ทะลุมิติมาเพื่อจะกะซากหน้านางเอก
ทะลุมิติเหรอ?
หรงเย่า
ทำไมพระเอกถึงได้โง่ขนาดนี้เนี่ย
หรงเย่า
ถึงได้ให้นางเอกหลอกอยู่เลื่อย จนสุดท้ายก็ได้เป็นเเค่ตัวประกอบ
หรงเย่า
โง่จริง ๆ !!//ปิดหนังสือ
หรงเย่า
ถ้าฉันได้อยู่ในเรื่องนั้นนะ ฉันจะเปิดเผยตัวตนของนางเอกนั่นให้ได้คอยดู
หรงเย่า
หึ! //โยนหนังสือทิ้ง
หรงเย่า
ไปนอนให้หายโกรธซะยังดีกว่า//กับมานอนที่เตียง
หรงเย่า
ขอละคนอื่นเค้ายังได้เข้าไปอยู่ในนิยายได้เลย
หรงเย่า
งั้นฉันก็ขอเข้าไปบ้างไม่ได้น่ะเหรอ
หรงเย่า
ให้ฉันเป็นอะไรก็ได้ ขอเเค่ได้กระซากหน้ากากของนางเอกตัวดีนั่นฉันก็พอใจเเล้ว
หรงเย่า
นอนดีกว่าคิดไปก็เหนื่อยเปล่า ๆ //นอน
หรงเย่า
โอ๊ย ปวดหัวจัง//ยกมือกุมขมับ
หรงเย่า
เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ!!//มองมือตัวเอง
หรงเย่า
นี่ข้าเป็นตัวอะไรเนี่ยย//ร้อง
หรงเย่า
เเล้วที่นี่ที่ไหน//มองไปรอบ ๆ
หรงเย่า
อย่าบอกนะข้าทะลุมิติมาน่ะ//สะดุดตากับภาพๆหนึ่ง
หรงเย่า
เดี๋ยวนะ ๆ ที่นี่มันตำหนักต้องห้ามนี่เเถมยัง...
หรงเย่า
นี่มันรูปของตัวร้ายหรงเย่าไม่ใช่เหรอ//เดินไปดูใกล้ ๆ
หรงเย่า
ทำไมต้องชื่อเหมือนกันด้วยเนี่ย
หรงเย่า
ช่างเถอะ ชิ//เดินออกมาข้างนอก
หรงเย่า
เห้อออ //เงยหน้ามขึ้นมองท้องฟ้า
หรงเย่า
พระจันทร์ยังไม่แดงเพราะฉะนั้นยังมีเวลา//รีบวิ่งลงพูเขา
หรงเย่า
เอ๊อ//กลิ้งลงพูเขา
หรงเย่า
เอื้อ! //กลิ้งเข้าพุ่มไม้
หรงเย่า
โอ้ยเจ็บจัง//ลูบหัวตัวเอง
หลานเฟิง
ออกมานะ//มองรอบ ๆ
หลานเฟิง
เจ็บขาเหลือเกินท่านพี่
หลานเฟิง
ข้าคง...//มองเห็นเเสงบางอย่างจากพุ่มไม้
เเสงสีฟ้าสดใสได้ประกายส่องแสงออกมาจากพุ่มไม้ หน้าดึงดูดยิ่งนัก✨☄️
หลานเฟิง
นั่นมันเเสงอะไรน่ะ//คลานไปดู
หลานเฟิง
นี่มันตัวอะไรเนี่ย//ลองเอาไม้จิ้มดู
หรงเย่า
อื้อ~ อย่ามากวนคนจะนอน//ปัดไม้ทิ้ง
หลานเฟิง
นี่มันตัวอะไรเนี่ย//ถอยห่าง
หลานเฟิง
หือเดี๋ยวนะ ขาของข้าไม่เจ็บเเล้ว
หลานเฟิง
เพราะว่าเจ้าตัวนั้นนะเหรอ//ลุกเดินไปดู
หลานเฟิง
น่าสนใจ//อุ้มกลับ
หลานเฟิง
วันนี้มีของให้ท่านอาจารย์ด้วยละวู้ว ๆ //วิ่งไปกระโดดไป
สัตว์ร้าย
เซี่ยนหาน
เอะอะโวยวายอะไรยามนี้//เดินออกมาหน้าประตู
หลานเฟิง
ท่านอาจารย์ ท่านพี่ ท่านดูนี่สิ//ยื่นให้ดู
เซี่ยนหาน
นี่มันสัตว์อะไรกัน//จิ้ม
หรงเย่า
อื้อ~อย่ามายุ่ง ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไง//หงุดหงิด
เซี่ยนหาน
ไม่หรอกปากไม่ขยับด้วยซ้ำ
เซี่ยนหาน
เสียงในใจของสัตว์ตัวนี้เท่านั้น
ซ่างหลัว
หยุดนะ พวกท่าน!! //รีบวิ่งมาด้วยความรีบร้อน
ทั้ง 3 คนมองไปที่ซ่างหลัวที่รีบวิ่งมา
ไป๋อวี่
มีอะไรอย่างงั้นหรือศิษย์น้องหญิง
ซ่างหลัว
คะ...คือว่า สัตว์ร้ายจะให้เข้าไม่ได้นะเพคะ
หลานเฟิง
สัตว์ร้ายเหรอ สัตว์ร้ายอะไร
ซ่างหลัว
ก็ที่อยู่ในมือท่านไงคะ
หรงเย่า
อะไรกันเนี่ย เสียงดังจนทำข้านอนไม่ได้เลย//งัวเงีย
หรงเย่า
นี่มันนางเอกซ่างหลัวนี่นา
ไป๋อวี่
เจ้าว่านี่น่ะเหรอสัตว์ร้าย//มองหรงเย่า
ซ่างหลัว
ก็ใช่น่ะสิ มันเนี่ยเเหละสัตว์ร้าย//ซี้ไปที่หรงเย่า
หรงเย่า
อ้าวเฮ้ยอะไรกันมากล่าวหากันอย่างงี้ได้ไง//มองซ่างหลัวด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
ซ่างหลัว
เห็นไหมข้าพูดว่ามันเป็นสัตว์ร้ายมันยังมามองหน้าข้าเยี่ยงนี้เลย จะไม่ใช่ได้อย่างไรกัน//มองกลับ
หรงเย่า
อ้าวๆนางนี่คิดว่าตัวเองไม่ใช่สัตว์ร้ายหรือไงห๊ะ
หรงเย่า
ร่วมมือกับศัตรูแล้วยังจะมาฆ่าคนที่ตำหนักนี้อีก นี่เขาเรียกว่าคนดีอย่างนั้นน่ะเหรอ
เซี่ยนหาน
อื่อ มันเป็นสิทธิ์ของข้าเจ้าจะขัดอย่างนั้นหรือ
ซ่างหลัว
ตะ...แต่ท่านอาจารย์
ซ่างหลัว
ก็ได้เพคะท่านอาจารย์//มองหลานเฟิง
ซ่างหลัว
ท่านพี่หลานเฟิง หน้าท่านไปโดนอะไรมา//ยิ้มมุมปาก
หลานเฟิง
อ๋อ ข้าเเค่โดนกิ่งไม้เเค่นั้นเอง
ซ่างหลัว
ให้ศิษย์น้องทำแผลให้ไหมเพคะ
หรงเย่า
ไม่ได้อย่าไปเชียวนะ
หรงเย่า
หากท่านไปนางจะไม่ได้ให้ยาท่านแต่จะให้พิษท่านแทน
หรงเย่า
อีกอย่างเท่าที่จำได้ตอนนี้นางน่าจะอืมม
หรงเย่า
นางน่าจะขโมยวิญญาณหงส์แดงไปจากท่านด้วยนะ
หรงเย่า
พวกท่านนี่มันน่าสงสารจริงๆเลย เชื่อคนง่ายอีกต่างหาก
หลานเฟิง
(อะไรนะ นางรู้ได้ยังไงว่าข้ามีจิตวิญญาณหงส์แดง)
หรงเย่า
ฮืออ ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะอย่าไปนะ
ซ่างหลัว
อ่าวท่านพี่ทำไมไม่ตามมาล่ะเจ้าคะ
หลานเฟิง
ไม่เป็นไรดีกว่า พี่ไม่เป็นอะไรมาก
ซ่างหลัว
เเต่ท่านพี่ให้น้อง-
ไป๋อวี่
เอ่อนี่หลานเฟิงข้าลืมให้เจ้าน่ะ//โยนยาให้
ไป๋อวี่
ท่านอาจารย์ฝากข้าเอาไปให้เจ้าแต่ข้าลืมน่ะ
หลานเฟิง
ขอบคุณท่านพี่มาก//รับยา
ไป๋อวี่
เจ้าควรขอบคุณอาจารย์เจ้ามากกว่านะ
หลานเฟิง
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ห่วงที่ห่วงใยศิษย์เช่นนี้
เซี่ยนหาน
ไม่เป็นไรหรอกข้าเต็มใจ
หรงเย่า
แหมท่านอาจารย์เซี่ยนหานนี่ ทั้งหล่อ ทั้งใจดี
หรงเย่า
สมกับเป็นท่านอาจารย์ที่หล่ออันดับ 1 จริงๆ
เซี่ยนหาน
ไปพักผ่อนกันได้เเล้ว
หรงเย่า
ห่าวว ข้าก็เริ่มง่วงละสิ
มองได้ทั้งวัน
ซ่างหลัว
เจ้ามันก็เเค่สัตว์ร้าย//ถือลูกเเก้ววิญญาณ
หรงเย่า
ใครอีกเเล้วเนี่ย//สะลึมสะลือ
หรงเย่า
เดี๋ยวนะ//เห็นลูกเเก้ววิญญาณของตัวเอง
ซ่างหลัว
หึ//จะเดินออกไปจากห้อง
หลานเฟิง
นั่นมันเสียงอะไรกัน//ได้ยินเสียงหรงเย่า
หลานเฟิง
ท่านอาจารย์//มองท่านอาจารย์
เซี่ยนหาน
เเย่เเล้วไป//รีบวิ่ง
หลานเฟิง
//งง ๆ เเต่ก็ตามไปอยู่ดี
ซ่างหลัว
เอ๊าะ!? //เปิดประตูไม่ออก
ซ่างหลัว
นี่ใครอยู่ข้างนอกน่ะ ปล่อยข้าออกไปนะ//ทุบประตู
เซี่ยนหาน
//กำลังจะยื่นมือไปเปิดประตู
ไป๋อวี่
ให้ศิษย์ดีกว่าท่านอาจารย์//ก่อนจะเดินมาข้างหน้าประตู
ซ่างหลัว
ท่านพี่ ท่านมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงเพคะ//ทำตัวมีพิรุธ
ไป๋อวี่
นี่มันห้องข้า ข้าจะเข้าไม่ได้เลยรึไง
หลานเฟิง
เเล้วศิษย์น้องหญิงมาที่นี่ทำไมน่ะเหรอ
ซ่างหลัว
ข้าเเค่เข้ามาเอาของน่ะ
ซ่างหลัว
เพคะ//ก่อนจะรีบวิ่งออกไป
หรงเย่า
ช่วยด้วย... ช่วยข้าด้วย
หรงเย่า
ท่านอาจารย์ ท่านพี่
หรงเย่า
นางเอาลูกเเก้ววิญญาณข้าไปเเล้ว
หลานเฟิง
//รีบวิ่งออกจากห้อง
เซี่ยนหาน
อย่า//ดึงกลับเข้ามาในห้อง
ไป๋อวี่
ท่านอาจารย์เเย่เเล้ว
เซี่ยนหาน
มีอะไรอย่างงั้นน่ะเหรอ
ไป๋อวี่
สัตว์น้อยไม่มีลูกเเก้ววิญญาณ
หลานเฟิง
นี่มันเรื่องอะไรกัน
หลานเฟิง
ท่านอาจารย์//เขย่าตัวอาจารย์
เซี่ยนหาน
ศิษย์ข้าเจ้ามีลูกเเก้วเหลืออยู่หรือไม่
เซี่ยนหาน
งั้นเอามาให้สัตว์น้อยก่อน
ไป๋อวี่
ได้ขอรับท่านอาจารย์//เดินไปหาสัตว์น้อย
หรงเย่า
ไป๋อวี่~ ท่านหล่อเหลือเกิน
ไป๋อวี่
เเป๊บนะเจ้าสัตว์น้อย//ให้ลูกเเก้ววิญญาณเเก่สัตว์น้อย
ไป๋อวี่
ท่านอาจารย์ ทำไมสัตว์น้อยถึงหลับไปล่ะ//รีบหันไปมองอาจารย์
เซี่ยนหาน
พลังลูกแก้ววิญญาณเยอะไป ทำให้สัตว์น้อยยังปรับตัวไม่ทัน//เดินมาลูบหัวสัตว์น้อยอย่างเอ็นดู
เซี่ยนหาน
ไปทำงานของพวกเจ้าเถอะ ส่วนทางนี้ข้าดูเอง//หันไปพูดกับศิษย์ทั้งสอง
ไป๋อวี่
ขอรับท่านอาจารย์//คำนับ
หลานเฟิง
ขอรับท่านอาจารย์//คำนับ
ไป๋อวี่
//เดินออกไปจากห้อง
เซี่ยนหาน
//เดินไปปิดประตูก่อนจะเดินกลับมา
เซี่ยนหาน
เจ้าตื่นเเล้วเหรอ//เห็นหรงเย่าลุกนั่ง
หรงเย่า
ที่นี่ที่ไหน เเล้วลูกเเก้ววิญญาณข้าล่ะ
เซี่ยนหาน
เจ้าสัตว์น้อย เจ้าทำให้ข้าใจหายหมด
เซี่ยนหาน
ทำไมจู่ ๆ ลูกเเก้ววิญญาณหายไปล่ะ
เซี่ยนหาน
ดีนะที่ไป๋อวี่ยังมีลูกเเก้วเหลืออยู่น่ะ ก็เลยเอาให้เจ้า
หรงเย่า
ซ่างหลัวนะซ่างหลัว คอยดูเถอะข้าจะเอาคืนให้ได้
หรงเย่า
คิดจะขโมยวิญญาณอาจารย์ พอไม่ได้เลยจะมาขโมยข้าเเทนเนี่ยนะ
เซี่ยนหาน
(อืมม)//เก็บข้อมูล
หรงเย่า
เเล้วนี่ท่านอาจารย์จะมองข้าอะไรขนาดนั้น
หรงเย่า
ไม่ใช่ว่าจะจับข้าไปต้มหรอกนะ
หรงเย่า
อ่าว ทำไมอยู่ ๆ ก็ขำคนเดียว
เซี่ยนหาน
ข้าว่าจะพาเจ้าออกไปข้างนอกหน่อยนะ//อุ้มหรงเย่า
หรงเย่า
ไม่อยากไปเลย~ ข้าอยากนอนมากกว่า
เซี่ยนหาน
ออกไปเดินเล่นกันเถอะสัตว์น้อย~//เปิดประตูก่อนจะเดินออกไป
รูปจีนโบราณมันหาไม่เจอจริง ๆ ก็เลยต้องเอารูปนี้ไปก่อน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
