ทะลุมิติมาเพื่อจะกะซากหน้านางเอก
ทะลุมิติเหรอ?
หรงเย่า
ทำไมพระเอกถึงได้โง่ขนาดนี้เนี่ย
หรงเย่า
ถึงได้ให้นางเอกหลอกอยู่เลื่อย จนสุดท้ายก็ได้เป็นเเค่ตัวประกอบ
หรงเย่า
โง่จริง ๆ !!//ปิดหนังสือ
หรงเย่า
ถ้าฉันได้อยู่ในเรื่องนั้นนะ ฉันจะเปิดเผยตัวตนของนางเอกนั่นให้ได้คอยดู
หรงเย่า
หึ! //โยนหนังสือทิ้ง
หรงเย่า
ไปนอนให้หายโกรธซะยังดีกว่า//กับมานอนที่เตียง
หรงเย่า
ขอละคนอื่นเค้ายังได้เข้าไปอยู่ในนิยายได้เลย
หรงเย่า
งั้นฉันก็ขอเข้าไปบ้างไม่ได้น่ะเหรอ
หรงเย่า
ให้ฉันเป็นอะไรก็ได้ ขอเเค่ได้กระซากหน้ากากของนางเอกตัวดีนั่นฉันก็พอใจเเล้ว
หรงเย่า
นอนดีกว่าคิดไปก็เหนื่อยเปล่า ๆ //นอน
หรงเย่า
โอ๊ย ปวดหัวจัง//ยกมือกุมขมับ
หรงเย่า
เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ!!//มองมือตัวเอง
หรงเย่า
นี่ข้าเป็นตัวอะไรเนี่ยย//ร้อง
หรงเย่า
เเล้วที่นี่ที่ไหน//มองไปรอบ ๆ
หรงเย่า
อย่าบอกนะข้าทะลุมิติมาน่ะ//สะดุดตากับภาพๆหนึ่ง
หรงเย่า
เดี๋ยวนะ ๆ ที่นี่มันตำหนักต้องห้ามนี่เเถมยัง...
หรงเย่า
นี่มันรูปของตัวร้ายหรงเย่าไม่ใช่เหรอ//เดินไปดูใกล้ ๆ
หรงเย่า
ทำไมต้องชื่อเหมือนกันด้วยเนี่ย
หรงเย่า
ช่างเถอะ ชิ//เดินออกมาข้างนอก
หรงเย่า
เห้อออ //เงยหน้ามขึ้นมองท้องฟ้า
หรงเย่า
พระจันทร์ยังไม่แดงเพราะฉะนั้นยังมีเวลา//รีบวิ่งลงพูเขา
หรงเย่า
เอ๊อ//กลิ้งลงพูเขา
หรงเย่า
เอื้อ! //กลิ้งเข้าพุ่มไม้
หรงเย่า
โอ้ยเจ็บจัง//ลูบหัวตัวเอง
หลานเฟิง
ออกมานะ//มองรอบ ๆ
หลานเฟิง
เจ็บขาเหลือเกินท่านพี่
หลานเฟิง
ข้าคง...//มองเห็นเเสงบางอย่างจากพุ่มไม้
เเสงสีฟ้าสดใสได้ประกายส่องแสงออกมาจากพุ่มไม้ หน้าดึงดูดยิ่งนัก✨☄️
หลานเฟิง
นั่นมันเเสงอะไรน่ะ//คลานไปดู
หลานเฟิง
นี่มันตัวอะไรเนี่ย//ลองเอาไม้จิ้มดู
หรงเย่า
อื้อ~ อย่ามากวนคนจะนอน//ปัดไม้ทิ้ง
หลานเฟิง
นี่มันตัวอะไรเนี่ย//ถอยห่าง
หลานเฟิง
หือเดี๋ยวนะ ขาของข้าไม่เจ็บเเล้ว
หลานเฟิง
เพราะว่าเจ้าตัวนั้นนะเหรอ//ลุกเดินไปดู
หลานเฟิง
น่าสนใจ//อุ้มกลับ
หลานเฟิง
วันนี้มีของให้ท่านอาจารย์ด้วยละวู้ว ๆ //วิ่งไปกระโดดไป
Comments