กระจกแห่งเรื่องราว #2 คำใบ้(?)

ต่อ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ไหนๆพวกนายก็มาแล้วมาทานอาหารสักมือเถอะ//ลุก

คิรัน(นักเดินทาง)

จะดีหรอ...//กระซิบกับอามะและรัว

รัว(นักเดินทาง)

ลองดูสักหน่อยดีไหม//กระซิบ

อามะ(นักเดินทาง)

ตามที่รัวบอกเลย//กระซิบ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

คุยอะไรกันงั้นหรอ//มอง-เสียงเรียบ

รัว(นักเดินทาง)

ป..ป่าวครับ!

คิรัน(นักเดินทาง)

เอ่อจะว่าไปคุณชื่อ....

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

เพสเทีย

คิรัน(นักเดินทาง)

อ่าครับ..

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ไปข้างในกันเถอะ

อามะ(นักเดินทาง)

นำเลยครับ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

//เดินนำ

ทั้งสามคนได้เดินตามเพสเทียไปยังสถานที่ที่เรียกว่าบ้าน

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

นั่งรอที่นี้กันก่อนนะ//เดินหายไป

อามะ(นักเดินทาง)

.....//มองรอบๆ

ได้มีกระดาษปลิวมาที่เท้าของอามะ

อามะ(นักเดินทาง)

หืม..?//หยิบขึ้นมาอ่าน

นกสีขาวอันบริสุทธิ์บินสง่างามผ่าเผยกลางฝากฟ้าถูกยิงตกลงมาโลหิตไหลอาบทั่วปีก ........

อามะ(นักเดินทาง)

(มันอะไรละเนี้ย)

อามะ(นักเดินทาง)

(ไม่เข้าใจเลย)//พับเก็บไว้ในเสื้อ

รัว(นักเดินทาง)

ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้แฮะ...//มองรอบๆ

คิรัน(นักเดินทาง)

อย่าว่าแต่นายเลยฉันก็คิดแบบนาย

อามะ(นักเดินทาง)

อย่าทำตัวมีพิรุธสิพวกนายนะ

รัว(นักเดินทาง)

เข้าใจแล้ว

คิรัน(นักเดินทาง)

อืม

เวลาผ่านไปสักพัก

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

รอนานรึป่าว

อามะ(นักเดินทาง)

ไม่ครับ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

งั้นหรอ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

นี้นะ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

อาหารมีไม่เยอะเท่าไหร่ขอโทษด้วยนะ

คิรัน(นักเดินทาง)

ไม่เป็นไรครับ

อามะ(นักเดินทาง)

//กิน

อามะ(นักเดินทาง)

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

เป็นยังไงบ้าง

อามะ(นักเดินทาง)

อร่อยมากเลยครับ

รัว(นักเดินทาง)

ไหน//กิน

รัว(นักเดินทาง)

จริงด้วยย!

คิรัน(นักเดินทาง)

//กิน

คิรัน(นักเดินทาง)

(มันก็ปกตินี่น่าหรือว่า...)//มองอามะ

อามะ(นักเดินทาง)

ขอบคุณนะครับที่ทำอาหารที่อร่อยให้กิน//ยิ้มอ่อนๆ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

!?(รอยยิ้มนั้นมัน...)

นะความทรงจำ

บุคคลปิศนา(??)

ขอบคุณนะคะที่ทำอาหารอร่อยให้กิน//ยิ้มอ่อนๆ

ปัจจุบัน

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ข..ขอบคุณนะ..//เสียงสั่น

คิรัน(นักเดินทาง)

(อย่างงี้นี้เองถนอมน้ำใจและทำให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกแย่)//ยิ้ม-มองอามะ

หลังจากกินอาหารกันเสร็จ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

พวกคุณจะไปไหนกันต่อรึป่าวครับ

อามะ(นักเดินทาง)

ไม่รู้สิครับไม่มีที่จะไปนะครับ

รัว(นักเดินทาง)

ก็นั้นสินะ

คิรัน(นักเดินทาง)

ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ถ้าอย่างงั้น

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

พักที่นี้สิครับ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ที่นี้เหลือ3ห้องพอดี

รัว(นักเดินทาง)

ได้เลยครับ!

คิรัน(นักเดินทาง)

เอะนายนี้เกรงใจคุณเพสเทียหน่อยสิ!

รัว(นักเดินทาง)

อะไรเล่า!

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ฮ่าฮ่า

คิรัน(นักเดินทาง)

นายว่ายังไงอามะ//ดึงคอเสื้อรัวไว้

อามะ(นักเดินทาง)

ถ้าอย่างงั้นก็พักที่นี่ก่อนก็แล้วกันไว้เดียวเราค่อยหาทางไปกันต่อ

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

....

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

ถ้างั้นแยกย้ายกันเลยนะครับ//เสียงเรียบ

อามะ(นักเดินทาง)

(อารฌเปลี่ยนจริงด้วยแฮะพอพูดว่าจะออกไป)//ยิ้มมุมปาก

อามะ(นักเดินทาง)

ไปกันเถอะจะได้วางแผนออกเดินทางต่อ

รัว(นักเดินทาง)

ได้

คิรัน(นักเดินทาง)

อืม

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

(จะออกไปจากที่นี้งั้นหรอ...)

เพสเทีย(กระจกบานที่1)

//เดินกลับไป

อามะ(นักเดินทาง)

แยกย้ายกันเลยนะ

ทั้งสามคนแยกย้ายกันไปที่ห้อง

อามะ(นักเดินทาง)

//สำรวจรอบๆห้อง

อามะ(นักเดินทาง)

อะ!//เห็นกระดาษ

อามะ(นักเดินทาง)

ฉันว่าต้องมีอะไรแปลกๆแน่...//ครุ่นคิด

โลหิตไหลไม่หยุดนกขาวอันบริสุทธิ์ค่อยๆหยุดนิ่งช้าๆหมดลมหายใจนอนอยู่ตรงพื่นราวถูกลงโทษจากฝากฟ้าว่าห้ามบินอีกตลอดกาล

อามะ(นักเดินทาง)

แปลกแฮะ

อามะ(นักเดินทาง)

เหมือนเป็นคำใบ้อะไรสักอย่างเลย...

อามะ(นักเดินทาง)

ต้องเก็บไว้ก่อนละนะ

อามะ(นักเดินทาง)

//นอนลงไปบนเตียง

อามะ(นักเดินทาง)

กลิ่นที่นี้อบอวนละเป็นกลิ่นประหลาดชะมัด....//ค่อยๆหลับ

. .

นะความฝัน

บุคคลปิศนา(??)

ตื่นขึ้นมาทำงานได้แล้ว!?

อามะ(นักเดินทาง)

ค...ครับ//เสียงสั่น

บุคคลปิศนา(??)

ถ้าแกไม่อยากให้ครอบครัวแกตายก็อย่ามัวแต่อู้สิ!?//ดึงหัว

อามะ(นักเดินทาง)

อึก...ค...ครับ

บุคคลปิศนา(??)

ดี!//โยน

อามะ(นักเดินทาง)

.....//กำหมัด

สิ่งที่เรือนรางค่อยๆกลับมาได้เห็นชัดยิ้งขึ้น

บุคคลปิศนา(??)

ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! //ขำสะใจ

อามะ(นักเดินทาง)

!....//ช็อค

บุคคลปิศนา(??)

นี้คือสิ่งตอบแทนของแกไง!//ขำ-เดินจากไป

ตรงหน้าที่ชายหนุ่มได้เห็น

มีร่างไร้วิญญาณขอบใครสักคนที่เขารักสุดหัวใจอยู่ตรงหน้า

อามะ(นักเดินทาง)

ม.....ม....ไม่...น...นะ!//ช็อค

ปัจจุบัน

อามะ(นักเดินทาง)

ไม่นะ!?//สดุ้งตื่น

อามะ(นักเดินทาง)

....

อามะ(นักเดินทาง)

อะไรกัน...

อามะ(นักเดินทาง)

ฉันฝันอะไร.....อยู่กันนะ...จำไม่ได้เลย

อามะ(นักเดินทาง)

เห้อ....

นะตอนเช้า

อามะ(นักเดินทาง)

....//นั่งเงียบ

รัว(นักเดินทาง)

เขาแปลกๆรึป่าวนะ...//กระซิบกับคิรัน

คิรัน(นักเดินทาง)

(เจออะไรมากันนะ)

อามะ(นักเดินทาง)

เห้อออ//ถอนหายใจยาว-ฟุบลงบนโต๊ะ

รัว(นักเดินทาง)

ตกใจหมดเลย

คิรัน(นักเดินทาง)

เป็นอะไรรึป่าว

อามะ(นักเดินทาง)

ป่าวหรอกแค่คิดอะไรนิดหน่อยเรื่องเมื่อคืนกับไอแผ่นกระดาษนี้//ยืนให้รัวละคิรัน

ทั้งสองครอ่านใบที่อามะได้มา

คิรัน(นักเดินทาง)

เหมือนเป็นคำใบ้อะไรสักอย่างเลยแฮะ

รัว(นักเดินทาง)

ไม่เข้าใจเลย

อามะ(นักเดินทาง)

ฉันว่ามันต้องมีที่ไหนอีกแน่ๆฉันฝากพวกนายช่วยมองหาทีนะ

คิรัน(นักเดินทาง)

ได้

รัว(นักเดินทาง)

อ่าได้เลย

คิรัน(นักเดินทาง)

นายก็อย่าฝืนร่างกายเยอะนะ

รัว(นักเดินทาง)

ใช่พวกเราสองคนเป็นห่วง

อามะ(นักเดินทาง)

ครับๆรู้แล้วน่า

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ