ทะลุมิติมาเพื่อจะกะซากหน้านางเอก
มันจ้าซะเหลือเกิน
จื่อจิง
นี่เจ้า!!//ลุกขึ้นจะวิ่งตาม
จื่อจิง
ทะ...ท่านอาจารย์//มองสัตว์น้อย
จื่อจิง
ท่านอาจารย์ส่งเจ้านั่นมาให้ข้า//ชี้ไปที่สัตว์น้อย
หลานเฟิง
ไม่ได้ข้าไม่ให้//รีบเอาตัวมาบัง
จื่อจิง
เอามาให้ข้า//จะเเย่ง
ไป๋อวี่
เจ้าไม่เห็นหน้าอาจารย์เลยรึไง
ไป๋อวี่
อาจารย์ยังไม่ทันได้เอ่ย ทำไมเจ้า
จื่อจิง
ท่านอาจารย์ศิษย์ไม่กล้าขอรับ//ขุกเข่า
จื่อจิง
ขอรับท่านอาจารย์//ลุกขึ้น
จื่อจิง
ข้าเเค่อยากจะรู้ว่าสัตว์นี่มันคือตัวอะไร
ไป๋อวี่
ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน
จื่อจิง
กินได้หรือไม่ศิษย์พี่
หรงเย่า
พวกท่านจะเอาข้าไปกินหรือไง
หรงเย่า
ข้าไม่อร่อยเลย อีกอย่างกินไปแล้วอาจจะตายได้เลยนะ
หรงเย่า
พวกท่านจะกินข้าลงจริง ๆ เหรอ//กลัว
จื่อจิง
เดี๋ยวข้าจะทำให้พวกท่านเอง//เเกล้งเข้ามาจับ
หรงเย่า
เฮ้ยย! ไม่เอา ๆ ฮืออ... //ร้องไห้
เซี่ยนหาน
พวกเจ้าเนี่ยนะ ชอบเเกล้งอยู่เรื่อยเลย//อุ้มสัตว์น้อยจากไป๋อวี่
หรงเย่า
ฮืออ จื่อจิงเจ้าสมควรตายฮือออ
จื่อจิง
ข้าเเค่หยอกเล่นน่า ใครจะไปกินเจ้ากัน
จื่อจิง
ท่านอาจารย์ให้ศิษย์พาเจ้าตัวนี้ไปเดินเล่นนะขอรับ
หรงเย่า
ไม่ได้นะ ข้าไม่อยากไปกับเขา ท่านอาจารย์
เซี่ยนหาน
ไม่เป็นไร ศิษย์ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก//บอกหรงเย่า ก่อนที่จะยื่นให้จื่อจิง
จื่อจิง
ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก//รับมา ยิ้ม
หรงเย่า
ท่านอาจารย์!! //ดิ้น
จื่อจิง
พวกท่านกลับไปเถิด ไว้เดี๋ยวศิษย์จะพากลับไปเอง
เซี่ยนหาน
ได้สิ ดูเเลสัตว์น้อยให้ดีด้วยล่ะ
หลานเฟิง
ถ้าเจ้าดูเเลไม่ดีละก็
จื่อจิง
ขอรับท่านอาจารย์ ศิษย์พี่//คำนับ
หรงเย่า
เเล้วทำไม่ต้องให้ข้าเดินด้วยล่ะ
หรงเย่า
นี่ก็ขำอะไรไม่ทราบ
จื่อจิง
ข้าจะพาเจ้าไปที่ลับตาคน
หรงเย่า
ไม่เอา ๆ ข้าไม่อยากไปเเล้ว//ดิ้น
จื่อจิง
ข้าล้อเล่นน่า เเค่จะพาเจ้าไปที่ไหนสักที่เฉย ๆ //วาร์ป
จื่อจิง
ถึงเเล้วเเค่ต้องเดินขึ้นไป
หรงเย่า
ยังไงข้าก็ต้องเดินสินะ ไม่ได้เรื่อง//กระโดดลงจากเเขนจื่อจิง
หรงเย่า
//ขึ้นไปเดินไม่กี่ก้าว
จื่อจิง
เจ้ามองใต้เท้าเจ้าสิ
หรงเย่า
นี่มันสวรรค์บนดินชัด ๆ
จื่อจิง
ทำไมตัวเจ้าเรืองเเสงล่ะ
หรงเย่า
หากอยู่ในที่มืดตัวข้าก็จะเรืองเเสง
จื่อจิง
เจ้าอาจจะเลื่อนมาเป็นขั้น 2 ก็ได้นะ
หรงเย่า
นี่ข้ากากขนาดนั้นเลยเหรอ
ขั้นทั้งหมดจะเเบ่งเป็น 5 ขั้น
1-2 ถือว่ายังอ่อนเเอ 3-4 กลาง ๆ 5 ขั้นเทพ มีเเค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่จะมองเห็นขั้นของคนอื่น เเละขั้นของตัวเองได้
หากบรรลุขั้นที่ 5 ก็จะได้เป็นเทพบนสวรรค์
หรงเย่า
อืม ๆ ก็ได้ //นั่ง
จื่อจิง
ทำไมเเสงมันเเสบตาขนาดนี้//ยกมือมาบังเเสง
จื่อจิง
หายไปเเล้ว//หันไปมองอีกครั้ง
จื่อจิง
เห้ย! //รีบวิ่งไปดู
จื่อจิง
นี่เจ้า ตื่นสิ//ใช้พลังรักษา
จื่อจิง
เจ้าเป็นใคร เเล้วเอาสัตว์น้อยข้าไปไว้ที่ไหน
จื่อจิง
รีบบอกอาสิ//เขย่าเเขนหรงเย่า
หรงเย่า
โอ๊ย! นี่ข้าเจ็บนะ//สะบัดเเขน
หรงเย่า
เอ๊ะ!? //ยกเเขนขึ้นมาดู
หรงเย่า
ในที่สุดข้าก็กลับมาร่างเดิมเเล้ว//มองจื่อจิง
หรงเย่า
ต้องขอบคุณเจ้ามากกว่า//กอดจื่อจิงเเน่น
จื่อจิง
นี่เจ้าปล่อยข้าก่อนสิ
หรงเย่า
ทำไมล่ะ ไม่อบอุ่นเหรอ?
หรงเย่า
อ่าวเหรอ ข้าขอโทษ//รีบผลักตัวเองออก
หรงเย่า
ยังไงก็ขอบคุณเจ้านะ ที่ทำให้ข้าได้ร่างเดิมกลับมา//ยิ้ม
หรงเย่า
ใช่ข้าคือสัตว์น้อยของพวกเจ้านั่นเเหละ
จื่อจิง
เเล้วทำไมเจ้าถึงกายเป็นเเบบนั้นล่ะ
หรงเย่า
ข้าโดนสาปจากใครบางคน
หรงเย่า
เเละข้าก็จะไม่ปล่อยมันไปเเน่นอน
นี่คือภาพอ้างอิงของจื่อจิงตอนเห็นเเสงจากตัวสัตว์น้อย
Comments
opiko
ถ้าขาดแอดจะเหงาเหมือนไม่มีใครเข้ามาอ่านเลย 😢
2025-07-05
0