ในนามเมีย…ที่เขาไม่ต้องการ
ตอนที่ 3: ย้ายเข้าบ้านหลังเย็นชา
เช้าวันถัดมา – คฤหาสน์อริยชัยกุล
แสงเช้าอบอุ่นลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ในห้องนอนกว้าง แต่ภายในกลับไร้ไออุ่นใด ๆ
เซียร่าลืมตาตื่นขึ้นพร้อมความรู้สึกหนักอึ้งทั่วร่าง
เธอมองไปรอบห้องที่เงียบงัน…ไม่มีเสียงใดนอกจากเสียงนาฬิกาแขวนผนัง
เตียงอีกฝั่งว่างเปล่า รอยบุ๋มบนหมอนยังคงเหมือนคืนก่อน—ไม่มีร่องรอยของเขาเลย
เธอลุกขึ้น ล้างหน้าแต่งตัวเรียบร้อยในชุดกระโปรงเรียบง่ายก่อนจะลงบันไดไปยังชั้นล่าง
แม่บ้านสองคนที่กำลังจัดโต๊ะชะงักไปเมื่อเห็นเธอก้าวเข้ามา
สายตาของพวกเธอมองมาอย่างสำรวจและ…รังเกียจบางเบา
แม่บ้านคนที่ 1
(กระซิบกับอีกคน ขณะหันหลัง)
“ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอคือ ‘คุณผู้หญิง’ คนใหม่…ดูไม่มีอะไรคู่ควรเลยสักนิด”
แม่บ้านคนที่ 2
“นึกว่าเมียหลวงจะสวยสมฐานะกว่านี้ซะอีก…”
เซียร่าได้ยินทุกคำ
แต่เธอเพียงยิ้มบาง ๆ ก้มหน้าเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวริมสุดของโต๊ะยา
อาหารเช้าหรูหราถูกจัดเรียงไว้ครบ แต่ไม่มีใครเชิญเธอ
ไม่มีใครตักอาหารให้
ไม่มีใครแม้แต่จะพูดกับเธอตรง ๆ
เสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นหินอ่อนดังขึ้น…
วายุเดินลงมาด้วยท่าทางสง่าท่ามกลางความเงียบ
ทุกคนรีบก้มหน้า ยกเว้นเซียร่า…ที่เพียงแค่หันมองนิดเดียว ก่อนก้มลงตักซุปของตัวเองอย่างสุภาพ
วายุ
(เสียงเรียบ แต่แข็ง)“ตื่นสายกว่าคนอื่น…แสดงว่าเธอคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านไปแล้ว?”
เซียร่าหยุดช้อนลงช้า ๆ แล้วหันมามองเขา ดวงตาไม่ได้สั่นไหว
เซียร่า
“ดิฉันไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะ แค่พยายามเรียนรู้วิถีของที่นี่…”
วายุ
(หัวเราะในลำคอ เหยียดๆ)“เธอไม่มีอะไรต้องเรียนรู้ ที่นี่ไม่มีใครจำเป็นต้องรับเธอเข้ามาในชีวิต”
เซียร่าเงียบไป
ก่อนจะตอบอย่างใจเย็นแต่มั่นคง
เซียร่า
“ถ้างั้น ฉันก็จะอยู่โดยไม่รบกวนใครค่ะ…รวมถึงคุณด้วย”
เขาชะงักเล็กน้อยกับคำตอบนั้น แต่ก็กลบมันไว้ด้วยความเย็นชา
วายุ
(เสียงเฉียบ)“ในเมื่ออยากอยู่ให้ได้ ก็ช่วยทำตัวให้มีประโยชน์บ้าง
พรุ่งนี้ไปช่วยแม่บ้านดูแลเอกสารฝั่งเรือนรับรอง…หรือจะลอยไปลอยมาไร้ค่า?”
ห้องทำงานเรือนรับรอง – ช่วงบ่าย
เซียร่าถูกใช้ให้จัดแฟ้มเอกสารเก่าในห้องเก็บของที่เต็มไปด้วยฝุ่น
ไม่มีใครช่วย ไม่มีใครพูดกับเธอ
แต่เธอก็ไม่ได้ปริปากบ่นแม้แต่น้อย
มือเล็กๆ ค่อย ๆ ปัดฝุ่นอย่างใจเย็น
แม้จะหอบ เหนื่อย และถูกรอยตะปูบาดนิ้วจนเลือดซึม
วายุเดินผ่านมาดูเงียบ ๆ
เมื่อเห็นเธอก้มหน้าจัดแฟ้มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ทั้งที่มีเลือดไหลซึมที่นิ้ว
เขากลับรู้สึกบางอย่างขัดใจในอก
วายุ
(ในใจ)ทำไมไม่ร้อง? ทำไมไม่โวยวาย? หรือเธอแค่แกล้งทำเป็นเข้มแข็ง…
เขาเดินผ่านไปโดยไม่พูดอะไร
ค่ำวันเดียวกัน – หน้ากระจกห้องน้ำ
เซียร่าล้างแผลที่นิ้วอย่างเบามือ
รอยแผลไม่ลึกมาก แต่เจ็บ…
ดวงตาของเธอมองเงาในกระจก สะท้อนใบหน้าของ “เมียในนาม” ที่ไม่มีใครต้อนรับ
ไม่มีแม้แต่ห้องใจของสามีให้ยืนอยู่ด้วยซ้ำ
เซียร่า
“ก็แค่บ้านเย็น ๆ…ถ้าทนได้สักพัก ฉันจะชินกับมันเอง”
…แต่สิ่งที่เซียร่าไม่รู้ก็คือในความเย็นชาที่วายุใช้ทำร้ายเธอ…กำลังเริ่มสะท้อนกลับมาทำลายหัวใจของเขาเองทีละนิด
Comments
ชอบโรแมนติก
ชอบมากเลย อัพเยอะๆนะคะ
2025-07-03
0