เมื่อแม่ของลูกเป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาล
คุณหมอคนนั้นหน้าเหมือนหนู
คาเฟ่เล็ก ๆ ข้างโรงพยาบาล RK Medical Center / ตอนบ่ายวันเดียวกัน
รันนั่งอยู่กับลูกทั้งสองคน หลังจากเสร็จสิ้นการฉีดวัคซีน
ข้าวฟ่าง
(กอดตุ๊กตาแน่น ขณะนั่งดูเมนูของหวาน)
แม่คะ...หนูยังอยากรู้เลยว่าคุณหมอเมื่อเช้าน่ะ...เคยเป็นเพื่อนแม่จริง ๆ เหรอ?
ข้าวปั้น
(ยื่นหน้ามากระซิบเบา ๆ อย่างจริงจัง)
ผมว่าคุณหมอนั่น...หน้าคล้ายผมเลยนะครับแม่ โดยเฉพาะตรงคิ้วกับตา!
รัน(นายเอก)
(หัวเราะเบา ๆ แต่สีหน้ากลับมีแววกังวล)
พวกหนูนี่สังเกตเก่งจังเลยนะ
ข้าวฟ่าง
(ยิ้มซน ๆ)
ก็ตอนคุณหมอก้มลงมาดูหน้า พี่ข้าวปั้นก็ดูตกใจเลยนี่นา!
ข้าวปั้น
(ทำหน้าเงียบลงเล็กน้อย แล้วพูดเบา ๆ)
เขามองผมเหมือนคนรู้จักเลยครับแม่...แม่ไม่ชอบคุณหมอคนนั้นเหรอครับ?
รัน(นายเอก)
(นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มจาง ๆ แล้วก้มลงลูบหัวลูก)
...เปล่าหรอก แม่ไม่ได้ไม่ชอบเขา แค่...มันเป็นเรื่องเก่า ๆ ที่ไม่อยากพูดถึง
ด้านนอกคาเฟ่ / ธีร์ยืนอยู่เงียบ ๆ หน้ากระจก มองเข้าไปในร้านโดยไม่ให้รันเห็น
เขายืนฟังเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง
ธีร์(พระเอก)
(พึมพำในใจ)
“เด็กพวกนั้น...หน้าตาแบบนั้น...ไม่ใช่แค่บังเอิญแน่ ๆ...
ถ้าพวกเขาเป็นลูกของรัน...แล้วฉันล่ะ?
กลับมาภายในคาเฟ่ / เสียงกริ๊งของประตูดังขึ้น
รันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วต้องชะงัก เมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามา
รัน(นายเอก)
(เสียงเบา)
...ธีร์?
ธีร์(พระเอก)
(เดินเข้ามาช้า ๆ พร้อมสบตาเด็กทั้งสองที่หันมามอง)
สวัสดีอีกครั้งครับ...ผมขอโทษที่เข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาต
ข้าวปั้น
(ตาโต ยกมือไหว้อย่างสุภาพ)
สวัสดีครับคุณหมอ...
ข้าวฟ่าง
(ทำตามพี่ชาย)
สวัสดีค่ะคุณหมอ
ธีร์(พระเอก)
(ยิ้มบาง ๆ แล้วทรุดตัวนั่งตรงข้ามรัน)
ขอบคุณครับ...น่ารักทั้งคู่เลย
รัน(นายเอก)
(หลบตาเล็กน้อย พูดนิ่ง ๆ)
มีอะไรหรือเปล่า
ธีร์(พระเอก)
(ลังเลเล็กน้อย แต่ตัดสินใจพูดออกมา)
ฉันแค่อยากรู้ให้แน่ใจ...เด็กสองคนนี้...พวกเขา...เป็นลูกของเราใช่ไหม รัน?
รัน(นายเอก)
(นิ่งเงียบ ไม่ตอบทันที สายตาหันไปมองลูกทั้งสองที่กำลังกินเค้กอย่างไร้เดียงสา)
...เด็กสองคนนี้เป็นลูกของฉัน
ธีร์(พระเอก)
(เสียงสั่นเล็กน้อย)
แล้ว...ฉันล่ะ?
รัน(นายเอก)
(เงยหน้าขึ้นสบตาเขาตรง ๆ แต่ยังไม่ตอบคำถาม)
ฉันว่า...มันไม่ใช่เวลาที่จะพูดเรื่องนี้ต่อหน้าลูก
บรรยากาศบนโต๊ะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง รันไม่ปฏิเสธ ไม่ยืนยัน และธีร์...ก็เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ
ข้าวฟ่าง
(หันมามองหน้าทั้งสองคนสลับกันแล้วกระซิบกับข้าวปั้น)
แม่กับคุณหมอ...เหมือนกำลังทะเลาะกันเลยเนอะ
ข้าวปั้น
(พยักหน้าเบา ๆ แล้วพูดเสียงเบา)
แต่คุณหมอใจดีนะครับ...ผมชอบเขา
รัน(นายเอก)
(ได้ยินคำพูดลูกชายแล้วน้ำตาคลอเล็กน้อย พยายามฝืนยิ้ม)
ใช่...เขาเป็นคนดี
ธีร์ (มองรันด้วยสายตาหลายคำถามที่ยังค้างคา... และยังไม่มีคำตอบ)
รัน (หลบตา เลือกที่จะเก็บความจริงไว้...อีกสักพัก)
Comments