานเข้าสู่จิตใจเขาพยายามรวบรวมสติ ค่อยๆ ขยับตัวเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมรอบๆ

เขาสัมผัสได้ถึงพื้นผิวที่เย็นและแข็งกระด้างใต้ร่างคงเป็นพื้นของรถบรรทุกเขาได้ยินเสียงหายใจแผ่วๆ และเสียงขยับตัวเล็กน้อยอยู่รอบๆ ตัว ซึ่งบ่งบอกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว นอร์นพยายามใช้สมาธิเพื่อรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวให้มากที่สุด

ทันใดนั้น รถบรรทุกก็เริ่มชะลอความเร็วลงและค่อยๆ จอดสนิท เสียงเครื่องยนต์ดับลง ตามมาด้วยเสียงประตูรถที่เปิดออก แสงสว่างจ้าสาดเข้ามาจากด้านนอก ถึงแม้จะมองไม่เห็น แต่นอร์นก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของแสงรอบตัว

เสียงฝีเท้าหนักๆ ก้าวขึ้นมาบนรถ พร้อมกับเสียงพูดคุยที่แผ่วเบาแต่ฟังดูคุกคาม นอร์นเกร็งตัว แกล้งทำเป็นยังคงหมดสติ เขาพยายามควบคุมการหายใจให้เป็นปกติมากที่สุด

"เอาพวกมันลงไปขังไว้ในกรง" เสียงทุ้มต่ำที่ไม่คุ้นเคยสั่ง

นอร์นรู้สึกถึงมือที่หยาบกร้านสัมผัสตัวเขา ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกยกขึ้นและลากออกไปจากรถบรรทุก เขาได้ยินเสียงเด็กคนอื่นๆ ถูกลากลงไปเช่นกัน เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังขึ้นเล็กน้อยก่อนจะถูกทำให้เงียบลง

เท้าของเขาแตะพื้นดินที่เย็นเฉียบและเต็มไปด้วยกรวดหิน กลิ่นอับชื้นและกลิ่นดินโคลนลอยเข้ามาในจมูก บ่งบอกว่าพวกเขาอาจจะอยู่ในสถานที่ที่ห่างไกลจากความเจริญ

คลืน~ปึง!

เสียงประตูปิดลงนอร์นยังไม่รีบขยับเขารอจนแน่ใจก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ดวงตาของเขายังคงถูกผ้าปิดไว้ทำให้เขามองไม่เห็นรอบตัว

นอร์นพยายามเอาผ้าปิดตาออกอย่างยากลำบากจนในที่สัดเขาก็กลับมามองเห็นได้อีกครั้ง เด็กหนุ่มหันมองสำรวจรอบตัวเวลานี้เป็นตอนกลางคืนทำให้มันมืดมากแต่เขายังสามารถเห็นเด็กคนอื่นๆจากแสงจันทร์ที่สาดส่องเขามา

นอร์นไม่รีบที่จะปลุกเด็กคนอื่นๆเขาก้มลงมองมทอและเท้าที่ถูกล็อกด้วยกุญแจมือ แต่มันดูไม่เหมือนกุญแจมือปกติเขาเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน

'เคยเห็นมันจากที่ไหนกันนะ?'นอร์นคิดก่อนจะพยายามเอาออกและปรากฏว่ามันหลุดออกได้อย่างง่ายดาย

'...'นอร์นอ้าปากค้าง

แต่ในขณะที่เขากำลังอึ้งเสียงใสสายหนึ่งก็ดังขึ้น

"เปล่าประโยชน์"

"กุญแจมือนั้นนะเป็นของที่เอาไว้ใช้ผนึกกิฟต์ ถึงมันจะเป็นรุ่นเก่าแต่เด็กอย่างนายก็ไม่มีทางแกะมันออกได้ง่ายๆหรอก"

นอร์นหันหน้าไปตามเสียงก่อนจะเห็นเจ้าของเสียง

เธอเป็นเด็กสาวดูจากรูปลักษณ์อายุน่าจะไล่เลี่ยกันเธอมีผมสีชมพูดวงตาสีแดงอ่อนอยู่ในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนคุณหนูสีขาวนํ้าเงิน

เธอกำลังจะพูดต่อแต่เมื่อเห็นว่ากุญแจมือผนึกกิฟท์ของนอร์นมันเปิดอยู่ก็อ้าปากค้าง

นายทำมันได้ยังไง?

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***