ดอกไม้​ของ​เจ้าพายุ ฟินกันต่อ

ฟินกันต่อ

พายุ

(เสียงเย็น เยาะเย้ย) "นี่หรือเด็กที่ฉันไว้ใจ? ในที่สุดก็รู้แล้วว่าแกเป็นใคร..."

เชลย

(ยืนนิ่งไม่หลบตา) "ผมไม่ขอโทษที่โกหก แต่ผมไม่เคยคิดจะฆ่าคุณ... ไม่สักวินาที"

พายุ

"แล้วที่อยู่ข้างฉันมาตลอดนี่มันคืออะไรล่ะ? แผน? หรือแค่หลอกให้ฉันตายใจ?"

เชลย

(ก้าวเข้าไปใกล้) "คือความรู้สึกจริง...ที่ผมไม่ควรมีตั้งแต่แรก"

พายุ

(กระชากแขนเฉลยเข้ามาชิด) "คิดว่าความรู้สึกมันลบได้ง่ายๆ งั้นเหรอ?"

เชลย

(เสียงสั่น) "ผมรู้ว่าผมไม่ควร... แต่หัวใจผมมันไม่ได้ฟังคำสั่ง"

(พายุผลักเฉลยไปติดผนัง ประชิดตัว) "งั้นก็รับผิดชอบสิ ในเมื่อมาทำให้ฉันรู้สึก"

เชลย

(ใบหน้าร้อนผ่าว สบตาไม่หลบ) "ผมยอม... ถึงจะเป็นคืนเดียวก็ยอม"

ลมหายใจร้อนจัดเป่ารดต้นคอ มือของพายุเลื่อนสัมผัสไปตามเอวแน่นราวกับกำลังย้ำเตือนว่าเฉลยเป็นของเขา จูบที่เริ่มจากความโกรธกลายเป็นความหิวกระหาย… แล้วกลายเป็นความอ่อนโยนแบบที่มาเฟียไร้หัวใจคนนี้ไม่เคยให้ใคร พายุผลักเฉลยลงบนเตียง กายแนบชิดจนไร้ช่องว่าง และในค่ำคืนฝนพรำนั้น... ทั้งสองต่างปลดเกราะลงพร้อมกัน

พายุ

(กระซิบข้างหู) "คืนนี้ นายเป็นของฉัน... แต่หลังจากนี้ จะเป็นแค่ฉันของนายได้ไหม?"

เชลย

(น้ำตาคลอเบ้า) "ถ้าผมมีชีวิตอยู่พอจะรักคุณ ผมจะไม่ไปไหนอีกเลย..."





โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ