แวมไพร์ผู้ล่ากับเหยื่อที่รัก
เจ้าหนี้สนามบิน
สนามบินสุวรรณภูมิยามเช้า คนแน่นขนัดตามปกติ แฟรงค์สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลคเรียบง่าย ยืนถือป้ายรอต้อนรับลูกทัวร์จีนด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แม้เมื่อคืนจะนอนน้อย แต่เขายังคงเก็บความเหนื่อยไว้เบื้องหลัง
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
พึมพำกับตัวเอง สู้เว้ย วันนี้ต้องได้ทิปบ้างแหละ จะได้มีเงินไปจ่ายค่าไฟซักที…
เสียงทักจากด้านหลังทำให้เขาชะงัก
แฟรงค์หันไปเห็นชายร่างใหญ่สองคนเดินตรงมาท่าทางคุ้นเคยเกินไป“เจ้าหนี้เงินกู้นอกระบบ” ของเขานั่นเอง
เจ้าหนี้
กูบอกแล้วใช่มั้ย ถึงเวลาก็ต้องคืน! ดอกเบี้ยไม่ใช่ถูกๆ นะเว้ย
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
ยกมือไหว้ลวกๆ พี่ครับ ใจเย็นๆ วันนี้ผมต้องทำงาน พอได้เงินแล้วจะรีบเอามาใช้เลยครับ
เจ้าหนี้
หัวเราะเย็น เงินงานวันนี้น่ะ? เอามาคืนก่อนเลยดีกว่ามั้ง!
ไม่ทันขาดคำ มือใหญ่ก็คว้ากระเป๋าเงินเก่าๆ จากกระเป๋ากางเกงของแฟรงค์ไป พลิกเปิดดู เหรียญแบงก์ย่อยๆ ทั้งหมดหายวับไปในไม่กี่วินาที
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
เฮ้ยพี่! นั่นมัน…!
เจ้าหนี้
หุบปาก แล้วหาเงินมาเพิ่มซะ ไม่งั้นมึงเจอหนักกว่าเดิมแน่
สองคนนั้นเดินลับไป ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าในกระเป๋าเงินของแฟรงค์
เขายืนนิ่ง ใจเต้นแรง ทั้งโกรธทั้งท้อ…เงินเล็กน้อยที่กะว่าจะเก็บไว้กินข้าววันนี้ก็หมดเกลี้ยง
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
ถอนหายใจหนักๆ พึมพำ หมดเลย…แล้วกูจะแดกข้าวอะไรล่ะทีนี้…
เขาล้วงมือถือออกมา เปิดแอพ LINE แล้วพิมพ์ลงในกลุ่มเพื่อน
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
พวกมึง กูเจอเจ้าหนี้อีกแล้ว โคตรซวยเลยว่ะ เงินก็หมดกระเป๋า
โจ
เหยดดด มึงยังติดมันอยู่อีกเรอะ! แฟรงค์เอ๊ยยย
บีเจ
แก๊งค์เจ้าหนี้สนามบินนี่โหดด้วยนะ กูเคยเห็นข่าวตบตีลูกหนี้มาแล้ว!
อันดิว
ส่งสติ๊กเกอร์เอามือปิดหน้า มึงนี่แม่ง…พระเอกละครไทยจริงๆ ชีวิตโคตรรันทด
แฟรงค์ ศิวะกุล+พอ
พิมพ์… หึ กูคงต้องไปหาข้าวแกงร้านเจ๊นี ติดไว้ก่อนแล้วกัน…
มุมไกลของสนามบิน
หลุยส์บังเอิญอยู่ชั้นบน กำลังมองลงมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยสายตาเย็นชา
เขาเห็นแฟรงค์ยืนตัวสั่น มือกำโทรศัพท์แน่น รอยยิ้มที่เคยสดใสถูกแทนที่ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
หลุยส์ ภัทรเมธากุล+นอ
คิดในใจ อีกกี่ครั้ง…นายถึงจะยอมพึ่งฉันสักที แฟรงค์
ริมฝีปากเขาเม้มแน่น ก่อนจะหายเข้าไปในฝูงชน โดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น
แฟรงค์ยังไม่รู้เลย ว่าเพื่อนสนิทผู้เย็นชาที่คบกันมากว่า 20 ปี…
กำลังเฝ้ามองทุกการดิ้นรนของเขาอยู่ในเงามืด
Comments